بخشی از مقاله
ترویج مهارتهای سالم استفاده از اینترنت در بین دانش آموزان
ارتقاء دانش و مهارتهاي زندگي سالم و مولد در جامعه با استفاده از « داوطلبان متخصص »
اكنون كه شبكه عظيم و موفق مردمي ( داوطلبان سلامت ) در اختيار نظام سلامت كشور است و الگوي بيماريها از بيماريهاي واگير به بيماريهاي غيرواگير و رفتاري تغيير نموده است ، با جلب مشاركت بين بخشي و استفاده از افراد متخصص بخشهاي توسعه تحت عنوان (داوطلبان متخصص ) الگوي زندگي سالم و مولد را به داوطلبان سلامت منتقل نمود تا آنها با رعايت و ترويج يك زندگي سالم نقش هدايت كننده و مديران سلامت در خانواده و محله ايفا نمايند
افراد متخصص جامعه مي توانند در قالب گروههاي داوطلبانه به صورت سازماني شده بخشي از تخصص علمي و مهارتهاي كاربردي خود را از طريق آموزش به داوطلبان سلامت براي توسعه پايدار ، تامين ، حفظ و ارتقاء سطح سلامتي و زندگي سالم براي افراد جامعه بكار بگيرند .
داوطلبان متخصص با ارائه خدمات شايان (حمايتي و هدايتي . مهارتي و آموزشي ) به ارتقاء سلامت در سطح قابل قبولي به صورت فعال كمك مي كنند .
وظائف داوطلبان متخصص :
- آموزش مهارتهاي تخصصي به داوطلبان سلامت
- پيامهاي مباحث بهداشتي را به گروههاي زير مجموعه سازمان خود منتقل مي كنند .
- برنامه داوطلبان سلامت را از نظر سياسي ، رفاهي ، مادي ، فكري ، برنامه ريزي و مديريتي حمايت نمايند .
شيوه هاي اجراي طرح داوطلبان متخصص
1- با جلب مشاركت بين بخشي و استفاده از متخصصين سازمانهاي ديگر تحت عنوان (( داوطلبان متخصص)) فرصتهاي مناسبي جهت ارتقاء دانش و مهارتهاي زندگي سالم ومولد براي رابطان بهداشت بوجود آورد و آنها با رعايت و ترويج الگوي زندگي سالم نقش هدايت كننده ومديران سلامت در خانواده و محله را ايفاء نمايند .
2- با جلب مشاركت بين بخشي سازمانهايي كه قشري از جامعه را زير پوشش دارند با استفاده از يك نظام آموزش فعال ( در نظام سلامت ) آموزشها و مهارتهاي بهداشتي را به نمايندگان آن سازمان به عنوان (( داوطلبان متخصص )) منتقل نموده كه آنها نيز نقش مديران سلامت در جامعه زير مجموعه سازمان خود داشته باشند ( آموزشياران نهضت سواد آموزي معلمان – دانشجويان ، نماينده نيروي انتظامي و .. ) در واقع پل ارتباطي بين نظام سلامت و جامعه مربوط خواهند بود .
3- جلب مشاركت متخصصين نظام سلامت ياساير سازمانهاي توسعه كه بطور انفرادي حمايتهاي سياسي ، مالي ، رفاهي – فكري و مديريتي از برنامه داوطلبان بهداشت در ايران 0 معاونين ، مديران ، روسا ، نمايندگان كارشناسان مسئولين صدا وسيما و غيره .... ) را داشته باشند .
روش كار
1- شناسايي سازمان و عواملي موثر در توسعه اجتماعي كه بايد با آنها ارتباط برقرار نمود
2- برقراي ارتباط رسمي توسط مقامات ذيصلاح دانشگاه
3- تشكيل جلسه توجيهي با حضور نمايندگان سازمانهاي داوطلب
4- تعيين حيطه هاي همكاري بين بخشي با سازمانهاي داوطلب
5- تهيه و امضاء موافقتنامه همكاري بين بخشي بين مسئولين همطراز
6- برگزاري كارگاه شيوه آموزش مشاركتي براي مسئولين ادارات و سازمانهاي داوطلب
7- تهيه و تنظيم برنامه آموزشي متناسب با گروههاي مخاطب و نوع همكاري با (( داوطلب متخصص ))
8- برنامه ريزي و اقدام براي ارزشيابي مداخلات (( داوطلبان متخصص))
9- شروع همكاري ها
10- پايش مرتب همكاريها
نتايج طرح داوطلبان متخصص
- حساس نمودن سازمانهاي مربوط نسبت به حل مشكلات سلامت جامعه
- اقدام به رفع حل مشكلات با همكاريهاي بين¬بخشي با سازمان متقابل
- جلب اعتمادو ايجاد روابط صميمانه سازمان متقابل
- ارتقاء سطح آگاهي بهداشتي گروه هدف
- افزايش ميزان بهره ¬ وري از منابع انساني و مالي نظام سلامت و سازمانهاي ديگر
- بنابراين براي دستيابي به سلامت قابل قبول درگير نمودن بخشهاي توسعه و اجراي طرح داوطلبان متخصص الزامي است.
