بخشی از مقاله
میزان شیوع و مکانیسم ایجاد آسیب های حاد تکواندو کاران مرد نخبه ایرانی
چکیده
هدف: هدف این تحقیقی، بررسی میزان شیوع، محل، نوع. علل و مکانیسم آسیبهای تکواند و کاران مرد نخبه ایرانی بود. روش شناسی: این تحقیق از نوع توصیفی - گذشته نگر است که در آن ۸۷ تکواند و کار (با دامنه سنی ۱۷ تا ۲۱ سال) شرکت کننده در مسابقات قهرمانی المپیاد ایرانیان در سال ۱۳۸۸ مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به آسیب (میزان، محل، نوع، علل و مکانیسم) با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که به تایید پنج متخصص حرکات اصلاحی و آسیبشناسی رسیده بود و از طریق مشاهده مستقیم جمع آوری مقدماتی و سپس با مصاحبه با افراد آسیب دیده. مربیان و کادر درمانی مسابقات تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون خی دو و نرم افزار SpSS استفاده شد.
یافته ها: در مجموع ۷۹ بازی انجام شده ۱۳۷ آسیب رخ داد. شیوع آسیب 786 آسیب در هر ۱۰۰ دقیقه مسابقه بود. بیشترین آسیب ها در اندام تحتانی (۸۱٫۷٪) مشاهده شد. از حیث نوع بافت آسیب دیده، بیشترین میزان آسیب ها عضلانی - وتری ( 54 ٪) بود. ضرب دیدگی (۷۵/۹ ٪) شایعترین نوع آسیب بود. خطای تکنیکی حریف (31/37). بیاحتیاطی خود ورزشکار (۲۹/۱٪) و برخورد به علت اجرای همزمان تکنیکی ( 124 ٪) از مهمترین عوامل ایجاد آسیب بودند. مهمترین مکانیسم بروز آسیب مربوط به حمله حریف (6/38٪) و در هنگام درگیری (۳۲/۸. م ) بود. بحث و نتیجه گیری: اصلاح قوانین و تشدید جرایم علیه بازیکنان خاطی، کاهش ضربات مغلتذ و استفاده از وسایل حفاظتی و ایمنی بیشتر بخصوص برای پایین تنه از راه های کاهش آسیب ها در تکواندوست.
مقدمه :
داشتن سبک زندگی سالم در تمامی گروه های سنی لازم و ضروری است (۱۲). افراد بنا به دلایل مختلف در برنامه های فعالیت بدنی شرکت می کنند. اما علی رغم تمامی فواید حضور منظم در فعالیت بدنی، خطر بروز آسیب بخصوص در ورزش رقابتی و قهرمانی واقعیتی انکار ناپذیر است ( ). امروزه موضوع آسیب ورزشی به موضوعی نگران کننده برای ورزشکاران و مربیان و مسئولان ورزنی تبدیل شده است6
علاقه و شرکت در ورزشهای هنری و رزمی مانند کاراته، تکواندوه کونگ فو، و ووشو در سالهای گذشته به میزان زیادی
افزایش یافته است. برای مثال برر (۱۹۹۹) عنوان می کند بیش از ۷۵ میلیون نفر در رده نوجوانان در سرتاسر جهان، حداقل در یکی از ورزشهای رزمی حضور فعال دارند(۵).
تکواند و نیز از جمله رشته های ورزشی است که در ۱۰ کشور جهان به صورت حرفهای دنبال می شود و ۱۲۰ کشور به صورت رسمی در فدراسیون جهانی تکواند و عضمش ند. (۷). ورزش تکواند و از سبک های غنی و زیربنایی هنرهای رزمی است که سابقه آن به به ۱۵۰ سال قبل بر میگردد. شیوه مبارزه در آن آزاد و به کو نہ لپیٹ اسسٹ که از دست ها و پاهای غیر مصطلح برای ضربهزدن و دفاع در برابر -حریف استفاده می شوند. شر این ورز شر ضریبه به صدر و صورت -حریف آزاد است ( ۷۰۱۸۹). هر مسابقه تکواند و از ۳ راند دو دقیقه ای با فواصل استراحت ۱ دقیقه پس از هر راند تشکیل شده است و چنانچه مسابقه در وقت قانونی به تساوی بیانجامده ۲ دقیقه وقت اضافه تعیین کننده فرد پیروز خواهد باشند.
