بخشی از مقاله
چکیده: هدف از این پژوهش، بررسی رابطه آموزش رایانه با خودکارآمدی دانش آموزان است. جامعه آماری دانش آموزان دختر پایه سوم ابتدایی شهر تهران بود که از این تعداد 381 نفر به عنوان نمونه با شیوه نمونه گیری چند مرحله ایی تصادفی- خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه در دو بخش، -1 خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس -2 اطلاعات مهارتی کار با رایانه دانش آموزان بود که اجرا شد.
با استفاده از روشهای t آماری مستقل و آزمون کولموگراف - اسمیرنوف و همبستگی اسپیرمن، نتایج مورد بررسی قرار گرفت. نتایج، بیانگر وجود رابطه بین آموزش یارانه و خودکارآمدی تحصیلی و جسمانی دانش آموزان بود. اثرات سازنده ی آموزش رایانه بر خودکارآمدی دانش آموزان نشان میدهد که می توان با برنامه ریزی دقیق آموزشی دانش آموزان را توانمند ساخته و زمینه های رفتار سالم را بنا نهاد.
-1مقدمه
امروزه آموزش سلامت و زندگی شهروندی با تعریف رفاه جسمی، اجتماعی، معنوی و روانی به ویژه در گروههای دانش آموزی با استفاده از آموزشهای مهارتی و عملی، بخوبی محقق میگردد. رویکردهای علمی کاربردی با استفاده از آموزش رایانه، آنها را برای اخذ رفتارهای سالم و اتخاذ سبک و شیوه های زندگی سالم رهنمون می کند . ضمن آنکه آنها را از رفتارهای پرخطر به ویژه بی تحرکی، چاقی، تفریحات ناسالم، اعتیاد و افسردگی، اختلالات ساختار قامتی و.... میتواند دور نماید.
این آموزش میتواند تاثیر بسزایی در خودکارآمدی آنها به عنوان یک شاخص توانمند سازی افراد در کسب موفقیت ها در زندگی آشنا نماید . آموزش و پرورش با همکاری آحاد جامعه میتواند با دسترسی به این گروه در مدارس و با استفاده از ابزارهای کاربردی تربیتی ایرانی - اسلامی در قالب برنامه های اثربخش و کیفی به توسعه این اهداف متعالی که در تاکید و نظر منویات مقام معظم رهبری در بهبود سبک زندگی هست، سوق دهد.
-2 بیان مسئله
مفهوم خودکارآمدی1 به معنای باور فرد در مورد توانایی مقابله او در موقعیتهای خاص است. اینکه فرد چقدر باور دارد برای انجام یک کار یا مقابله با یک موقعیت، شایسته، کارآمد و موثر است. [7] پروفسور آلبرت بندورا2 معتقد به تغییرات تحول در خودکارآمدی در مسیر زندگی افراد است خودکارآمدی ابتدا زمانی ایجاد میشود که کودکان به تدریج شروع به اعمال نفوذ بر محیط زندگی و اجتماعی خود میکنند.
محیطی که مسئول عمل و فعالیتهای کودک است عاملیت رشد را ترقی میدهد. کودکانی که از طریق فعالیت خود در کنترل رویدادهای محیطی موفق میشوند فراگیران با کفایت تری از کودکانی هستند که رویدادهای محیطی بدون توجه به فعالیت آنان اتفاق میافتد.[6] خودکارآمدی در فرصت های اجتماعی و فرهنگی در محیط های آموزشی بر تنظیم رفتار توسط کودک و شکل دهی مسیر قضاوت او اثر میگذارد. کودک فرصت تجربه را امتحان باورهای خود میداند و نقطه ترغیب و تاییدات او را کمک می کند. قصد و اراده فرد، قدرت او را هم بارور می نماید. افرادی که خود را موثر و موفق می بنند، بهتر از چالش ها و فعالیت های دشوار بر می آیند و بالعکس آن نیز صادق است.
همچنین اگر کودک فکر کند که در تولید یا نتیجه هیچ قدرت یا اثری ندارد، تلاشی جهت آن نخواهد کرد. از طرفی کودکان و نوجوانان از نظر میزان خودکارآمدی با هم متفاوتند. ممکن است برخی از آنان در بعضی امور، از خودکارآمدی بالایی برخوردار باشند، ولی در انجام برخی دیگر ازخودکارآمدی پایینی برخوردار باشند، بنابراین ممکن است در انجام آن کار موفق نباشند. پس لازم است بهترین شرایطی فراهم گردد تا این دانش آموزان با شناخت توانمندی های خود بتوانند در انتخاب و تصمیم گیری برای آینده به خودکارآمدی بالایی برسند.
