بخشی از مقاله
حركات مكانيكي تور بسكتبال
بسكتبال در ايران در سالهاي 1310 به بعد بطور غيررسمي فعاليتش در بعضي از مدارس دنبال شد تا اينكه در سال 1314 اين ورزش بطور رسمي بوسيله آقاي فريدون شريف زاده معرفي شد و بطور سريع در كليه استانهاي كشور از طريق مدارس مدارس اشاعه پيدا كرد.
در سال 1324 فدراسيون بسكتبال ايران تاسيس شد.
در سال 1948 براي اولين بار تيم ملي ايران در المپيك لندن شركت كه بازيكنان تيم ايران افراد مشروحه ذيل بودنددكتر صعودي پور-حسين سروري-حسين جبارزادگان-اصغر احساسي-اسفندياري-رفعت جاه-حسين هاشمي- كارانديش-اشتري-ابوالفضل صلبي-شادمان-صادقي كه تيم ايران بازي هاي خوبي انجام داد.
در سال 1950 تيم ايران در يك جام اروپايي كه در كشور تركيه بين تيم هاي فرانسه ، يوگسلاوي ، ايتاليا ، مصر ، اتريش و تركيه بود شركت داشت كه با بازي هاي خوبي كه انجام داد پس از پيروزي بر ايتاليا ، اتريش و مصر در جاي سوم قرار گرفت.
در سال 1951 در اولين دوره بازي هاي آسيايي كه در دهلي بود شركت نمود كه در اين دوره از بازي ها تيم ايران در جاي سوم آسيا قرار گرفت.
در سال 1962 در بازي هاي چهارجانبه كه بين تيم هاي پاكستان ، سيلان ، تركيه و ايران در لاهور پاكستان انجام شد شركت نمود
در سال 1963 باز در بازي هاي چهارجانبه در سيلان حضور يافت.در سال 1964 در تهران تيم ايران موفق شد بازي هاي چهارجانبه را با پيروزي به پايان برساند.
در سال 1966 تيم ايران در بازي هاي آسيايي بانكوك حضور يافت و پس از شكست از تيم هاي فيليپين ، اسرائيل و كره جنوبي و پيروزي بر تيم هاي برمه و ويتنام در جاي هفتم قرار گرفت.در سال 1970 دوباره بازي هاي آسيايي در كشور تايلند بود و اين بار هم تيم ايران هفتم شد.
در سال 1974 تيم ملي ايران در مسابقات قهرماني بسكتبال آسيا در كشور فيليپين شركت نمود و بازي هاي خوبي كه انجام داد در جاي پنجم قهرماني آسيا قرار گرفت. در اين بازي ها بود كه آقاي محسن خلخالي بعنوان عضو تيم آسيا انتخاب شد و آقاي امير ايلياوي جزو بهترين هاي آسيا شد.
در سال 1974 د ر بازي هاي آسيايي تهران تيم ايران در جاي هفتم قرار گرفت كه پس از حذف تيم كره شمالي يك پله بالاتر قرار گرفت و ششم شد.
در سال 1976 در بازي هاي سه جانبه كه در كشور پاكستان بين تيم هاي ايران ، تركيه و پاكستان بود حضور يافت و سوم شد.
در سال 1357 تيم ملي بازي هاي خوبي در كشور شوروي انجام داد كه با شكست و يك پيروزي به ايران بازگشت.
در سال 1358 به بازي هاي آسيايي اعزام شد.
در سال 1360 به مسابقات قهرماني آسيا كه در كشور هند بود در شهر كلكته شركت داشت و در جاي هشتم قرار گرفت.در سال 1361 با وجود اينكه تيم ملي ايران از هر لحاظ در آمادگي بسر مي برد و مدت سه ماه در اردو بود يك هفته قبل از مسابقات اجازه شركت به اين تيم داده نشد.
