بخشی از مقاله
چکیده: تحقیقات نشان داده است که شبیه سازی ها و تکنیک های بازی نمایی به طور موفقیت آمیزی در رشته های مختلف به کار رفته است. شبیه سازها با تمرکز بر به کار بردن دانش به جای تمرکز بر اطلاعات و دانش انتزاعی در ابعاد مختلف به آموزش کمک می کنند. بازیها مهارت های حل مسئله و کسب دانش را توسعه می دهند، فرصت را برای علاقه مندان به بازی به صورت فعال و قابل تأملی در طول بازی فراهم میکنند و برای یادگیری در یک محیط مشخص به وسیله اهداف، نقش ها، قوانین و پاداش، ایجاد انگیزه می کنند.
مطالعه حاضر ضمن تبیین مفهوم شبیه سازی و بازی نمایی به مرور تحقیقات و رویکردهای جدید در زمینه کاربرد این مفاهیم در تامین آموزش آموزشی و تحقیقاتی پرداخته است. بر اساس یافته های تحقیق می توان گفت شبیه سازی و بازی نمایی موجب ایجاد انگیزش، تحریک شناختی، ایجاد ارتباط عاطفی و ایده پردازی بین یادگیرندگان می شوند و با ارائه بازخورد، پرورش خلاقیت و تقویت راهبردهای حل مسله در تامین اهداف آموزشی کاربرد موثری دارند.
مقدمه
بررسی های مختلف نشان داده است که شبیه سازی و بازی نمایی به طور موفقیت آمیزی در حوزه های مختلف به کار رفته است. بسیاری از اوقات به کارگیری سامانه ی واقعی برای انجام آموزش ممکن و مقرون به صرفه نیست. استفاده از سامانه های شبیه ساز1 می تواند در چنین مواردی کمک کننده باشد. سامانه های شبیه ساز سامانه هایی هستند که در محیطی مجازی، رفتار سامانه ی واقعی را تقلید می کنند. شبیه سازها در ابعاد مختلف به آموزش کمک می کنند.
راهبردهای الکترونیکی که انتقال یادگیری را آسان می کند باید به کارگرفته شوند تا کاربرد یادگیری را در موقعیت های گوناگون زندگی واقعی ترغیب کند، شبیه سازی موقعیت واقعی و استفاده از موارد زندگی واقعی باید قسمتی از درس باشد. همچنین باید به یادگیرندگان فرصت انجام دادن تکالیف و پروژه هایی داده شود که در آن ها از خواسته ها، تقاضاها و اطلاعات زندگی واقعی استفاده می شود.
انتقال به موقعیت های واقعی زندگی به یادگیرندگان کمک می کند تا معانی شخصی شان را توسعه دهند و این اطلاعات را در زمینه مورد نظر به کارگیرند. شبیه سازی2 و بازی نمایی3 به شکل یک جعبه ابزار قدرتمند هستند که بایستی به طور جدی در بخش تحقیق و توسعه لحاظ شود. تفکیک مفهوم بازی نمایی، بازی های جدی و شبیه سازی ها به منظور تعریف اثر آن ها اهمیت دارد. تحقیق حاضر ضمن بررسی مفهوم شبیهسازی و بازی نمایی، به بررسی تحقیقات انجام شده و رویکردهای موجود در این زمینه و بیان ارتباط آن ها می پردازد.
