بخشی از مقاله
چکیده مقدمه:
امروزه رشته کارشناسی هوشبری به عنوان یکی از رشته های مهم در عرصه سلامت بالینی در نظر گرفته میشود که بهرهگیری از آن سبب ارتقاء کیفیت خدمات بالینی بخصوص در لحظههای حیاتی زندگی مددجو می گردد از طرفی به جرات میتوان گفت که در بین تمام رشتههای پیراپزشکی در امر مراقبت از بیمار، حرف اول را میزند. ولی متاسفانه به جای توجه به آن، ادامه تحصیل این رشته در مقاطع فوق لیسانس در ایران بدرستی انجام نمیشود و اکثر فارغالتحصیلان بناچار مجبور به شرکت در رشته های دیگر می باشند. لذا این پژوهش با هدف انعکاس دیدگاه دانشجویان در مورد نحوه ادامه تحصیل این رشته در ایران انجام شد. روش جمعآوری اطلاعات توسط پرسشنامه بود که در مراکز آموزشی مشهد انجام شد.
پس از جمعآوری پرسشنامهها، اطلاعات و دادهها را کدبندی کرده و برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه 11/5 و روشهای آماری توصیفی استفاده شد. جامعه پژوهش 133 نفر از دانشجویان و فارغالتحصیلان کارشناسی هوشبری بودند. با توجه به متغیر جنس و وضعیت تحصیل، اکثریت افراد معتقد بودند که مقطع کارشناسی هوشبری کافی نیست و بر حسب وضعیت استخدام و سابقه کار، اکثریت افراد از نحوه ادامه تحصیل به روش فعلی رضایت نداشتند. بحث و نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده از آزمونهای آماری، نیاز جامعه و ارتقاء این رشته از نظر کمیت و کیفیت پیشنهاد میشود، برنامهریزی وزارتخانه، ادامه تحصیل کارشناسی هوشبری در مقطع کارشناسی ارشد مورد بازنگری قرار گیرد.
کلمات کلیدی: نحوهادامه تحصیل، رشته هوشبری، ایران
مقدمه
هدف از تربیت دانشجویان علوم پزشکی کمک به تامین سلامت افراد جامعه است.[1] از طرفی نقش عمده آموزش عالی، تربیت نیروی انسانی توانمند در جهت انجام وظایف مربوطه در حیطه عملکرد خود است.[2] همچنین می دانیم رشد و توسعه هر جامعه متاثر از نیروی آموزش دیده آن جامعه است و شناسایی فاکتورهای مؤثر در پیشرفت تحصیلی دانشجویان و بذل توجه به آنها گامی اساسی به سوی توسعه پایدار می باشد اما در این میان افت تحصیلی دانشجویان یکی از مشکلات عمده مراکز آموزش عالی کشور می باشد که نه تنها باعث اتلاف وقت و هزینههای جاری این مراکز می شود بلکه باعث ایجاد مسائل و مشکلات روحی - روانی ، خانوادگی و اجتماعی برای دانشجویان نیز میگردد.[3] از طرفی اگر هدف از ارائه مراقبتها، حفظ ارتقاء سطح سلامتی انسان و جامعه باشد، ضروری است که به سلاح علم و تکنولوژی مجهز شویم.
در این راستا مشارکت و همکاری دانشجویان و فارغالتحصیلان هر رشته میتواند گامی اساسی در جهت ارتقاء سطح حرفه ای آن رشته را بردارد.[4] آنچه رضایت شغلی را شکل میدهد ماهیت آن حرفه نیست بلکه انتظاراتی است که فرد از آن شغل را دارد.[5] امروزه رشته کارشناسی هوشبری به عنوان یکی از رشته های مهم در عرصه سلامت بالینی در نظر گرفته میشود که بهرهگیری از آن سبب ارتقاء کیفیت خدمات بالینی بخصوص در لحظههای حیاتی زندگی مددجو می گردد از طرفی به جرات میتوان گفت که در بین تمام رشتههای پیراپزشکی در امر مراقبت از بیمار، حرف اول را میزند. ولی متاسفانه به جای توجه به آن، ادامه تحصیل این رشته در مقاطع فوق لیسانس در ایران بدرستی انجام نمیشود و اکثر فارغالتحصیلان بناچار مجبور به شرکت در رشته های دیگر می باشند. لذا این پژوهش با هدف انعکاس دیدگاه دانشجویان در مورد نحوه ادامه تحصیل این رشته در ایران انجام شد.
روش کار
این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی انجام شد. روش جمعآوری اطلاعات توسط پرسشنامه بود که در مراکز آموزشی مشهد انجام گردید . پس از جمعآوری پرسشنامهها، اطلاعات و دادهها را کدبندی کرده و برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه 11/5 و روشهای آماری توصیفی استفاده شد.
بحث
جامعه پژوهش 133 نفر از دانشجویان و فارغالتحصیلان کارشناسی هوشبری بودند. با توجه به متغیر جنس و وضعیت تحصیل، اکثریت افراد معتقد بودند که مقطع کارشناسی هوشبری کافی نیست و بر حسب وضعیت استخدام و سابقه کار، اکثریت افراد از نحوه ادامه تحصیل به روش فعلی رضایت نداشتند. در خارج از کشور هر فرد فارغالتحصیل شده از یکی از دانشگاههای ایران با مدرک کارشناسی میتواند تحصیلات خود را ادامه دهد.[6] اما در ایران، در حال حاضر رشته هوشبری در مقطع کارشناسی محدود شده است7]و [8 و فارغ التحصیلان این رشته برای ادامه تحصیل ناگزیر به ادامه تحصیل در یکی از رشته های دیگر که اکثریت در راستای این رشته نمیباشد ادامه تحصیل دهند. این روش ادامه تحصیل کمکی در ارتقاء کارشناسی هوشبری را ایفا نمی کند. در نتیجه این طرح تحقیقاتی را به اتفاق همکاران انجام دادیم تا از نتایج بدست آمده از آن بتوانیم گامی در بهبود شرایط فعلی این رشته برداریم. نتایج حاصل از آن در جدولهای زیر ارائه شده است] [9] جدول 1و 2 و 3