در سال 1362 آخرين باري كه تيم ملي ايران در بازي هاي رسمي شركت داشت در يك سال قبل بود كه در اين دوره از بازي ها چهره خوبي از خودش نشان داد و پس از 5 پيروزي بر تيم هاي پاكستان ، اندونزي ، هنگ گنگ ، هند و اردن و يك شكست از تيم چين در جاي پنجم قرار گرفت. در اين دوره بود كه مرحوم مجيد پاشا مقدم به عضويت تيم آسيا درآمد.
در سال 1381 تيم ملي جوانان بسكتبال نايب قهرمان آسيا و جواز حضور در جام جهاني مالزي را بدست آورد و به مقام شانزدهم رسيد.
در سال 1383 تيم هاي ملي جوانان در كشور هندوستان و اميد در تهران هر دو براي اولين بار در تاريخ تاسيس اين فدراسيون مقام اول آسيا و برنده مدال طلا گرديدند و تيم ملي اميد به جام جهاني راه پيدا نمود كه در مرداد ماه 84 به آرژانتين اعزام مي گردد.
در سال 1383 و 1384 تيم ملي مردان قهرمان اول مسابقات غرب آسيا در تهران و لبنان شد.
در سالهاي 1382 و 1383 تيم ملي نوجوانان قهرمان غرب آسيا شد.
در سال 1384 جام ملت هاي آسيا در كشور قطر با حضور 16 تيم در چهار گروه برگزار شد كه تيم هاي چين ، لبنان و قطر مقام هاي اول تا سوم را بدست آوردند و تيم ايران در جاي ششم ايستاد.
پيدايش و توسعه ورزش بسكتبال
تا قبل از سال 1891 ميلادي ورزش هاي فوتبال آمريكايي و بيسبال نزد مردم ايالات متحده بسيار محبوب و مورد توجه بودند. اين دو ورزش بعلت ويژگي هاي خاص خود و نياز به مكان بسيار بزرگ در فضاي آزاد و بنابراين در فصول معيني از سال قابل اجرا بودند. لذا در فصل زمستان فعاليت هاي ورزشي بسيار كم رونق و به ژيمناستيك ، حركات سوئدي و راهپيمايي خلاصه شده و در بعضي نقاط بصورت تعطيل در مي آمد. از اين رو دست اندركاران امر بر آن شدند تا ورزشي ابداع نمايند كه از طرفي امكان اجراي آن در تمام فصول سال ميسر باشد و از طرف ديگر حد فاصل زماني بين
فوتبال و بيسبال را پر كند. علاوه بر اين ، هدف ديگري كه با ابداع اين ورزش در مدنظر قرار داشت ادامه فعاليت هاي ورزشي ورزشكاران دو رشته فوق بود تا بدينوسيله بتوانند با ادامه اينگونه فعاليت ها در خارج از فصل آغاز نمايند. با توجه به نكات فوق بود كه بسكتبال در سال 1891 توسط يكي از اساتيد ورزش كالج اسپرينگ فيلد به نام دكتر جيمز نيسميت اختراع شد. چون در اين بازي از سبد و توپ استفاده مي شد و هدف پرتاب و قرار دادن توپ در داخل سبد بود لذا نام بسكتبال را بر روي آن نهاد. در اين سال براي اولين بار بود كه اين ورزش در كالج مذكور در ايالت ماساچوست آمريكا
اجرا گرديد.
وسايل اوليه عبارت بودند از يك سبد هلو ، لاستيك داخل توپ فوتبال. پنج اصل اساسي در شكل گرفتن اين ورزش مورد توجه قرار گرفت كه عبارت بودند از :
1- اين بازي به يك توپ نياز دارد كه بايستي بزرگ ، سبك و بوسيله دو دست حمل شود.
2- هيج كس اجازه ندارد زمانيكه توپ را دراختيار دارد بدود.
3- هنگاميكه توپ در جريان است هيچ يك از بازيكنان مجاز نيستند محدوديتي براي بدست آوردن توپ توسط ساير بازيكنان بوجود آورند.
4- هر دو تيم منطقه مشابهي را اشغال مي نمايند.