شبیه سازی
تعریف کلی شبیه سازی عبارت است از تقلید عملیات فرایندها یا سیستم دنیای واقعی در طول زمان. انجام شبیه سازی برخی از چیزها ، ابتدا نیاز به مدلی برای توسعه دارد؛ این مدل بیانگر ویژگی ها و رفتارها و اقدامات کلیدی انتخاب در فرایند یا سیستم خواهد بود. شبیه سازی یک ویژگی مهم در سیستم های مهندسی یا سیستم های دارای فرایندهای زیاد می باشد، ولی یک شبیه ساز ممکن است تعداد کمی از تابع ها و عملیات ها را تقلید کند. بسیاری از شبیه سازی های مهندسی مربوط به مدل ریاضی و تحقیق هایی با کمک کامپیوتر است. نمونه های زیادی موجود است که مدل های ریاضی قابل اعتماد نبوده اند. شبیه سازی مسایل پویای سیال، اغلب به شبیه سازیهای فیزیکی و ریاضی نیاز دارند. [1]
شبیه سازی در آموزش
نتایج تحقیقات مختلفی نشان داده است که شبیه سازی موجب بهبود آموزش کمک می کند. گود4 و همکاران - 2013 - بیان داشتند که شواهد گزارش شده از چندین مطالعات نشان می دهد که رانندگانی که به وسیله شبیه سازهای رانندگی آموزش دیدند، عملکرد بهتری در درک مهارت و پاسخ مناسب به خطراتی که در رانندگی با آن مواجه بودند، داشتند. نمرات مورد نظر برای عملکرد رانندگی شامل الگوهای ترمز، کنترل سرعت و حرکات چشم بود. به علاوه این اثرات آموزش چند هفته پس از آموزش مشهود بود.
[2] استیونس و کینکید - 2015 - 5، طی پژوهشی که تحت عنوان »رابطه حضور و عملکرد در آموزش شبیه سازی مجازی« انجام دادند به شواهدی دست یافتند که نشان می داد یک رابطه متوسطی بین درجه حضور در شبیه سازی و عملکرد فرد در طول سه بار آزمایش کردن، وجود دارد. [3] مطالعات گذشته نشان داده شبیه سازی در یادگیری موثر است [4] و دانشجویانی که از شبیه سازی استفاده کرده اند عملکرد بهتری از دانشجویانی که از شبیه سازی استفاده نکرده اند، دارند . [5] ادگار دیل6 معتقد است که بعد از تجارب مستقیم عینی، تجارب تقلید شده بیشترین تاثیر را در فراگیری مطالب نوبه خصوص برای فراگیران جوان تر خواهند داشت. بسیاری از مطالعات پیشین در خصوص شبیه سازی ها حاکی از برتری این روش نسبت به روش رایج کتاب، سخنرانی معلم و پاورپوینت می باشد.[6]
می توان با طراحی و به کار بردن یک محیط شبیه سازی و مجازی، ضمن متنوع و جالب کردن محیط یادگیری، فراگیران بدون خطر، بدون هزینه زیاد و ریسک پذیری به تجارب یادگیری دسترسی پیدا کنند و با پیچیدگی های زندگی واقعی آشنا شوند. اگرچه به علت جدید بودن کاربرد محیط های شبیه سازی در عرصه آموزش، تحقیقات زیادی در این زمینه صورت نگرفته، اما حاصل پژوهش های اندکی که در این حوزه صورت پذیرفته حاکی از تاثیر مثبت این محیط ها در فرآیند یاددهی- یادگیری در راستای تسهیل، تسریع و تعمق یادگیری بوده است .
[7] در قرن بیست و یک که آن را محیط چند رسانه ای می نامند، پیشرفت فن آوری موجب شده است که استفاده شده است که استفاده از این رویکرد در محیط های یادگیری و آموزشی به شدت رونق گیرد. [8] شبیه سازی معمولا بر روی به کار بردن دانش تمرکز می کنند، در حالی که روش های رایج و سنتی، بیشتر بر روی رساندن اطلاعات و دانش انتزاعی تمرکز دارند. مطالعات زیادی توسط دانشمندان و صاحبنظران تعلیم و تربیت در خصوص تاثیر محیط های شبیه سازی شده و روش رایج و معمول بر یادگیری انجام شده است که به چند نمونه از آن ها اشاره می شود.