به علت طبیعت برخوردی بودن ورزشی تکواند و و استفاده زیاد از حرکاتی مانند ضربه زدن (بیش از ۸۰ درصد تکنیک های مورد استفاده در مسابقات تکواند و از نوع ضربه است). ساق به ساق شدن و افتادن. میزان شیوع آسیب در این رشته ورزشی در سطح بالایی است. در سال های گذشته تحقیقات چندی در جهت ارزیابی میزان آسیبهای رخ داده در ورزشهای رزمی بخصوص تکواند و صورت گرفته است که نتایج تحقیقات مختلف نثان دهنده شدت آسیب مختلف، نقاط مختلف آسیب، و مکانیسمهای متفاوت اسیب است.
پیتر و همکاران ( ۱۹۹۵) با تحقیق بر روی تکواند و کاران اروپایی میزان آسیب را به ازای هر ورزشکار ۳۹/۵ آسیب گزارش کردند.
آنها عنوان کردند. شایعترین نوع آسیب کوفتگی است و در اندام تحتانی رخ میدهد و مهم ترین مکانیسم آسیب ضربه خوردن از حریف و ضربه زدن به حریف بوده است (۱۵).
پیتر و همکاران ( ۱۹۹۵) با تحقیق بر روی تکواند و کاران نوجوان دختر و پسر میزان آسیب های وارد برسر و گردن را در پسرها4/21
آسیب و در دخترها 9/16آسیب در هر ۱۰۰۰ ورزشکار در معرض آسیب قرار گرفته. گزارش کردند. آنها ضربه مغزی را بیشترین نوع آسیب و زمین خوردن را مهم ترین مکانیسم آسیب معرفی کرده اند ( 14). که و واتکینسون (۲۰۰۲) نیز میزان آسیبهای وارد بر سر را در ورزشکاران تکواند و کار میزان بالایی گزارش دادند (۳۹۵ مورد به ازای هر ۱۰۰۰ ورزشکار) و مکانیسمهای آسیب را دریافت ضربه از حریف و برخورد سر به زمین عنوان کردند9
کاظمی و همکاران (۲۰۰۵) با تحقیق برروی تکواند و کاران کانادایی در مسابقات رده ملی بیشترین میزان آسیب را در ناحیه پایین تنه (5/46 درصد) و بیشترین نوع آسیب را اسپرین و استرین (۵؛ درصد ) گزارش دادند.(۷).
کاظمی و همکاران (2005) همچنین با تحقیق بر روی زنان و میدان حاضر در مسابقات رده ملی کانادا در سال ۱۹۹۷، پایین تنه را بیشترین ناحیه در معرض آسیب در هر دو گروه مردان (۳۲ آسیب به ازای هر ۱۰۰۰ شکار در معرض آسیب) و زنان (۱۳/۸ آسیب به ازای هر ۱۰۰۰ ورزشکار در معرض آسیب) عنوان کردند. شایع ترین آسیب را در مردان اسپرین و در زنان کوفتگی گزارش دادند (8).
در تحقیقی که زیتاروک و همکاران ( ۲۰۰۵) درباره پنج ورزش رزمی انجام دادند بیشترین میزان آسیب را بعد از رشته کاراته در تکواند و گزارش کردند و سر و پایین تنه را بیشترین نقاط در معرض آسیب معرفی کردند.(۱۸).
عوامل مختلفی از قبیل عدم آمادگی جسمانی، عدم آگاهی ورزشکاران و مربیان از انواع و علل آسیب و ضعف مهارتی در تشدید آسیبهای ورزشی موثرند (۳).