بحث و نتيجه گيري
از آنجائيكه مشكلات سلامت در حال حاضر بطور عمده مشكلات ناشي از توسعه است و دربخش سلامت قابل پيشگيري و كنترل نيست مشاركت همه بخشهاي توسعه و حتي مشاركت همه نظام و آحاد مردم را مي طلبد.
اینترنت و دانش آموزان
داستان نفوذ اینترنت در خانه‌های ایرانی را مانند داستان گرگ می‌دانیم و دانش‌آموزان هم در این قصه نقش شنگول و منگول را دارند.» این نظریه جدید را دبیر کل اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان که رصد موضوعات مرتبط با اینترنت توسط جنبش دانش‌آموزی را از رسالت‌های این نهاد انقلابی می‌داند، مطرح کرده است.
محمدتقی فخریان با بیان اینکه در حال حاضر فقط 15 درصد از مردم از اینترنت بهره‌مند هستند که سهم دانش‌آموزان در این زمینه زیر 10 درصد است، مدعی است: محتوای کار با اینترنت بر مبنای آنچه که مسئولان ادعا دارند نیست و 74 درصد از مردم از این ابزار اصلاً استفاده نمیکنند و 60 درصد کاربران فعلی هم فقط برای سرگرمی و تفنن وارد دنیای اینترنت می‌شوند.
سخنان آقای فخریان از چند جهت قابل بررسی است:
اول اینکه ایشان که مدعی هستند ادعای مسئولان در مورد تعداد کاربران اینترنت درست نیست، بر اساس چه تحقیق و آمار‌گیری دقیقی به این نتیجه رسیده‌اند که فقط 15 درصد از مردم از اینترنت استفاده می‌کنند و 74 درصد اصلا از اینترنت استفاده نمیکنند؛ ضمن این که ایشان تکلیف آن یک درصد باقی‌مانده را هم مشخص نکرده‌اند. تازه یک درصد اختلاف در صورتی است که ما فرض کنیم ایشان دانش‌آموزان را جزو مردم به حساب نیاورده‌اند و منظورشان از سهم کمتر از 10 درصدی دانش‌آموزان از اینترنت، این نیست که از بین 15 درصدی که از اینترنت استفاده می‌کنند، سهم دانش‌آموزان کمتر از 10 درصد است.
ایشان در بخش دیگری از سخنانشان، به صراحت اعلام کرده اند که: «اینترنت برای دانش‌آموزان بومرنگ سرگردان است لذا هیچ آمار دقیقی از کاربران دانش‌آموز در فضای مجازی کشور نداریم.» پس با این سخنان باز این سوال پیش می‌آید که سهم 10 درصدی دانش‌آموزان از اینترنت را از کجا آورده‌اند؟
ایشان در ادامه نظریه‌شان به این نتیجه رسیده‌اند که از میان همین اندک کاربران ایرانی هم 60 درصد فقط برای تفنن و سرگرمی از اینترنت استفاده می‌کنند. از بحث سندیت این آمار و البته اختلاف آن با آمار ارائه شده از سوی معاون فناوری اطلاعات وزیر ICT (که چندی پیش اعلام کرد 95 درصد کاربران ایرانی استفاده‌ای جز چت از اینترنت نمیکنند) که بگذریم، به دیدگاه مشترک بین آقای فخاریان و آقای ریاضی می‌رسیم: اعتقاد به وقت‌گذرانی کاربران ایرانی در محیط مجازی.
البته با وجود این نگاه مشترک، در بین این دو کارشناس اختلاف نظر‌هایی هم وجود دارد. آنجا که عبد‌المجید ریاضی معتقد است از میان 27 میلیون کاربر ایرانی، دست کم 26 میلیون نفرشان به سرعت اینترنتی بیشتر از ۵۶ کیلو بیت نیاز ندارند؛ اما فخاریان از سرعت پایین اینترنت در ایران شاکی است: «ارائه اینترنت پرسرعت در حد یک شعار تکراری است. ادعای 128 کیلو بایت سرعت در ثانیه در حالی عنوان می‌شود که کاربران اینترنتی با همین میزان سرعت و با مبلغ ارایه شده در کشور‌های همسایه به چندین برابر پهنای باند دست می‌یابند.»
