بخشی از مقاله
استفاده های ازGPS در کشاورزی مدرن و پایدار
امروزه پیشرفت های که در علوم مختلف صورت گرفته است باعث شده تا عدم استفاده از سیستم های ماهواره ای به امری غیر واقعی مبدل گردد. خصوصا در زمینه های کشاورزی که با توجه به وسعت، شیوه و ارزش کار استفاده از این سیستم ها میتواند بسیارس از مشکلات را از پیش رو بردارد.
به عنوان مثال برای تقسیم اراضی میتوان از GPS کمک گرفت.
دیگر موارد استفاده از GPS عبارتند از:
1)توان حریم گذاری برای مناطق تحط الحفظ
2)تعیین دقیق نقطه ها برای سم پاشی هوایی
3)تعیین میزان شیب ها برای انتقال اب به مزارع
4)امکان تعیین دقیق مقدار مساحت کشت شده از یک محصول
5)پیدا کردن راحت مسیر ها برای کارشناسان در بازدید ها
6)امکان ارزیابی عرض و طول رودخانه ها و برسی میزان خاکشوبی و رسوب گذاری
7)امکان جهت یابی در نقاط دور افتاده و دور از دسترس در مواقعی که امکانات از دست رفته
8)تهیه نقطه ها و نقشه های هوشمندانه از پیش تعیین شده برای ها ی که نمونه برداری در سطح وسیع انجام میگیرد .
ارزیابی روش های جدید در بهبود توزیع چرای دام های اهلی با بكارگیری تكنولوژی های GIS و GPS
غالب روشهای مدیریتی كه امروزه برای افزایش یكنواختی چرا استفاده می شود در طی ۴۰ سال مطالعه بدست آمده است.توسعه آبی،گله داری،نمك پاشی و حصاركشی برای اصلاح توزیع چرای دامهای اهلی در مراتع خصوصی و دولتی موفقیت آمیز بوده است.
چرای بیش ازحد دام نتیجه توزیع غیر یكنواخت چرا می باشد.در مراتع پهناور گاوها اراضی را كه هموار و نزدیك به آب باشند را به اراضی ناهموار و دور از آب ترجیح می دهند .
گاوها غالباً مناطق پست وهموار را به مناطق مرتفع ترجیح می دهند و مدت زمان بیشتری را در این مناطق می گذرانند .چرای متمركز در مناطق مرتفع ممكن است موجب كاهش پوشش گیاهی ، نفوذ آب ، نگهداری آب و موجب افزایش فرسایش خاك شود.دامداران و مرتعداران بایستی واریانس فاصله ای چرا كردن را به اندازه كافی بررسی كنند تا اثرات چرای دام ها را ارزیابی كنند و بایستی اعمال مدیریتی مناسبی را تعیین كنند تا منابع مرتبط اصلاح شود.
غالب روشهای مدیریتی كه امروزه برای افزایش یكنواختی چرا استفاده می شود در طی ۴۰ سال مطالعه بدست آمده است.توسعه آبی،گله داری،نمك پاشی و حصاركشی برای اصلاح توزیع چرای دامهای اهلی در مراتع خصوصی و دولتی موفقیت آمیز بوده است.معمولاً توسعه های آبی و حصاركشی به سرمایه های زیادی نیازمندست.
مرتعداران اغلب برای پیش بینی اثرات این اصلاحات مرتعی بر روی توزیع دام مشكل دارند كه این موضوع مانعی برای آنالیزهای سودمند خواهد شد. بنابراین مرتعداران برای توسعه آبی و حصاركشی بی میل هستند. روشهای دیگر بهبود توزیع مانند گله داری به زحمت زیادی نیازمندست. مدلهای ظاهر سازی پیشگویانه به مرتعداران كمك می كند تا ببینند آیا اعمال مدیریتی ( مانند توسعه آبی و گله داری) اثرات ارزشمندی را در موفقیت آنها دارد یا نه.
نژاد گاوی كه در كوههای بلند فرانسه پرورش می یابد نسبت به نژادی كه در اراضی هموار انگلستان زندگی می كند عادت بیشتری به مراتعی با دامنه های ناهموار دارند تا دامنه های هموار و صاف (نژاد هرفورد). بنابراین با بكار گیری نژادهای گاوی كه در مناطق كوهستانی پرورش می یابند می توانیم توزیع چرایی را بهبود بخشیم.در داخل یك نژاد نیز حیوانات الگوهای چرایی متنوعی دارند.
گاوها بر اساس الگوهای چرایی به دو گروه تقسیم شده اند كه گروه اول از تپه ها بالا می رفتند و گروه دوم پایین تپه می ماندند. گروه اول به سراشیبی های تند و بلندی های مرتفع عادت داشتند و گروه دوم به سراشیبی های ملایم نزدیك آب عادت داشتند. این گروهها در وضعیتهای مشابهی مشاهده می شدند اما جداگانه می چریدند.مصرف علوفه و الگوهای حركتی آنها در یك بررسی سه ساله مورد مقایسه قرار گرفت.
در صورتیكه از تپه بالا رونده ها نسبت به ساكنین پایین تپه چرای یكنواخت تری را در مراتع داشته باشند، دامداران گروه اول را برای مراتع ناهموار انتخاب می كنند تا اینكه آنها مراتع هموار را انتخاب كنند و منابع مربوط به چرای متمركز را در مناطق مشخصی قرار داده و آنها را به حداقل می رسانند. در دومین بررسی ، برای جلب توجه گاو به مراتع منابعی را كه خوشخوراكی بالایی داشتند را در سراشیبی اراضی ناهموار قرار دادند. اندازه گیری های مصرف علوفه و الگوهای چرایی نشان می دادند كه چرا كردن در فاصله ۶۶۰ یاردی (۶۰۰ متری) منابع افزایش یافت.
در اراضی مشابهی كه منابع كنترل شده ای مانند مثال بالا نداشتند، چرا كردن در كمترین حالت بود. مكانهای استراتژیكی كه شامل منابعی مملو از ملاسهای كم رطوبت بوده است که به مرتعداران امكان تعدیل الگوهای چرایی گاو و كاهش چرای غیر یكنواخت را می دهد .
