بخشی از مقاله
چکیده
امروزه با افزایش جمعیت شهر و عقلانیت ابزار و سود مدار، فضا شهر به کالایی قابل خرید وفروش و مالکیت فرد تبدیل شده است و نابرابر ها اقتصاد و آسیب ها اجتماعی زیاد را به همراه آورده است. که موجب از هم پاشیده شدن اجتماعات محلی در شهر ها بزرگ و زوال حوزه عمومی ودر نهایت تهدید شهر نشینی گردیده است. ابزار لازم برا رهایی از این بن بست بیگانگی اجتماعی، در شهر ها معاصر همانا احیا اجتماعات محلی و برقرار حوزه عمومی از رهگذر آن است.
نتایج بررسی ها در مقاله حاضر نشان می دهد که سرمایه اجتماعی یکی از سرمایه ها پنهان است که با ارتقا همکار اعضا جامعه باعث پایین آمدن سطح هزینه ها و تبادلات و ارتباطات می شود که با رونق گرفتن اجتماعات محلی یک حلقه ارتباطی بوجود می آید که در تصمیم گیر ها شهر : نهاد ها جامعه مدنی ،بخش خصوصی در کنار دولت و شهردار نقش موثر ایفا می کنند. در این مقاله نقش سرمایه اجتماعی در ایجاد حکمرانی مطلوب شهر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.و با ارائه یک مدل، به تجزیه و تحلیل این نوع حکمرانی با تاکید بر سرمایه اجتماعی پرداخته ایم .
۱- مقدمه
از اوایل هزاره جدید برا اولین بار در تاریخ بشر، بیش از ۰۵ درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند و خیلی از آنها در فقر و فلاکت به سر می برند و نیازها اساسی و حقوق اولیه محرومند .جمعیت شهر جهان از ۰۰۳ میلیون نفر در سال ۰۵۹۱ به ۲ میلیارد و ۰۰۷ میلیون در سال ۰۰۰۲ میلاد رسیده است و رشد جمعیت شهر به طور متوسط قریب به ۵/۲درصد بوده است. و سالانه ۵۵ میلیون نفر به جمعیت شهر جهان افزوده شده است - اکبر ،۳۸۳۱: ۳ - . به اعتقاد نظریه پردازان اقتصاد ، ظرفیت کشورها برا دستیابی به اهداف اقتصاد و اجتماعی وابسته به توانایی آنها در اداره امور شهرها است. مدیریت شهر امروزه اهمیت زیاد پیدا کرده است. شهرها در درآمد ملی، انتقال فنآور اطلاعات و ایجاد سرمایه اجتماعی از طریق منابع انسانی نقش اساسی و تعیین کننده ا دارند.
بنا بر گزارش مرکز سکونتگاه ها انسانی سازمان ملل، توسعه جوامع معاصر عمدتاﹰ منوط به مدیریت رشدشهرها است. همه دولتها ، یا به تعبیر درستتر، بسیار از آنها به دنبال طراحی و اجرا برنامهها و سیاستهایی هستند که از طریق آنها بتوانند کشور ومردم خود را به پیشرفت و توسعه هرچه بیشتر برسانند و سعادت و رفاه را برا آنان به ارمغان آورند. سراسر تاریخ تمدن بشر مملو از کوشش هایی است که در این زمینه صورت گرفته، و البته بسیار از آنها نیز در رسیدن به نتیجه ناکام مانده است - نادر ،۰۹۳۱: ۲ - . پارادایم حکمروایی مطلوب شهر که اخیرا تحولی مهم در عرصه نظر مدیریت شهر بوجود آورد.
بیانگر این است که امروزه در توسعه شهر به غیر از دولت،اعم از ملی و محلی دو بازیگر یا شریک به نام ها »جامعه مدنی« و»بخش خصوصی « وجود دارند . امروزه شهرها با تقاضاها روزافزون شهروندان روبرو هستند و دولت ها عمدتاﹰ ازعهده انجام آن وظایف برنمی آیند. طرح بحث تمرکززدایی و واگذار بخشی ازاختیارات و وظایف دستگاهها دولتی به نهادها محلی و شهردار ها در جهت اداره امور و برآوردن خواسته ها شهروندان به حکومت ها محلی و شهردار ها است.دولت ها به واسطه تمرکز امور در خود در طولانی مدت به واسطه ناتوانی در برآوردن خواسته ها شهروندان با بحران مشروعیت مواجه شدند .
و لذا با پیگیر سیاست تمرکززدایی و اعطا اختیارات به نهادها محلی در جهت کسب مشروعیت از دست رفته خود هستند - اکبر ،۳۸۳۱: ۴ - . به طور کلی میزان سرمایه اجتماعی در هر گروه یا جامعه ا نشان دهنده میزان اعتماد افراد به یکدیگر است. همچنین وجود میزان قابل قبولی از سرمایه اجتماعی موجب تسهیل کنش ها اجتماعی می شود، به طور که در مواقع بحرانی می توان برا حل مشکلات از سرمایه اجتماعی به عنوان اصلی ترین منبع حل مشکلات و اصلاح فرآیندها موجود سود برد. از این رو شناسایی عوامل موثر در تقویت یا تضعیف سرمایه اجتماعی در حکمرانی مطلوب شهر اهمیت بسزایی دارد.
٢- مبانی نظر ۲- ١- سرمایه اجتماعی ٢-١- ١- تعاریف
اصطلاح سرمایه اجتماعی قبل از سال ۱۶۹۱ در مقاله ا توسط هانی فان از دانشگاه ویرجینا غربی مطرح شد. اما نخستین بار در اثر کلاسیک جین جاکوب» مرگ و زندگی شهرها بزرگ آمریکایی«در ۱۶۹ به کار رفته است که در آن توضیح داده شده بود که شبکه ها اجتماعی فشرده در محدوده ها حومه قدیمی و مختلط شهر صورتی از سرمایه اجتماعی را تشکیل می دهند. سرمایه اجتماعی یک مفهومی است که عمر آن به قرن هجدهم و قبل از آن می رسدکه اخیراﹰ در مباحث مربوط به جامعه مدنی دوباره مطرح شده است - kilby،۲۰۰۲: ۸۶ - . سرمایه اجتماعی عبارت است از ارتباطات و شبکه ها اجتماعی ا که می توانند حس همکار و اطمینان را در میان افراد یک جامعه پدید آورند . امروزبرجامعه شناسان ثابت شده که یکی ازابعاد مهم هرتوسعه ا توجه به سرمایه ها اجتماعی است.ازاین روسرمایه اجتماعی،یکی از مهمترین شاخصه ها رشد وتوسعه هرجامعه ا به شمار میآید - مبشر ،۷۸۳۱: ۲ - .
