بخشی از مقاله
چکیده:
به منظور برررسی اثر پريبیوتیک - فرماکتو - بر راندمان تولید جوجه هاي گوشتی، تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه تجاري راس در یک طرح کاملاً تصادفی در 4 تیمار 4 - تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار - با یکی از جیرههاي داراي سه سطح پريبیوتیک فرماکتو شامل جیره فاقد فرماکتو، جیره حاوي فرماکتو در سطح 0/1 - درصد مخلوط در جیره یا 1 کیلو در تن - و همچنین جیره حاوي فرماکتو در سطح 0/2 - درصد مخلوط در جیره یا 2 کیلو در تن - به گونهاي که تیمار 1 جیره فاقد فرماکتو، تیمار 2 جیره حاوي 2 کیلو در تن فرماکتو تا سن 21 روزگی و پس از آن جیره فاقد فرماکتو تا آخر دوره، تیمار 3 جیره حاوي 2 کیلو در تن فرماکتو تا سن 21 روزگی و پس از آن جیره حاوي 1 کیلو در تن فرماکتو تا سن 30 روزگی و پس از آن جیره فاقد فرماکتو تا آخر دوره و تیمار 4 جیره حاوي 2 کیلو در تن فرماکتو تا سن 21 روزگی و جیره حاوي 1 کیلو در تن تا آخر دوره تغذیه شدند. خوراك مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل به صورت هفتهاي و همچنین دورهاي اندازهگیري شد. طبق نتایج به دست آمده در این آزمایش افزودن فرماکتو به جیره موجب کاهش مصرف خوراك و کاهش ضریب تبدیل در دوره آغازین شد . - P < %5 -
از این تحقیق این طور استنتاج میشود که افزودن فرماکتو موجب بهبود عملکرد شد. واژههاي کلیدي: پري بیوتیک، فرماکتو، ضریب تبدیل، مصرف خوراك
مقدمه:
پري بیوتیک ها1 مواد خوراکی غیر قابل هضم می باشند که از طریق رشد و یا فعالیت تعداد محدودي از گونه هاي باکتریایی که هدف آنها بهبود در سلامتی میزبان است ، به طور موثري بر ارتقاء سلامتی پرنده تاثیر می گذارند پري بیوتیک ها به عنوان غذا هاي غیر قابل هضم در برگیرنده تاثیرات سودمندي بر روي حیوان میزبان است و به صورت انتخابی تحریک رشد یا فعالیت یک یا شماري محدود از باکتري ها را انجام می دهند این دسته از مواد ساختمان هاي متفاوتی دارند که معمولا شامل قند ها ، مخمر ها و کپک هاي سالم هستند که می توانند نقش بسزایی در بهبود و سلامتی حیوان ایفا کنند. این مواد به صورت سوبسترا هایی هستند که دیگر میکرو ارگانیسم ها و اندامهاي مختلف می توانند جهت کسب کردن انرژي و فعالیت از این مواد استفاده کنند ، از جمله این مواد می توان به قارچ ها و مخمر ها و ترکیباتی همانند اینها که شامل دسته اي از انواع فروکتوالیگو ساکاریدها و مانان الیگو ساکارید ها هستند نام برد که هدف هاي گسترده اي را در صنعت دام و طیور به معرض نمایش قرار داده اند
پري بیوتیک ها می توانند تاثیرات مستقیمی همچون پیوند مستقیم با عمل بیماري زا یا افزایش ارزش اسمزي روده داشته باشند. با این وجود اغلب تاثیر آنها غیر مستقیم می باشد و این تاثیر از طریق متابولیت هایی است که فلور روده با استفاده از پري بیوتیک ها و متابولیتها و متابولیسم آنها تولید می نماید. برخی از این متابولیت ها شامل اسید هاي چرب کوتاه زنجیر ، لاکتات ، پلی آمینها و باکتریوسینها می باشد مکانیسم دیگري که براي عمل پري بیوتیک ها ممکن است وجود داشته باشد ، تغییر قابلیت متابولیسمی فلور روده می باشد به این صورت که ساکارید هاي غیر قابل هضم به وسیله فلور روده تخمیر می شوند و به سمت تشکیل اسید هاي چرب فرار استات ، پروپیونات و بوتیرات لاکتات و چندین گاز شامل دي اکسید کربن، متان و هیدروژن می روند
مواد و روش ها:
حیوانات مورد آزمایش تعداد 192 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه از سویه تجاري راس2 به منظور انجام این آزمایش خریداري شد جوجه ها پس از ورود به سالن توزین و به 16 گروه 12 قطعه اي با میانگین وزنی مشابه - 48 3 - گرم تقسیم گردیدند. در این آزمایش از یک طرح ساده به صورت کاملا تصادفی - CRD - استفاده شد. جیره هاي آزمایشی مطابق استاندارد احتیاجات غذایی جوجههاي گوشتی - NRC - 1994 و با توجه به ترکیبات مواد خوراکی با انرژي و پروتئین یکسان براي دوره هاي مختلف بر پایه ذرت – سویا تهیه و براي تنظیم جیره ها از نرم افزار UFFDA استفاده شد.
