بخشی از مقاله
چکیده
اجرایی شدن مدل زیر ساخت سبز مشکلات اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی را تعدیل می کند. در این راستا، به کار گیری سیاست برنامه ریزی و ارزش های اقتصادی در جهان که خود نیازمند حمایت عمومی است و تنها از طریق حس تعلق، مالکیت زمین و محیط زیست به عنوان عناصر به هم پیوسته ممکن می شود، منافع مشترک زیادی در تمامی مراحل طراحی، اجرا و مدیریت را به دنبال خواهد داشت. این بیانیه ی جدید به طور واضح نشان می دهد که چطور مهارت استفاده از چشم انداز می تواند این جریان را با روش برنامه ریزی فضایی در اثر استفاده ی واحد از زیر ساخت سبز رهبری کند. این پژوهش با هدف تبیین مفاهیم مربوط رویکرد زیر ساخت سبز و نحوه مدیریت مطلوب اراضی در این رویکرد است. از طرفی با بررسی مدل زیر ساخت سبز در شهر مریلند به ابعاد زیر ساخت سبز در اجرا و نحوه مدیریت اراضی در این شهر می پردازد. در این تحقیق با توجه به استفاده از منابع و مقالات مختلف لاتین در جهت تبیین مفهوم زیر ساخت سبز روش کتابخانه ای انتخاب شده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی و نوع تجزیه و تحلیل آن کیفی می باشد. نتایج نشان می دهد زیرساخت به عنوان شبکه ای از ویژگی های طبیعی و نیمه طبیعی، فضاهای سبز، رودخانه ها و دریاچه ها که سبب انفصال و اتصال دهکده ها، شهرستان ها و شهرها می شود تعریف شده و با اطمینان می توان گفت که این ساختار طبیعی برای ارائه ی خدمات اجتماعی، زیست محیطی و گزینه های اقتصادی اغلب موثرتر، انعطاف پذیرتر و تواناتر از زیرساخت خاکستری2 (ساختاری که در آن خیابان ها و عبور و مرور جاده ای اهمیت بیشتری نسبت به تعاملات اجتماعی و مسائل زیست محیطی دارند) می باشد.
کلمات کلیدی: زیر ساخت سبز- مدیریت اراضی- شهر مریلند
مقدمه
در سال 2009 هنگامی که موسسه ی چشم انداز اولین بیانیه ی رسمی خود را در ارتباط با زیر ساخت سبز ارائه داد، درک زیر ساخت سبز به طور معمول قابل فهم نبود و ارتباط کمی با وضعیت موجود داشت. در کمتر از چهار سال دانش جمع آوری شده رشد قابل توجهی پیدا کرد و پذیرش آن در تمامی سطوح دولتی، بخش های خصوصی و عموم مردم فراگیر شد.
1 Green Infrastructure 2 Gray Infrastructure
1
سیاست های حمایت کننده طرح زیر ساخت سبز در حال افزایش است برای مثال چارچوب برنامه ریزی ملی در اسکاتلند و ویلز(غرب انگلیس) نمونه هایی از سیاست برنامه ریزی ملی دولت و گزارش رسمی محیط زیست به شمار می آید که مهارت استفاده از زمین های موجود با تکیه بر چشم انداز آینده را ارائه می دهد و همین امر سبب افزایش رغبت در سرمایه گذاران در زمینه ی زیر ساخت سبز می گردد. انتشار سند زیر ساخت سبز محلی در سال 2011 که توسط گروهی از مردم طراحی و اجرا شده بود و پس از آن ارزیابی محیط زیست و منافع چند جانبه ای که به جای گذاشته بود شواهدی برای تاثیر گذاری اجرایی شدن این طرح بوده است. به طور کلی، زیر ساخت سبز دامنه ی گسترده ای از نگرانی های ناشی از سلامت و همبستگی اجتماعی، غذا و انرژی، توقف حضور کربن در هوا، تعدیل تغییرات آب و هوایی و همچنین سازگار ساختن آنها با محیط را با برنامه ریزی، طراحی و مدیریت منابع محدود زمین که بسیار مهم و اساسی هستند را برطرف می کند.
