بخشی از مقاله
بسم الله الرحمن الرحيم
چكيده
اين مقاله به بررسي برخي از سفارش هاي خداوند در قرآن كريم به نبي اكرم (ص) مي باشد و در سه بخش توصيه هاي فردي، خانوادگي، اجتماعي مي باشد و در پايان راهكارهايي را براي همه ي مبلغان كه در اين زمان اين وظيفه را به عهده گرفته اند آورده شده است.
منابع مورد استفاده در اين تحقيق قرآن به عنوان سرلوحه و منبع اصلي و بعد متون اسلامي و تاليفات انديشمندان شيعي است.
روش تحقيق تركيبي، بنيادي، توصيفي و تحليلي مي باشد.
كليد واژه ها: پيامبر(ص) (نبي)، قرآن، تبليغ، توصيه
مقدمه
(قد جاء كم من الله نور و كتاب مبين)
«مائده آيه 15»
نور معنوي (قرآن، پيامبر، اسلام) مربي دل و جان و موجب تكامل انسان است و آدمي در سايه ي اين انوار الهي، كه همگي از نور نامتناهي پروردگار سرچشمه مي گيرند، به آخرين حد تكامل علمي و عملي مي رسد.
نور حق پيوسته فروزان و روشنگر قلوب و ارواح بوده است و چنان نفوذ مي كند كه سرشت هاي پاك را در اندك زماني تسخير كرده و دامنه ي نفوذ خود را به دورترين نقاط گيتي مي رساند.
نور الهي ابتدا توسط پيامبر اسلام (ص) دريافت شد و سپس به امامان بعد از ايشان منتقل شده است و گسترش آن در اين عصر به عهده ي مبلغان ديني مي باشد.
پس بر همه ي مبلغان گرامي لازم است در اين راه تلاش كرده و به مقدار ظرفيت خود از اين نور الهي بهره برداري كرده و با الگوپذيري از پيامبر (ص) و تعاليم قرآن نور حق را به قلوب آماده ي پذيرش منتقل كنند.
قرآن كريم، روشهاي تبليغي را در قالب توصيه هايي به پيامبر اكرم(ص) بيان كرده، كه مي تواند براي همگان خصوصاً مبلغان ديني راه گشا باشد.
در اين مقاله به طور مختصر به اين سفارشات تربيتي، در سه بخش توصيه هاي فردي، خانوادگي، اجتماعي پرداخته خواهد شد؛ اميد است كه مورد قبول حضرتش قرار گيرد.
الف- توصيه هاي فردي
تزكيه نفس كه باعث نورانيت دل و روشنائي جان است از اهمّ وظايف پيامبر بزرگ اسلام (ص) بود، كه آن حضرت در اين زمينه تا مرز جان اقدام به پياده نمودن آن وظيفه و مسئوليت كرد.
با استفاده از رهنمودهاي قرآن مجيد مراحل تربيت فردي را بيان مي كنيم.
1. اخلاص
ابتداي هر كاري انسان بايد نيت خود را خالص كند تا بتواند در آن هدف موفق و پيروز شود قرآن كريم در سوره مباركه اخلاص اين مسئله را يادآور مي شود كه اي پيامبر (ص)
ِبسمِ اللهِ الرَّحمن الرحيم قل هو الله الصمد (1) الله الصمد (2) لم يلد و لم يولد (3) و لم يكن له كفوا احد (4)
بگو خدا يكتاست ، خداوند بي نياز است ، نه زاده شده و نه زاييده براي او هيچ همتايي
نمي باشد.
2. شروع كار با نام خدا
خداوند در نخستين آيات وحي به پيامبر خود (ص) توصيه مي كند كه {إقرأ باسمِ ربک الذی خلق} با نام پروردگارت خواندن را آغاز كن كه اين كلام تو پشتوانه اي الهي يافته و تاثير مثبتي بر مردم خواهد داشت.
3. قيام به خودسازي
در سوره هاي مزّمل و مدّثر به پيامبر (ص) توصيه مي كند كه
: } اي جامه به خود پيچيده به پا خيز{
دوران قيام و خودسازي و آمادگي براي انجام رسالتي عظيم است. رسالتي كه توام با حقيقت است و بودن تو بر صراط مستقيم.
4. شب زنده داري
شب به دور از غوغاي زندگي و در پرتو مقداري خواب حالت نشاط و توجه خاصي را به تو مي دهد كه بي نظير است و موجب صفاي روح و حيات قلب و تقويت اراده و تكميل اخلاص مي شود؛( پس اي پيامبر شب را جز مقدار كمي به پاخيز «قُمِ اللَّيل اِلّا قَليلا »
نيمه شب بيا كه جهان پر ستاره است اشكي بريز و دامن خود پر ستاره كن
آرامش دل و صحرا و كوه ها در پرتو مه شب ها نظاره كن
اندر سحر اشاره ي معشوق رسد در هر اشاره اي كه رسد صد اشاره كن
5. تلاوت قرآن
خداوند به پيامبر اعظم (ص) توصيه مي كند كه قرآن را سرلوحه ي كار خود قرار بدهد و برنامه اش را با آن تنظيم كند؛ چرا كه درسهاي لازم را در اين زمينه در بردارد و بهترين وسيله ي تقويت ايمان، استقامت، تقوي و پرورش نفس است و اين همه با دقت و تامل در مفاهيم آيات و انديشه در نتايج آن است.
}و رتل القرآن ترتيلا{
قرآن را تلاوت كن زيرا اين قرآن خواندن مي تواند به سرعت رشد و نمو معنوي و شهامت اخلاقي و تقوا و پرهيزگاري تو كمك كند.
6. پناه بردن به خدا
با وجود خطرات و مشكلاتي كه بر سر راه تو قرار دارد از شرور دروني و بيروني به خداوند پناه ببر خصوصاً هنگامي كه مي خواهي قرآن بخواني بايد اين ذكر را تبديل به فكر كني تا مقدمه ي تحقق حالتي در نفس و جان تو گردد.
}فَاِذا قَرَأتَ القُرآن فَاستَعِذ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَجيم{ }پس هنگامي كه قرآن مي خواني از شرّ شيطان رانده شده به خداوند پناه ببر{.
كه اگر چنين كني حجابهايي كه مانع فهم و درك صحيح آيات مي باشد برداشته
مي شود و حقايق قرآن بر تو مكشوف مي گردد.
جمال يار ندارد حجاب و پرده ولي غباره ره بنشان تا نظر تواني كرد
تا نفس مبّرا از نواهي نشود دل آيينه ي نور الهي نشود!
}و مِن الليل فتهجد به نافله لك عَسي اَن يَبعَثَكَ رَبَّكَ مَقاماً مَحموداً{ً
}و پاسي از شب را (از خواب برخيز) و نافله (به جاي آور) اميد است پروردگارت تو را به مقامي در خور ستايش برانگيزد. {
خداوند (تبارك و تعالي) نماز شب را به عنوان يك وظيفه ي اضافي (علاوه بر نمازهاي فريضه) بر حضرت محمد (ص) واجب نمود، تا در سايه ي نتيجه ي اين برنامه ي روحاني و صفابخش به مقام محمود و برجسته اي برسد كه ستايش همگان را از اولين و آخرين متوجه او كند.