5- سبد (حلقه) بايستي افقي بوده و در مكاني بالاتر از بازيكنان قرار داشته باشد.
نحوه قرار كگرفتن سبد هلو به اين صورت بود كه يا آن را روي پايه اي نصب مي كردند و با به بالكن موجود در سالن متصل مي شد. در كنار اين پايه يا بالكن نردباني قرار داشت كه هر موقع توپ به ثمر مي رسيد يكي از بازيكنان از آن بالا مي رفت و توپ را از داخل آن خارج نموده بازي مجددا از نيمه زمين آغاز مي گرديد. در سال 1982 يعني به فاصله يك سال پس از اختراع بسكتبال مسابقه اي توسط دو تيم به نمايش گذاشته شد كه يكي از تيم ها را دكتر نيسميت و ديگري را آموس آلونرواستگ رهبري مي نمود. پس از اجراي اين نمايش بود كه ورزش بسكتبال به سرعت توسعه و گسترش يافته و روز به روز محبوبيت بيشتري بين جوانان كسب نمود.
بسكتبال برخلاف بسياري از ورزش هاي ديگر از ابتداي امر مورد توجه خانم ها نيز قرار گرفت و اولين تيم بانوان در سال 1891 در محل كار يا دانشكده مخترع آن تشكيل و در سال 1899 ميلادي براي اولين بار كتاب قانون بسكتبال براي بانوان منتشر گرديد.
بررسي و مطالعه قوانين و مقررات اين بازي در گذشته و تغييرات آن بازگوكننده جالبي از جنبه هاي مختلف گسترش اين ورزش مي باشد. بدين معني كه بسكتبال در ابتدا خيلي آرام و آهسته اجرا مي شد و به قدرت جسماني كمتري نياز داشت. زمين بازي در مراحل اوليه گسترش اين ورزش به سه قسمت تقسيم مي شد و بازيكنان هر ناحيه تنها مي توانستند در منطقه مربوط به خود به
فعاليت بپردازند. بعدها كه بازي از سرعت بيشتري برخوردار شد زمين بازي نيز به دو قسمت تبديل گرديد. در آغاز پيدايش بسكتبال بازيكنان مجاز بودند تنها يكبار توپ را زمين بزنند. بعدها اين تعداد به دو يا سه بار افزايش يافت. در حال حاضر اين تعداد محدود نبوده و بازيكن مجاز است با توجه به موقعيت خود در زمين بازي پس از دراختيار گرفتن توپ هرچند بار كه مايل باشد آن را به زمين بزند.
نكات جالبي كه در مجموعه سيزده گانه قوانين مقدماتي بسكتبال در آن زمان جاي داشت عبارت بودند از
1- امكان ضربه زدن به توپ وجود داشت اما نه با مچ دست.
2- 2- هرگاه بازيكني بهر دليلي از بازي اخراج مي شد بازيكن ديگري بجاي وي به بازي وارد نمي شد.
3- 3- يك امتياز به نفع تيم مقابل تيمي كه مرتكب سه خطا شده بود ثبت مي شد.
4- وقتي توپي از زمين خارج مي شد اولين فردي كه آن را لمس مي كرد ص
4- بازي از دو نيمه 15 دقيقه اي و يك استراحت 5 دقيقه اي بين دو نيمه تشكيل مي شد. تعداد بازيكناني كه يك تيم را تشكيل مي دادند به اندازه زمين بستگي داشت و بين 3 الي 40 نفر متغير بود. تعداد كمتر از حالت تكنيكي و علمي بيشتر و تعداد زيادتر از جنبه تفريحي بيشتري برخوردار بود. بهترين شكل يك تيم از نظر تعداد و تركيب نفرات به اين صورت بوده كه دروازه بان دو گارد ، سه سانتر ، دو فوروارد و يك بازيكن در انتهاي زمين. بنابراين در آغاز تعداد مطلوب براي يك تيم 9 نفر بود. وظيفه دروازه بان و دو گارد جلوگيري از كسب امتياز توسط بازيكنان تيم مقابل. فورواردها مسئول
كسب امتياز و سانترها نقش تغذيه كننده بازيكناني را در جلو بهترين فرصت را دراختيار داشتند عهده دار بودند. بازيكنان در اين زمان از لباس ژيمناستيك كه عبارت بود از يك شلوار بلند و بلوز آستين كوتاه استفاده مي كردند.
