بخشی از مقاله
چکیده
در این آزمایش تأثیر سطوح مختلف تفاله زیتون - صفر، 5، 10، 15 و 20 درصد - بر صفات لاشه درسن 42 روزگی و افزایش وزن، مصرف دان و ضریب تبدیل در دوره های آغازین، رشد و کل اندازه گیری شد. این تیمارها تأثیر معنی داری بر درصد لاشه، طحال، کبد، پانکراس، قلب و روده هر دو جنس و در کل نداشتند.میانگین وزن چربی بطنی در جنس نر بطور معنی داری افزایش یافته ولی در بین ماده ها اختلافی وجود ندارد. در کل وزن چربی بطنی با افزایش سطح تفاله زیتون جیره بطور معناداری افزایش یافته است.قابلیت هضم پروتئین در جنس نر، ماده و کل اختلاف معناداری در کل تیمارها داشت، که نتایج در جدول ضمیمه آمده است - جدول . -
اضافه وزن، مصرف دان و ضریب تبدیل نیز بین تیمارها در دوره های مختلف اختلاف معنادار داشت که در جدول ضمیمه آمده است
- جدول -
واژه های کلیدی : تفاله زیتون، صفات لاشه، قابلیت هضم پروتئین
مقدمه
از آنجا که 70 درصد هزینه های جاری یک واحد مرغداری را هزینه خوراک تشکیل می دهد، لذا می توان با استفاده از مواد خوراکی ارزانتر از قبیل تفاله زیتون میزان سوددهی را افزایش داد. با توجه به تحقیقات انجام شده قابلیت هضم تفاله زیتون 70 درصد و میزان پروتئین خام آن 8-12 است، که همچنین این تفاله حاوی سطوح پایین لیزین، متیونین و هیستیدین است و مقدار چربی آن بسته به روش روغن کشی در روش مکانیکی 14-23 درصد و در روش حلال 5 درصد است - ٢ - . همچنین نشان داده شده که سطح 10 درصد تفاله زیتون باعث افزایش وزن زنده بیشتری نسبت به سایر تیمارها شده هرچند که در این تحقیق تفاله زیتون تأثیری بر صفات لاشه نداشت - ١ - . با توجه به اینکه اکثر تحقیقات دربارۀ تفاله زیتون روی نشخوارکنندگان انجام شده، این آزمایش برای تعیین امکان استفاده از مقادیر بیشتر تفاله زیتون و تعیین تأثیر آن بر صفات لاشه، قابلیت هضم پروتئین و ضریب تبدیل انجام شده است.
مواد و روشها
در این آزمایش مقدار پروتئین خام، انرژی قابل سوخت و ساز، چربی و فیبر تفاله زیتون قبل از آزمایش اندازه گیری می شود. طرح آماری مورد استفاده برای این آزمایش، طرح کاملاً تصادفی است. که شامل 5 تیمار صفر، 5، 10، 15 و 20 درصد تفاله زیتون در جیره است و هر تیمار شامل 4 تکرار و هر تکرار شامل 13 قطعه جوجه است . بدین منظور از 260 قطعه جوجه گوشتی یکروزه نژاد راس 380 استفاده شد و جوجه ها تا یک هفتگی بصورت تجمعی نگهداری شدند. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در دوره های مختلف و در کل دوره پرورش اندازه گیری می شوند. در سن 42 روزگی از هر تکرار یک قطعه خروس و یک قطعه مرغ که از نظر وزنی با میانگین وزن گروه خود تقریباً مشابه بودند انتخاب شدند و پس از توزین ذبح شدند و صفات مربوط به لاشه از قبیل درصد لاشه، چربی حفره شکمی، وزن کبد، پانکراس، قلب، سنگدان و روده نسبت به وزن زنده محاسبه گردید. همچنین برای تعیین قابلیت هضم پروتئین، نمونه مدفوع جمع آوری شده از ایلیوم با استفاده از روش فنتون و فنتون اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش با استفاده از بسته نرم افزاری - 3 - ÷A÷ - 1977 - و با استفاده از مدل طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور مقایسه میانگین ها از آزمون L÷D استفاده شد.
نتیجه گیری
با افزایش سطح تفاله زیتون تا حد 15 و 20 درصد باعث افزایش مصرف دان، اضافه وزن و ضریب تبدیل غذایی می شود. همچنین این تیمارها باعث افزایش معنی دار میانگین وزنی چربی محوطه شکمی و سنگدان نسبت به گروه شاهد می شوند. میزان قابلیت هضم پروتئین خام با افزایش سطح تفاله زیتون در جنس نر، ماده و کل بطور معناداری نسبت به گروه شاهد کاهش می یابد.