جالب‌ترین بخش این ماجرا تشبیه اینترنت به گرگ و دانش‌آموزان به شنگول و منگول است.
واقعا اگر این‌چنین است چرا آقای فخاریان خواهان سرعت بالا‌تر اینترنت است؟ یعنی ایشان مایل است تا آقا گرگه با سرعت بیشتری دانش‌آموزان خاطی که سر از اینترنت در‌می‌آورند را پاره‌پاره کند؟
منصفانه که به سخنان ایشان بنگریم پاسخ این سوال می‌تواند منفی باشد. او می‌گوید: «با شرایط فعلی اینترنت نیازهای مجازی دانش‌آموزان ایرانی را برطرف نمی‌‌کند.» و «دستیابی به اهداف سند چشم‌انداز بیست ساله نظام بدون یادگیری ارتباطات الکترونیک امکانپذیر نیست.»
با این اظهار نظر‌ها به نظر می‌رسد آقای فخاریان بیش از هر‌چیز نگران استفاده نادرست دانش‌آموزان ایرانی از اینترنت است. حتی با این فرض هم بد نیست دبیر کل اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان یک بار دیگر به ادبیات خود و مثالش توجه کند. حتی اگر دغدغه ما استفاده صحیح دانش‌آموزان از اینترنت باشد، تشبیه اینترنت به گرگ چه فایده‌ای دارد، جز اینکه کسانی که با این مقوله و کاربرد‌های فراوانش آشنا نیستند، برای برخی تنگ‌‌نظری‌‌ها و اعمال محدودیت‌ها دستشان باز‌تر شود؟ آیا از گرگ می‌شود استفاده درست هم کرد؟
این قبول که غوطه‌وری در دنیای مجازی بدون اطلاعات کافی و آگاهی‌های لازم می‌تواند برای دانش‌آموزان و کودکان مخاطراتی به همراه داشته باشد، اما گناه از گرگ (اینترنت) نیست. این خانم‌بزی‌ها (متولیان امر) هستند که وظیفه خود را به خوبی انجام نداده و نمی‌دهند.
این قبول که «سهم دانش آموزان ایرانی از اینترنت در حد اسباب بازی است»؛ دلیلش را هم حتما شما که رصد موضوعات مرتبط با اینترنت توسط جنبش دانش‌آموزی را رسالت خود می‌دانید، بهتر از هر کسی می‌دانید: سرعت پایین اینترنت که امکان استفاده از بسیاری از سرویس‌ها چون آموزش مجازی را محال می‌کند، آشنایی کم دانش‌آموزان ایرانی با زبان انگلیسی و کم‌کاری نهاد‌های ذی‌ربط در تولید محتوای فارسی و البته به درد بخور در محیط وب و ....
اما چه کسی گفته اگر دانش‌آموزان ما از اینترنت در همین حد چک کردن ایمیل، چت کردن با دوستان و بازی و سرگرمی استفاده کنند، کار بیهوده‌ای کرده‌اند و هر‌آینه احتمال می‌رود که طعمه گرگ شوند؟
«کودکان حق دارند آزادانه از اینترنت استفاده کنند، چت کنند، آموزش ببینند و یا بازی کنند.» این بخشی از بیانیه جامعه اطلاعاتی کمیسیون اروپا در زمینه استفاده کودکان از اینترنت است. البته در این بیانیه هم آمده است که برای این استفاده آزاد شبکه‌ای، کودکان باید در برابر خطراتی که از سوی بزرگسالان آنها را تهدید می‌کند محافظت شوند.
می‌بینید که کمیسیون اروپا هم چون شما و ما نگران استفاده ایمن کودکان و دانش‌آموزان از اینترنت است؛ با این تفاوت که نگرانی این کمیسیون در قالب یک برنامه 7/61 میلیون دلاری به منظور ایمن کردن اینترنت برای کودکان آن هم در سال 99 میلادی جلوه‌گر می‌شود. برنامه‌ای که تمام تلاشش این است که آگاهی‌های لازم برای استفاده از این فناوری در اختیار کودکان قرار گیرد و افزایش آگاهی والدین و البته مربیان برای استفاده ابزاری امن از شبکه توسط کودکان را در دستور کار دارد.