5- فقدان قوانين و مقررات در دوره مقدماتي بسكتبال باعث پيدايش مسائل اجرايي بسيار و درنتيجه كاهش جذابيت اين بازي شد. بطور مثال بازيكنان بلندقد در كنار سبد مي ايستادند و با دريافت توپ از ساير بازيكنان آن را به ثمر مي رساندند و از انجام حركات جالب كه در حال حاضر در بازي بسكتبال و بويژه در تاكتيك هاي حمله مشاهده مي شود خبر و اثري نبود. مسئله ديگري كه از تحرك بازي مي كاست آن بود كه بازيكن هرقدر مايل بود مي توانست توپ را نزد خود نگاه دارد. بهمين نحو يك تيم مي توانست به مدت دلخواه توپ را حفظ نمايد.
اين وضع تا سال 1930 با تغييرات جزئي كه به نمونه هايي از آن اشاره خواهد شد ادامه داشت.
6- 1- ابتدا به هر پرتاب يك امتياز و به پرتاب هاي دورتر از 6 متر ، 3 امتياز تعلق مي گرفت.
7- 2- تعداد خطاهايي كه به اخراج بازيكن منتهي مي شد از 2 به 5 نفر افزايش يافت.
3- تعداد متغير بازيكنان در سال 1897 روي 5 نفر تثبيت شد.
4- دريبل كننده تنها مي توانست با يك دست دريبل كند و تا سال 1901 اجازه شوت نداشت.
8- 5- در سال 1908 استفاده از هر دو دست در دريبل مجاز شد.
در سال 1930 تحول چشمگيري در اين ورزش بوجود آمد و با تجديدنظر در مقررات موجود و تكميل آنها بسكتبال بسمت تكامل هرچه بيشتر گام برداشت. در اين سال بود كه هنك لوئي ستي دانشجوي دانشگاه استانفورد كاليفرنيا براي اولين بار شوت جفت را به نمايش گذاشت و باعث افزايش تحرك و درنتيجه محبوبيت اين ورزش در بين جوانان گرديد. اين اختراع بهمراه قوانيني نظير قانون 3 ثانيه و 10 ثانيه (1936) كه به افزايش تحرك بازيكنان منجر گرديد باعث شد كه اين مرحله بعنوان نقطه عطفي در توسعه و گسترش بسكتبال محسوب شود. زيرا علاوه بر افزايش قابل ملاحظه سرعت در بازي ، از نقطه نظرهاي تكنيكي و تاكتيكي باعث پيدايش عوامل مختلف نسبت به دستيابي به هدف و پرتاب توپ در سبد شد.
امروزه در بسياري از كشورهاي جهان بازي بسكتبال جاي خود را در بين ورزش ها پيدا نموده و طرفداران زيادي دست و پا كرده است بطوريكه در اكثر مدارس و دانشگاهها و ساير موسسات آموزشي جوانان به اجراي آن مبادرت مي ورزند
تا سال 1932 بسكتبال در جمع ورزش هاي المپيكي قرار نداشت. در المپيك 1936 برلين بود كه براي اولين بار اين رشته به ليست ورزش هاي متداول المپيك افزوده گشت و اولين دوره مسابقات آن با شركت 21 تيم برگزار گرديد.
