بخشی از مقاله
چکیده: یکی از تصمیمهای مهم و راهبردی1 مدیران ارشد اطلاعاتی2 سازمان، پایداری3 بلندمدت و کلی سازمان و ایجاد قابلیت و ظرفیتی به منظور طراحی نقشه راه فناوری اطلاعات کسب و کار و صنعت، برای پیشتازی نسبت به رقبا، می باشد. با توجه به روند و گرایش های حال حاضر در صنایع مختلف، سازمانهای فناوری اطلاعات، ملزم هستند تا بخشی از راهبردهای خود را به شکل پایداری زیستمحیطی - سبز - انتخاب و اجرا نمایند.
این بدین معنا است که توسعه چارچوبهای صنعتی برای پیشنهاد بهترین تجارب4 سبز نیز، ضروری است. در این مقاله سعی شده، ساز و کارهای سنجش و کنترل مدیریت خدمات فناوری اطلاعات5 که میتواند در آینده برای سبز شدن فناوری اطلاعات به کار گرفته شود، بررسی گردد. این مجموعه راهکارها برای مدیران فناوری اطلاعات، مدیران مراکز داده و کارشناسان ارشد حوزه فناوری اطلاعات سازمان و همچنین مدیران پایداری سازمان مفید خواهد بود.
-1 مقدمه
کنند، مصرف انرژی را کاهش دهند و پایداری خدمات فناوری اطلاعات را افزایش دهند. به طور حتم کار سختی خواهد بود، اما یک نفر باید آن را انجام دهد! رشد و تعالی کسب و کار، تقریبا چالشی ثابت برای مدیران فناوری اطلاعات امروزه به شمار می آید، زیرا ماهیت رقابت، در حال جهانی شدن است و هزینه های انرژی نیز به سرعت در حال افزایش هستند. با علم به اینکه فناوری اطلاعات و ارتباطات در حال حاضر مسئول 2 درصد از انتشار جهانی گازهای دی اکسید کربن هستند، مشخص میشود که مدیران فناوری اطلاعات امروزه با محدودیت های بیشتری نسبت به افراد پیش از خود، رو به رو می باشند. چالش های بزرگ این حوزه عبارتند از:
▪ افزایش قیمت انرژی: "هزینه مصرف انرژی و برق توسط مراکز داده، بین سال های 2000 تا 2006 دو برابر شده و به 4,5 میلیارد دلار رسید که میتواند تا سال 2015 همین مقدار نیز مجددا دو برابر گردد.
▪ تقاضای اجتماعی کارکنان و مشتریان: "مردم خواستار کاهش اثرات مخرب زیستمحیطی تجهیزات تولید شده، هستند."
▪ تغییر منظم قوانین نظارتی و مقررات کنترلی: مثلا قوانین 6WEEE و 7RoHS در اروپا و 8RCRAدر آمریکا. گروه مطالعاتی گارتنر9، در سال 2008 "فناوری اطلاعات سبز"10 سبز"10 را به عنوان یکی از ده موضوع مهم نگران کننده مدیران ارشد فناوری اطلاعات شناسایی کرده است. پیش بینی های گارتنر در این حوزه عبارت بودند از:
▪ تا سال 2009، بیش از یک سوم سازمان های فناوری اطلاعات، یک یا چند معیار زیست محیطی برای خدمات و محصولات مرتبط با فناوری اطلاعات خود خواهند داشت.
▪ تا سال 2010، 75 درصد سازمان ها از چرخه عمر کامل بازیافت انرژی و بهبود اثرات دی اکسید کربن، به امروزه مدیران فناوری اطلاعات، باید یک مزیت و حاشیه رقابتی امن برای کسب و کار و سازمان های خود فراهم عنوان معیاری اجباری در خرید سخت افزار های خود، استفاده خواهند کرد.
▪ تا سال 2011، تامینکنندگان شرکتهای جهانی بزرگ، نیازمند ارائه مدارک زیستمحیطی از طریق فرایندی دقیق برای حفظ وضعیت تأمینکنندگی خود خواهند بود. طی 20 سال گذشته، مطالعات دولتها نشان داده است که سازمانها میتوانند بیش از 20 درصد هزینههای انرژی خود را با مدیریت بهینه استفاده از انرژی و سرمایهگذاری در برنامهها و طرحهای اثربخش و مقرون به صرفه انرژی، حفظ نمایند.
با معرفی برنامه مالیات تغییرات آب و هوایی در سال 2001، سازمانها میتوانند مالیات خود را با ارائه و اجرای برنامههای دوستدار محیط زیست کاهش دهند. با اینکه به احتمال زیاد، پیشبینیهای موسسه مطالعاتی گارتنر به واقعیت تبدیل خواهد شد، ولی تاخیر زمانی قابل ملاحظهای از سوی سازمانها برای اجرای یک راهبرد موثر فناوری اطلاعات پایدار، برای کاهش هزینههای انرژی و دیاکسیدکربن، متاسفانه مشاهده میشود.
جابجایی مکانی و تغییر موقعیت میتواند یک راهکار مناسب باشد. برخی سازمانها به این فکر هستند که مراکز داده خود را به کشور ایسلند منتقل کنند تا هزینههای انرژی و همچنین خنک کردن سیستمهای فناوری اطلاعات خود را کاهش دهند. درحالیکه این راهکار، برای برخی از مدیران ارشد فناوری اطلاعات در اروپا منطقی میباشد، اما آیا گزینهای مناسب برای همگان خواهد بود؟! به نظر مدیریت خدمات فناوری اطلاعات و نسخه سوم چارچوب ITIL11، روشی سازگار و مناسب برای استفاده از فرایندهای موجود در ارائه فناوری اطلاعات پایدارتر میباشد. از جمله:
▪ شناسایی و کنترل اثرات زیست محیطی خدمات فناوری اطلاعات
▪ بهبود مداوم عملکرد و کارایی زیست محیطی فناوری اطلاعات و خدمات آن
▪ بکارگیری و پیادهسازی یک رویکرد ساختار یافته برای هدف گذاری و سنجش عملکرد در طول زمان