با این توضیح همه ی اقشار جامعه اعم از بخش های خصوصی و دولتی، استفاده کنندگان از فضا، طراحان محیط زیست با بینش نوین نسبت به منافع زیر ساخت سبز می توانند ساختن چشم اندازهای چندکارکردی، چگونگی همکاری مردم جهت اجرایی شدن این طرح و همچنین شانس اجرای آن در خارج از مرزهای محلی را برنامه ریزی کنند. در واقع اجرای نسل بعدی زیر ساخت سبز فهم عمومی و گسترده از رویکرد زیر ساخت سبز را می طلبد که شامل حمایت سیاسی قوی تر و تمایل عمومی برای همکاری بیشتر جهت جامه ی عمل پوشاندن به این طرح می شود. آنچه شرایط را برای اجرای طرح زیر ساخت سبز تغییر می دهد، تغییر بنیان از برنامه ریزی منطقه ای به سمت برنامه ریزی بومی (بومی گرایی) می باشد که در مقابل چشم انداز سازی با وجود یک اساس استوار در پیاده سازی طرح زیر ساخت سبز در مقیاس های چندگانه و به دور از تمایلات شخصی به طور آرمانی قرار دارد. زیر ساخت سبز به عنوان هسته ی اولیه برای شکل گیری برنامه های توسعه بلند مدت و کوتاه مدت به شمار می آید که اغلب عبور از مرزهای اداری و عملیاتی را فراهم می کند و تنها از طریق کار مشترک بین نهادهای ملی و مقامات محلی اتفاق می افتد. زیر ساخت سبز در صورتی که در برنامه های توسعه تعبیه شود منجر به فرصت های اقتصادی در آینده خواهد شد. برای مثال ساختار برنامه های انگلستان که مجموعه ای از نیاز یک منطقه را برای رسیدن به مدل مطلوب در آینده از طریق زیرساخت ارتباطات را ارائه می دهد. همچنین ضروری است که توسعه دهندگان یک منطقه استراتژیک که بخشی از یک چشم انداز مشترک و برنامه ریزی شده به شمار می آیند از ابتدا به واسطه شناخت و درک اهداف زیر ساخت سبز وعلم به این موضوع که اجرای این طرح چقدر به کاهش اثرات زیست محیطی توسعه های جدید و ایجاد امکان سرزندگی و زیبایی فضا کمک می کند حضور و مدیریت موثر و مستمر داشته باشند. با وجود اینکه چالش هایی که امروزه با آنها مواجه هستیم اغلب به شکل مسائل جداگانه از قبیل مسکن، مدیریت سیل، رشد روزافزون نیاز به مواد غذایی و تنوع زیستی است؛ رویکرد زیر ساخت سبز ما را در اتخاذ راه حل های پویا، یکپارچه و آینده نگرانه تشویق می کند.
2
ضرورت پژوهش
امروزه زمین ها بسیار سریع تر از قبل توسعه پیدا می کنند و علت اصلی این نوع توسعه را می توان افزایش رشد جمعیت، تغییر در نوع تقاضا و شیوه ی زندگی دانست. در50 سال اخیر زمین های شهری ایالات متحده چهار برابر رشد داشته اند. به طوری که کمتر از 10درصد از کل زمین به صورت طبیعی و فقط 4 درصد آنها حفاظت شده هستند. در ایران نیز شهرنشینی با رشد 1 .37 درصدی مواجه بوده است به طوری که کل منابع طبیعی و آثار تحت حفاظت محیط زیست به 17 .5 درصد می رسد. با توجه به این موارد، زیر ساخت سبز به ارائه ابعاد بصری و تجربی توسعه پایدار شهری و ایجاد انعطاف پذیری در محیط می پردازد. زیرساخت های مدرن به شکل گیری ایعاد صنعتی و نوع خاصی از جهان بینی معطوف شدند اما زیر ساخت سبز از لحاظ فرم و معنا به ایجاد محیط پایدار می انجامد. این نوع زیرساخت سیستم های زنده محیط زیست را به کار گرفته و با بهره گیری از مکانیزم و عملکرد آنان، شبکه مناسب در محیط را ارائه می دهد .(Czechowski and other,2015: 288)
تاریخچه پژوهش