اين بازي در سالهاي 1314 . 1315 شمسي براي اولين بار توسط آقاي فريدون شريف زاده كه در آن زمان تحصيلات عاليه خود را در كشور تركيه به پايان رسانيده بود ارائه شد. نامبرده در كالج البرز اين ورزش را متداول نمود و سپس ساير مربيان ورزش در كشور به ترويج آن مبادرت ورزيدند. آهنگ گسترش بسكتبال در ايران نيز مانند ساير كشورهاي جهان بسيار سريع بود بطوريكه بيش از 10 سال از آن تاريخ نگذشته بود كه تيم بسكتبال كشور ما در بازي هاي المپيك 1948 لندن شركت نمود.
تمرینات plyometric
اين روش تمرين در دهه 1960 توسط دانشمندان اتحاد جماهير شوروي ابداع شد. هدف اين بود که قدرت پرش ورزشکاران روسي بيشتر شود. به تدريج اين تکنيک در بين تمام کشورها رواج پيدا کرد، چون ثابت شد اين روش در اکثر ورزش هايي که نيازمند دويدن سريع و پرش هستند بسيار مؤثر است
پلیومتریک ها تمریناتی هستند که عضلات را قادر می سازند تا در کوتاه ترین زمان ممکن به حداکثر توان دست یابند.انجام این تمرینات به شما قدرت فوق العاده ای می دهد و به شما كمك مي كند تا پرش عمودي خود را كه يكي از مهمترين ويژگي هاي يك بسکتبالیست است را افزايش دهيد. اين تمرينات مي تواند سرعت و عكس العمل شما را در بسکتبال بسيار افزايش دهد و مي تواند حتي پرش شما را تا 40-50 اینچ و حتی تا 60 اینچ (100-150 سانتي متر ) افزايش دهد!
نمونه ای از پرش های پلیومتریک پرش های عمودی پشت سر هم و پرش های موسوم به box depth عمق خرک) می باشند که هر دو آنها برای بسکتبالیست های حرفه ای آشنا می باشند. در هر دوی این تمرینات بدن نسبت به زمین عکس العمل نشان می دهد. در هردو تمرین ورزشکار روی زمین فرود می آید و بلافاصله دوباره بالا می پرد. هنگامی که پاها به زمین می خورند بدن (به ویژه عضلات پا) مجبور می شوند که وزن شخص را جذب کنند. این نیرو که باعث جذب وزن بدن می شود در واقع انرژی است که می توان از آن بهره برد. این انرژی برای مدت یک هزارم ثانیه ذخیره می شود و سپس هنگامی که عضلات شل می شوند تلف می شوند و از بین می روند. کلید کار، بهره بردن از این انرژی با حاکثر سرعت ممکن برای دوباره بلند شدن از زمین است. و این همان کاری است که تمرینات عمودی پشت سر هم و پرش های box depth بدن را برای آن آماده می کنند. اما در هر حال ، این به تنهایی کافی نیست که صرفا بدانیم تمرینات پلیومتریک می توانند برای پرش مفید باشند. شما باید این را هم بدانید که چرا و چگونه این تمرینات را باید انجام بدهید.
انواع پرش ها
پرش ها به 3 دسته تقسیم می شوند:
1. آسان
2. متوسط
3. دشوار
پرش های آسان شامل پرش های عمودی پشت سر هم، پریدن و رسیدن به نقطه ای خاص، پریدن و گرفتن و پرش قیچی می باشند.
پرش های متوسط عبارتند از پرش از خرک، پرش از طناب، پرش های بلند، پرش از کنار بر روی خرک پرش های دشوار شامل پرش های عمقی، پرش یک پا (عمودی و کناری) و بالا و پایین رفتن مثل توپ!
مکان و تجهیزات
انجام دادن تمرینات بر روی یک زمین چوبی یا سیمانی فشار زیادی را به مفاصل وارد می کند و ممکن است منجر به مشکلاتی نظیر شکستگی ساق پا و دردهای کمر شود. لذا از این نکته اطمینان حاصل کنید که سطح زمین هموار و عاری از رطویت، سوراخ ها یا قسمت های شل و نرمی است که ممکن است باعث لیز خوردن شوند. هنگام استفاده از جعبه ها / خرک ها، مطمئن شوید که به خوبی ساخته شده اند و مقاوم هستند. همچنین باید لباس های مناسب و راحت پوشید. لباس های راحت ورزشی بپوشید که تنگ نباشند و به گونه ای باشند که به شما آزادی
حرکت بدهند. کفش ها نیز باید از جنس خوب و مرغوب باشند که کفه های کلفت دارند و می توانند به خوبی از فشار کم کنند و ورزشکار را نگه دارند. نوار بستن به زانو ها نیز ایده خوبی است به خصوص اگر مستعد کشش و پیچش مفاصل هستید.
