بخشی از مقاله
چکیده:
یکی از راهبردهای کشورهای مختلف اعم از توسعه یافته وتوسعه نیافته، برای افزایش کمی و کیفی تولیدات و تأمین غذای بیشتر و نیز فائق آمدن بر مشکلاتی نظیر کوچک بودن واحدهای تولید کشاورزی، پراکندگی قطعات زراعی ، ناپایداری تولید، تعاونی کردن نظام تولیدکشاورزی در عرصه های مختلف می باشد. بنابراین توجه به تعاونی ها به عنوان یکی از مظاهرفرهنگ همکاری، مشارکت و مساعدت در رفع نیازهای مشترک اعضاء و رفع مشکلات و معضلات اجتماعی جامعه و فعالیت های انسانی ضروری به نظر می رسد. تعاونی ها بیشترین سهم را در ایجاد اشتغالزایی و تولید ناخالص ملی به ویژه در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران را دارا می باشد. توجه به تعاونی ها به کشاورزان کمک می کند تا مشکلات را از راه همیاری و استفاده از ظرفیت گروهی اعضاء رفع کنند و در راه حصول به اهداف و منافع مشترک زمینه را برای ایجاد تغییرات مناسب در جهت نیل به توسعه پایدار کشاورزی از طریق فعالیت گروهی را فراهم نماید. هدف از این تحقیق
ضرورت ایجاد و تقویت تعاونیهای کشاورزی در ایران جهت دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی می باشد.
مقدمه:
اقتصاد بخش تعاون ضمن تأثیرپذیری از پدیده جهانی شدن و فرآیند کامل شدن چرخه سازمان تجارت جهانی بر روندها و فرآیندهای آن نیز اثرگذار بودهاست و نوعی کنش متقابل و متعامل با آن داشتهاست (علیزاده،.(1388 فشارهای ناشی از فقدان منابع کافی و لازم، سختی و ناهماهنگی شرایط تجارت و داد وستد، بالا رفتن حجم بدهیهای خارجی و بالاخره مشکل بازپرداخت وامها، موجب شدهاست تا دولتها به بدنبال را چاره بوده و سعی کنند تا روشهای دیگری را برای توسعه و پیشرفت اقتصادی جانشین نمایند. به همین علل است که دولتها کوشش میکنند تا شرکت مردم را در امور اقتصادی تشویق نموده و از ایجاد تعاونیها به مثابه سازوکاری برای سرعت بخشیدن به توسعه اقتصادی روستا، استفاده نمایند(ناصری،.(1371
تعاونیهای مربوط به بخش کشاورزی دارای اهمیت ویژهای میباشند، به این دلیل که در حیاتیترین بخش زندگی انسانی یعنی ارتزاق روزانه، فعالیت دارند. پدیده تعاون در بعد اجتماعی خود به دنبال رفاه و آسایش و همچنین تنظیم رفتار پیشبینی شده و نزدیک به انتطار کشاورز است و در وجه اقتصادی خود، تأمین کننده رشد و توسعه کشاورزی است(سرمست،.(1375
بخش تعاون به عنوان یکی از مبانی اصلی اقتصاد سرمایهساز جایگاه تعیین کنندهای را در توسعه ملی کشور برعهده دارد. اقتصاد تعاونی، سود سرمایه را بهعنوان یک عامل اقتصادی غیرعادلانه حذف، کاهش و یا متعادل نموده و بدین ترتیب برای تولیدکننده، مصرفکننده و نهایتاً تمامی افراد جامعه مطابق ارزش واقعی پول و کالا، ارایه و دریافت خدمات مینماید. بسیاری از صاحبنظران، شرکتهای تعاونی را یکی از راههای مناسب برای فائق آمدن بر مشکلات توسعه نیافتگی با در نظر گرفتن سایر ابزارها و روشها، میدانند؛ این طرز تفکر نیز از آنجا ناشی میشود که چون روش تعاونی صاحب دو جهت و دو بعد عظیم، بعد اقتصادی و بعد اجتماعی است و هر بعد در حیات واقعی اقتصادی نقشآفرین و سرنوشتساز است لذا در اکثریت کشورهای در حال
توسعه و توسعهنیافته تعاون را نسخهای جهت مداوای ناتوانیهای اقتصادی، اجتماعی، صنعتی و فرهنگی بهشمار میآورند(بیکزاده،.(1375
با توجه به سیر تحولات تعاون و اندیشه های تعاونی در ایران ، جایگاه بخش تعاون در اقتصاد کشور بویژه در بهبود وارتقاء سطح تولید و اشتغال نمایان تر شده است. بخش تعاون به عنوان یکی از ارکان اصلی در نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران، مورد توجه برنامه ریزان کشور قرار دارد وبه منظور تحقق اهداف اقتصادی ، هدایت فعالیت ها به سمت بخش تعاون ازاهمیت ویژه ای برخوردار است ( انصاری، .(1375 از سوی دیگر ، در برنامه بلند مدت افق چشم انداز توسعه اقتصادی کشور، به فعالیت اقتصادی در بخش تعاون توجه دو چندانی شده و برنامه ریزان برای مقابله با بحران های اقتصادی کشور ورفع وابستگی به ویژه در زمینه مواد غذایی، کاهش نرخ بیکاری افزایش شاخص های رفاه اجتماعی و توسعه کشاورزی نگاه خود را معطوف بخش تعاون نموده اند.
مواد و روش ها
مقاله حاضر از نوع توصیفی بوده و روش مورد نظر در این تحقیق به صورت مطالعات کتابخانه ای از منابع علمی داخلی و خارجی است. مراحل تحقیق شامل مطالعات مقالات ایرانی، خارجی، فیش برداری از منابع مختلف شامل اینترنت و ... می باشد.