به هر حال با توجه به رشد روز افزون افراد شرکت کننده در ورزشی (از جمله ورزشهای رزمی) دستیابی به راهبردهایی به منظور پیشگیری و کاهش آسیبهای ورزشی لازم و ضروری به نظر می رسد ( : 14/15). یافتن چنین راهبردهایی از راه شناخت میزان. نوع و مکانیسم آسیب های رخ داده امکان پذیر است. از آنجا که در روزش تکواند و نیز به دلیل ماهیت برخوردی بودن آن بروز آسیب در آن در حد بالایی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان شیوع، محل، نوع. علل و مکانیسم آسیبهای ورزشکاران تکواند و کار مرد ایرانی در رده ملی است.
روش شناسی
تحقیقی حاضر از نوع توصیفی - همبستگی است که در آن میزان شیوع، محل، نوع، علل و مکانیسم آسیب های رخ داده در ورزشکاران تکواند و کار مرد در مرده ملی ارزیابی شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر ۸۷ نفر از تکواند و کاران مرد ( با دامنه سنی ۱۷ تا ۲۱ سال ) بودند که در رقابت های انتحابی، سهمیه ورودی به المپیاد ایرانیان در سال ۱۳۸۸ را بدست آورده و در این رقابت ها شرکت کردند. این مسابقات در قالب ۳۱ تیم و در شهرستان اصفهان برگزار شد. ورزشکاران شرکت کننده در این مسابقات حداقل کمربند مثکی دان ۱ در رشته تکواند و داشتند. شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت مثاهده. مصاحبه و پرسشنامه بود. ابزار جمع آوری اطلاعات این تحقيقي، پرسشنامه متحقق ساخته ای بود که تم حقل استادان دانشگاه و راهنمایی مربیان فدراسیون تکواند و تهیه شد. تحقیق راهنما بر روی ۱۵ نفر از تکواند و کاران صورت گرفت. و سپس، با اصلاحات لازم در آن، پرسشنامه نهایی تهیه شد. این پرسشنامه شامل اطلاعات شخصی، نوع آسیب، محل آسیب. مکانیسمهای آسیب و برخی اطلاعات مورد نیاز دیگر بود. نحوه جمع آوری اطلاعات بدین صورت بود که محققان پس از هماهنگی های لازم در محل مسابقه -حاضو و محل و مکانیسم آسیبهای رخ داده را در پرسشنامه ثبت کردند. همچنین با استفاده از مربیان متخصصی در رشته تکواند و مواردی از قبیل علل آسیب مشخص گردید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی استفانه شد. از آمار تو صحیاتی جھستہ تل ویرن جدول توزیع فراوانی، میانگین و در صدها و از آمار استنباطی خی دو جهت بوئنزار مت۔ علی تحقیقات ہر قٹاور کی پن و اطٹسکا قد تربیع کا یظ فی 3 علوم ونرز لمسی
مقایسه بین میزان شیوع آسیب در نواحی مختلف بدن استفاده شد. عملیات آماری با نرم افزار SPSS(نسخه ۱۳) انجام گرفت و سطح معناداری آزمونها در نظر گرفته شد.
تتا یجع یافته های تحقيق
جدول ۱ نسبت آسیبهای رخ داده را برحسب تعداد ورزشکاران، تعداد افراد در معرض آسیب برحسب زمان مسابقه نشان می دهد. نتایج نئان داد نسبت آسیب در هر ۱۰۰ ورزشکار شرکت کننده در مسابقات 4/157 مورد بود. از هر ۱۰۰ ورزشکار 2/63 نفر در معرض آسیب قرار گرفتند، و نسبت آسیب در هر ۱۰۰ دقیقه مسابقه با6/28 مورد بود. (جدول 1
نتایج تحقيق جاخیر نشان داد میزان اسیبهای رت ندانده ٹی ٹی اندام تحتانی (۸۱/۷ در صد ) بیشتر از سایر ثقامذ بالـل بور نشده است. كسياسحتيرنر شن اندام تحتانی، باسن (۲۰/۵۳ شرصد) د جار بیشترین میزان اسیب شده بود. در حالی که در اندام فوقانی، مچ دست و ساعد ۷ / ۳۰ درصد) بیشترین آسیب را دیدند. (جدول ۲:۳ و4