شروع تمرینات پلیومتریک
قبل از شروع کردن، روی یک دوچرخه ثابت پا بزنید یا چند دقیقه آهسته بدوید تا ضربان قلب بالاتر برود. پس از آن نیز 10 تا 15 دقیقه تمرینات کشش عضلات را با آرامش تمام انجام دهید.
کار را با پرش های آسان شروع کنید و به تدریج به سراغ پرش های متوسط و دشوار (پس از 4 تا 6 هفته) بروید. تا زمانی که در پرش های آسان استاد نشده اید پرش های دیگر را اضافه نکنید. کار را با حجم کم شروع کنید، برای آنکه حجم کار مشخص باشد در هنگام هر پرش ضربه های پا را
بشمارید. کار را با 40 تا 50 ضربه پا شروع کنید و به 150 تا 200 ضربه برسید. هر حرکت را 3 ست انجام دهید. در میان ست ها استراحت کمی بکنید، به خاطر داشته باشید که ورزشکار خسته قدرت انفجاری ناگهانی و لحظه ای ندارد.
تمرینات
پرش های آسان
1-پرش، رسیدن و گرفتن (Squat Jumps)
هدف: تقویت قدرت حرکت عمودی
طرز عمل: بر روی سطح ثابتی بایستید، هر دو بازو را بالا بگیرید به صورتی که کف دست ها در جلوی شانه ها رو به بیرون باشد. به حالت چمباتمه یک چهارم خم شوید. سینه را بالا و کمر را تخت نگه دارید. ناگهان به صورت انفجاری به بالا بپرید، خود را به بالا و جلو بکشید مانند يك واليباليست انگار که دارید در مقابل تور دفاع می کنید.(توپ را سد می کنید)
حجم کار: ابتدا در مدت زمانی واحد، مقدار کمتری پرش انجام دهید ولی کم کم مقدار تکرارهارا زیادتر کنیدنکات کلیدی: بر روی حفظ کنترل بدن تمرکز داشته باشید. آنچه که باید بیش از حد بر روی آن تاکید کنید کشیدن و امتداد دادن بدن و تا حد ممکن بالا بردن بازوها می باشد.
2-پرش در حال خم شدن بدن (با جمع کردن پاها به داخل شکم (Tuck Jumps)
روشهای متوسط:
3-پرش به جعبه یا خرک در حالت ایستاده
4-پرش زیگ زاگ (Zigzag Hops)
5- پرش روی جعبه از کنار (Lateral Jump to Box)
پرش های دشوار
6- پرش عمیق (Depth Jumps)
7- پرش یکپایی (لی لی) (Single Leg Lateral Hops)
برای شروع با افزایش پرش شروع می کنم ...می‌خوام برای پست اول تمرینات Plyometric رو معرفی کنم که باعث افزایش پرش عمودی ورزشکارها می‌شه. شما با انجام این تمرینات می تونید میزان پرش عمودی خودتون رو در زمان کوتاهی به طور قابل توجهی افزایش بدید. جالب اینجاست که تاْثیرات این تمرینات به قدری است که حتی کوتاه قدترین بازیکن ها هم به راحتی میتونن slam Dunk بزنند!!!.
جنون ماه مارس" بسکتبال طرفداران را به هیجان می آورد و روحیۀ دانشگاهها را بالا می برد
تورنمنت بسکتبال دانشگاههای ایالات متحده در تاریخ 20 مارس آغاز می شود و به مدت سه هفته ادامه می یابد.