پس از آماده سازي و توزین جیره ها در کیسه هاي مخصوص تقسیم و بر روي هر کیسه شماره تکرار و تیمار آزمایشی و مقدار دان موجود نوشته می شد وزن مقدار دان موجود در کیسه ها وزن مقدار دان ریخته شده در هر دانخوري و نیز وزن دان باقیمانده در دانخوري قبل از پر نمودن دانخوري اندازه گیري و در دفتر ثبت نتایج درج می شد تا میزان خوراك مصرف شده مشخص گردد.
تیمارهاي آزمایشی عبارتند از :
-1 تیمار شاهد - فاقد پري بیوتیک فرماکتو - -2 تیمار دوم - دو کیلو گرم فرماکتو در تن تا21 روزگی و بعد جیره فاقد فرماکتو --3 تیمار سوم - دو کیلوگرم در تن فرماکتو تا 21 روزگی و یک کیلوگرم فرماکتو تا 30 روزگی و بعد جیره فاقد فرماکتو --4 تیمار چهارم - دو کیلوگرم در تن فرماکتو تا 21 روزگی و یک کیلوگرم فرماکتو تا 30 روزگی و یک کیلوگرم فرماکتو تا 42 روزگی - در این آزمایش به جز مقدار فرماکتو در کلیه تیمارها از جیره غذایی یکسانی استفاده شد. مصرف خوراك در پایان هر هفته از طریق تفاضل مقدار غذاي باقیمانده و مقدار غذاي اختصاص داده شده به هر واحد محاسبه شد. توزین جوجه هاي هر تکرار به صورت گروهی در پایان هر هفته پس از اعمال 4-5 ساعت گرسنگی انجام شد مقدار اضافه وزن هر گروه از طریق تفاضل وزن شروع هفته و انتهاي هفته تعیین شد. ضریب تبدیل از طریق تقسیم مقدار غذاي مصرفی طی هر مرحله بر افزایش وزن به دست آمد.
نتایج حاصل از آزمایشات پس از وارد شدن به نزم افزار Excel و مرتبسازي به نرمافزار آماري - Institute, 1996 - SAS منتقل و با رویه GLM مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
مقایسات میانگین با آزمون چند دامنهاي دانکن در سطح معنیدار 5 درصد انجام شد.
نتایج وبحث:
1 خوراك مصرفی:
بررسی نتایج حاصل از اثر قطع پريبیوتیک - فرماکتو - بر خوراك مصرفی نشان میدهد که بین میانگین تیمارهاي مختلف در دورههاي مختلف اختلافات معنی داري در سطح 5 درصد وجود دارد.
در واقع پريبیوتیک فرماکتو در هر مرحله قطع در جیره باعث افزایش مصرف خوراك شد. که این اختلاف بین میانگینهاي مصرف خوراك در هفتههاي مختلف و همچنین در دورههاي مختلف و در کل دوره در سطح 5 درصد معنی دار بود که این کمتر بودن مصرف خوراك در جیرههاي حاوي فرماکتو را میتوان به طور احتمال به ترکیب خاص فرماکتو بخصوص میزان فیبرمسلیوم بالاي 45 - درصد - فرماکتو نسبت داد.
جدول -1 مقایسه میانگین هاي تیمارهاي مختلف روي میانگین مصرف خوراك در دوره هاي مختلف رشد - گرم -اعداد هر ستون با حروف غیر مشابه بیانگر وجود اختلاف معنی دار می باشد .
2 افزایش وزن:
نتایج حاصل از اثر قطع پريبیوتیک - فرماکتو - بر میزان افزایش وزن در دورهي آغازین 21 - - 0 روزگی در سطح 5 درصد معنیدار بوده و با مصرف پريبیوتیک فرماکتو میزان وزن حاصله افزایش یافته بود که این افزایش وزن در دورهي رشد 42 - - 21 روزگی و کل دوره 42 - - 0 روزگی در سطح 5 درصد معنیدار نبوده است. معنیدار شدن میزان افزایش وزن در دورهي آغازین 21 - - 0 روزگی با مصرف فرماکتو در سطح 2 دهم درصد با تحقیقات مطابقت دارد.
جدول -2 مقایسه میانگین هاي تیمارهاي مختلف روي میانگین افزایش وزن در دوره هاي مختلف رشد - گرم -
3 ضریب تبدیل
مقایسه میانگین ضریب تبدیل در مراحل مختلف به صورت دورهاي بررسی شده است که نتایج آن در جدول 3 نشان داده شده است
که این اختلاف در سطح 5 درصد در دورهي آغازین 21 - - 0 روزگی معنیدار شده است که نشاندهندهي این است که با قطع
پريبیوتیک ضریب تبدیل افزایش یافته یا به عبارتی با افزایش پريبیوتیک فرماکتو ضریب تبدیل با توجه به اثر آن روي میزان مصرف خوراك و میزان افزایش وزن کاهش یافته و رقم مطلوبتري حاصل شده است و ضریب تبدیل بهبود یافته است. این معنیداري با گزارشات در ارتباط با مصرف پريبیوتیکها و بهبود ضریب تبدیل مطابقت دارد.
