بخشی از مقاله
چکیده
محصورکردن ضایعات در سیستمهای صنعتی و محدودیت مواد مخاطرهآمیز یک هدف اصلی در مدیریت زنجیرهتأمین است. توجه به مدیریت زنجیرهتأمین سبز، باعث کاهش طرح محصول، استفاده مجدد، بازیافت، اصلاح مواد، قطعات شده و باعث کاهش انرژی میشود. حفاظت از محیطزیست، نیازمند حمایت تولیدکنندگان و همه شرکتها جهت انطباق با استانداردها و به کارگرفتن استراتژی سازگار با محیطزیست در کل زنجیرهتأمین است. در این مقاله، یک تولید کننده وسیلهای برقی را نشان میدهیم که شاخصهای مدیریتزنجیرهتأمین سبز را در میان دستاندرکاران آن دنیال میکند. یک مدل تصمیمگیری چندمعیاره سلسله مراتبی برای مقابله با این مشکل ارائه شده است.
.1 مقدمه
شرکتها سعی در قرار دادن استانداردها و الزامات بیشتری در فعالیتهایی مانند استخراج مواد خام و سایتهای زباله پر برای جلوگیری از زوال زیستمحیطی و آلودگی به عنوان یک موضوع به طور فزاینده مهم برای یک کسب و کار را دارند.[1] انتخاب شیوههای سبز همواره، یک مشکل اساسی بوده است، ابزار تصمیمگیریهای چندشاخصه میتواند کمک بزرگی برای رفع این مشکل باشد.[2] ابزار اندازهگیری و شاخصهای عملیات زیست محیطی به سرعت در حال رشد است، اما آنها هنوز فاقد جامعیت و کفایت برای ارزیابی به طور کامل شیوه مدیریت زنجیره تأمین هستند، این ابزار شامل روشهایی به عنوان یک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، هزینهها براساس عملکرد، کارت امتیازی متوازن و تجزیه و تحلیل چرخه زندگی هستند.
[3,4] با افزایش آگاهی حفاظت از محیط زیست، شرکتها موظف هستند که شیوههای زیست محیطی را برای تقویت تصویر سبز از شرکت خود، در کنار قصد واقعی حفاظت از محیط زیست را در نظر بگیرند.[5] مدیریت زنجیره تأمین سبز میتواند به عنوان یک رویکرد به فلسفه مدیریت در نظر گرفته شود، یکپارچهسازی تمام اجزای زنجیره تأمین به عنوان یک عملکاملاً انسانی و مترقی برای سازمان دیده میشود.[6] با وجود محبوبیت شکوفایی مدیریت زنجیره تأمین سبز در کشورهای صنعتی، هنوز کشورهایی وجود دارد که قدمی رو به جلو برای تحقیق و در عمل، برای آن برنداشتهاند.[7] شرکتها در کشورهای در حال توسعه، در مقایسه با کشورهای توسعه یافته، در حال گرفتن اولین گامها از ادغام کاربردی شیوههای مدیریت زنجیره تأمین در عملیاتهای خود هستند. [8] یک چارچوب کلی برای نشان دادن نقشه راه کاربردی یک شرکت جهت فعالیتهای زیست محیطی وجود ندارد و آن به دلیل درک محدود از مدیریت زنجیره تأمین سبز است.
اگر چه ابعاد مورد نگرانیهای زیست محیطی که مزیت رقابتی را فراهم میکند نباید بیتوجه باقی بماند، یک مثال از این ابعاد رقابتی، شرکتهای در صنعت الکترونیک هستند، برای نمونه اچپی، سونی، آیبیام، موتورولا، پاناسونیک، دل، فوجیتسو و توشیبا، اقدام فعالانهی را به منظور اتخاذ دستورات در فرآیندهای عملیاتی دارند و ادعا میکنند که مدیریت زنجیره تأمین سبز یک نقش غالب در حفاظت از محیط زیست را ایفا میکند.
[9] جنبه های مدیریت زنجیره تأمین را مورد مطالعه و فهرست-بندی کردهاند، از جمله: مشارکت زیست محیطی، تولید و بسته بندی سبز، تأمینکنندگان سبز، بازاریابی سبز و سهام سبز .[10] اثر مدیریت زنجیره تأمین بر عملکرد سبز و رقابت پذیری شرکت در زمینه حمل و نقل کانتینر در کشور تایوان را مورد مطالعه قرار دادند، آنها تایید کردند که عملکرد سبز دارای رابطه مثبت با شیوههای سبز داخلی و همکاری سبز خارجی است، که منجر به به دست آوردن مزیت رقابتی میشود و یافتههای پژوهشی عملکرد سبز و همکاریهای خارجی به عنوان متغیر میانجی بین رقابتپذیری شرکتها و شیوههای سبز داخلی را نشان میدهد و آنها شرکت را تحت تاثیر رقابتپذیری مثبت قرار میدهند.
11] بررسی متون زنجیره تأمین و مدل های مدیریت زیست محیطی به منظور توسعه یک ابزار جهت ارزیابی مفهومی انجام شد، تصمیم گیری چندشاخصه به عنوان روش تصمیمگیری برجسته در علم فرض می شود که جهان پیچیده است و با کمک یک روششناسی منطقیتر، صریح و کارآمد تصمیمات میتوانند بهبود یابند.[12] یک روش جدید فازی یعنی روش دیماتل را به منظور نشان دادن یک مدل ساختاری از شاخصهای مدیریت زنجیره تأمین را پیشنهاد کردند، با روش ارائه شده هیچ مطالعه موردی واقعی یا تحقیقات تجربی برای ارزیابی علیت از آن شاخصها در شیوه مدیریت زنجیره تأمین وجود نداشت.
[5] تکنیکهای تصمیمگیری چندشاخصه از جمله تئوری خاکستری، وزن آنتروپی و ANP را برای بررسی شیوههای نوآوری سبز تحت عدم قطعیت با یکدیگر ادغام کردهاند، نتایج تجربی نشان داد که روش پیشنهاد شده قابل اعتماد و معقول است، اما محدودیت این است که هیچ مدرک تحصیلی از کارشناسانی که به عنوان پاسخ دهندگان در نظر گرفته شده بودند، وجود نداشت و این به نوبه خود ممکن است نتایج حاصل از این مطالعه را تغییر دهد، همچنین شاخصهای انتخاب برای مطالعه باید به دقت در مطالعات آینده مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند.
[13] از تاپسیس فازی برای انتخاب تأمینکنندگان سبز برای یک شرکت الکترونیکی برزیلی بر اساس شاخصهای مدیریت زنجیره تأمین استفاده کرده-اند، آنها نتایج به دست آمده از میانگین هندسی و روش میانگین درجهبندی با تاپسیس گروهی را مقایسه کردند، محدودیتها ممکن است از لحاظ ظرفیت و زمان انجام تحویل وجود داشته باشد، این باید در یکپارچهسازی مدل تصمیم-گیری چندشاخصه به مدل تخصیص در نظر گرفته شودAHP .[14] از روشهای تصمیمگیری چند شاخصه است که برای تصمیمگیریهای مربوط به ارزیابی شاخصهای سبز به صورت گستردهای مورد توجه محققین قرار گرفته شده است. هدف این مقاله پیشنهاد شاخصهای جامع برای ارزیابی تصمیمگیرندگان مدیریت زنجیره تأمین سبز با استفاده از تکنیک .AHP به منظور توسه پایدار از منظر مهندسی عمران است.