واشنگتن – این رویداد که هر سال در ماه مارس در آمریکا رخ می دهد با بارانهای بهاری و اولین شکوفه های درختان همراه است. این یک سرگیجه، هیجان و یا حتی یک دیوانگی است که طی آن مردم دور هم جمع می شوند، به کلاس درس نمی روند، شرط بندی می کنند و داستانهای طولانی در مورد چهار تیم نهایی شگفت انگیز و "بریدن تور" تعریف می کنند.
این "جنون مارس"، یا "رقص بزرگ"، یا به طور رسمی تر مسابقات قهرمانی دسته یک بسکتبال مردان اتحادیۀ ورزشی ملی دانشگاهها (NCAA) است. این تورنمنت شامل 65 تیم برتر بسکتبال دانشگاهها می شود.
راه رسیدن به نیمه نهایی – چهار تیم نهایی – سه هفته طول می کشد. تورنمنتهای بسکتبال NCAA می توانند غیر قابل پیش بینی باشند و در آنها صحنه های نمایشی بسیار دیده می شود. تیمهای برتر دانشگاهی تلاش می کنند سابقۀ بردهایشان را حفظ کنند و تیمهای پایین در تلاش برای شکست دادن یکی از تیمهای برتر هستند.
بسکتبال دانشگاههای آمریکا می تواند به اندازۀ (برخی می گویند بیشتر از) بهترین بازی های تیمهای اتحادیۀ ملی بسکتبال حرفه ای (NBA) احساسات برانگیز باشد و این تنها برای دانشجویان نیست. به نظر بسیاری از مردم، پیش از اینکه دستمزدهای کلان NBA اعجوبه های NCAA را تبدیل به بازیگران، سرگرم کنندگان جمعیت و ستاره های رسانه ای پردرآمد کند، این بازی ها بهترین و ناب ترین شکل بازی هستند.
با وجود قوانین بسیار پیچیدۀ تورنمنت، این بازی ها را که در اواخر مارس و اوایل آوریل برگزار می شوند تماشاچیان، گزارشگران ورزشی حرفه ای و استخدام کنندگان لیگهای بزرگ مشتاقانه تماشا می کنند و به شکلی کارشناسی تحلیل می شوند.
این تورنمنت به چهار منطقه تقسیم شده است و برگزار کنندگان این مسابقات تلاش می کنند که هر منطقه درمقایسه با تیمهای منطقۀ دیگر قدرت نسبتاً مشابهی داشته باشد. هر تیم در زمین بیطرف بازی می کند: طبق قوانین، بازی کردن در زمین خودی ممنوع است.
برندگان هر منطقه وارد چهار تیم نهایی می شوند – که بازی هایشان در 4 و 6 آوریل در سان آنتونیو برگزار می شود – و دو تیم برندۀ نیمه نهایی در 7 آوریل برای قهرمانی در سان آنتونیو بازی می کنند.
تیم برنده، جایزۀ قهرمانی ملی را دریافت می کند که روکش طلا دارد. تیم دوم جایزه ای با روکش نقره دریافت می کند و هر دو تیم نیمه نهایی که وارد بازی قهرمانی نشده اند جوایزی با روکش برنز برای مقام سومی دریافت می کنند.
دو جایزه دیگر عبارتند از جایزۀ مرمرین و کریستالی که توسط اتحادیۀ ملی مربیان بسکتبال جدا از NCAA به تیم برتر اهدا می شود و جایزۀ بازیکن برتر تورنمنت که از جانب آسوشیتد پرس اهدا می شود.
به دلیل حضور روزافزون بازیکنان خارجی در تیمهای دانشگاهی ایالات متحده – این فصل 406 بازیکن زادۀ خارج در تیمهای دسته اول حضور داشتند که نسبت به سال 1998 افزایشی 51 درصدی نشان می دهد – امروزه جنون مارس به سرعت در حال گسترش در سراسر کرۀ زمین است.