صباغیان1 و همکاران - 2010 - به منظور بررسی مقایسه تاثیر آموزش نام گذاری ترکیبات عالی به روش شبیه سازی و سنتی بر دانش و مهارت و نگرش فراگیران دختر پایه دوم متوسطه، از آزمون پیشرفت تحصیلی و برای ارزشیابی حیطه نگرشی از آزمون نگرش سنجی استفاده نمودند. نتایج نشان داد که فراگیران دو گروه در پس آزمون عملکرد بهتری در هر دو حیطه دانش و مهارت داشته اند. یافته های حاصل از نگرش سنجی بیانگر ترغیب فراگیران با شبیه سازی به یافتن مدل مولکولی و تسهیل بیشتر و انتقال مفاهیم آموزشی و قواعد شیمی با سایرین است .[9] اصغری - 2010 - 2 تحقیق به منظور بررسی بررسی و مقایسه تاثیر اجرای آزمایشگاه مجازی و روش تدریس معمول بر سه متغیر دانش، توانش و نگرش فراگیران انجام داده است.
نتایج حاکی از آن است که بین روش های تدریس حاضر و معمول، در افزایش نگرش تفاوت معناداری وجود دارد . [10] در پژوهش دیگری که توسط قیسوندی - 2009 - 3 انجام شد، تاثیر چندرسانه ای آزمایشگاه مجازی به روش معلم محور و فراگیر محور در فراگیران پایه سوم متوسطه دبیرستان های دخترانه شهر کامیاران مورد مقایسه قرار گرفت. یافته های تحقیق حاکی از آن است که میزان یادگیری مفاهیم شیمی در فراگیرانی که به روش آزمایشگاه واقعی و معلم محور آموزش دیده اند، تقریبا به یک اندازه کمتر از فراگیرانی است که با روش فراگیرمحور آموزش دیده اند .[11]
شبیه سازی در آموزش های پزشکی کاربرد گسترده ای دارد. شبیه سازی در این حوزه فعالیتی است که واقعیات موجود در محیط های بالینی را تقلید می کند و به منظور نمایش فرایندها، تصمیم گیری و تفکر نقادانه و با استفاده از تکنیک هایی مانند ایفای نقش و کاربرد وسایلی مانند ویدئوها یا مانکن های تعاملی طراحی می شود . [12] به دلیل عدم ارایه بازخورد کافی در محیط بالین، غیر فعال بودن بیمار جهت معاینه، در دسترس نبودن بیمار کافی برای آموزش، متغیر بودن ترکیب بیماران در محیط های واقعی، کمبود موقعیت های بالینی قابل دسترس و تعداد زیاد دانشجو در محیط بالین، استفاده از شبیه سازی در آموزش پزشکی، مناسب به نظر می رسد . [13]
بیلینگز4 و هالتزتد 5 نیز معتقد هستند که تغییرات ایجاد شده در محیط های بالینی به سه طریق بر ظرفیت دانشگاه ها برای تربیت و آماده کردن دانشجویان جهت ارایه مراقبت در بالین تأثیر می گذارند؛ اول این که شدت بیماری ها در بیماران بستری افزایش یافته است و به همین علت فراگیران در محیط های بالینی با شرایطی مواجه می شوند که باید مراقبت های پیچیده ای را حتی در دوره دانشجویی و تحصیلشان به بیماران ارایه دهند.
دوم این که افزایش وابستگی به تکنولوژی - مانند تجهیزات پزشکی - ، لزوم آموزش فراگیران و کارکنان مراکز بهداشتی را در مورد چگونگی استفاده از تجهیزات مختلف پررنگ تر کرده است و سوم، تعداد همکاران آموزشی6 مجرب و لایق برای آموزش فراگیران اندک است. در نتیجه همه عوامل ذکر شده، اهمیت و ضرورت آماده کردن فراگیران برای حضور در محیط های واقعی بالینی در دوران تحصیل و از طریق استراتژی های آموزشی همچون شبیه سازی، ضروری به نظر می رسد .[14]
