بخشی از مقاله
چکیده
سیصد میش نژاد لری در خارج از فصل تولید مثلی با اسفنج آغشته به پروژسترون به مدت 13 روز تحت درمان قرار گرفتند.بلا فاصله پس از حذف منبع پروژستاژنی میش ها به دو گروه با تزریق 400واحد - T1 - PMSG و 600 واحد - T2 - PMSG تقسیم گردیدند. در روز تلقیح مصنوعی هر گروه به سه زیر گروه مساوی تقسیم شدند : تزریق 200واحد hCG در روز انجام تلقیح - - T2a,T1a ، تزریق 200واحد hCG 12روز پس از تلقیح - - T1b,T2b و گروه های کنترل . - T1C,T2C - افزایش Pmsg از 400به 600 واحد اثری بر باروری میش ها نداشت.hCG در زیر گروه T1a باعث افزایش وزن تولد گردید.هر چهار زیر گروه تیمار شده با hCG بالا ترین میزان پروژسترون را در روز 16 آبستنی داشتند. با توجه به نتایج حاصل استفاده از 400واحد PMSG و تزریق 200واحدhCG در روز تلقیح اثرات مطلوب تری بر باروری میش ها و وزن تولد بره ها دارد.
واژه های کلیدی: همزمان سازی فحلی، PMSG، hCG، پروژسترون ، میش لری
مقدمه
استفاده از اسفنج های آغشته به فلوجستون استات - FGA - برای یک دوره 10 تا 16 روزه و همچنین تزریق PMSG در هنگام حذف اسفنج یکی از روش های متداول جهت همزمان سازی فحلی در میش می باشد - گومز و همکاران . - 2006افزایش مقدار مصرفیPmsg از 400واحد به 700 واحد در زمان حذف اسفنج باعث افزایش نرخ تخمک گذاری و بدنبال آن افزایش نرخ چند قلو زایی گردیده است - . - 2 به طور معمول تا % 40 از میزان مرگ تخمک های لقاح یافته در طی 3 هفته ابتدایی آبستنی رخ می دهد که یکی از عوامل اصلی که این امر را تحت تاثیر قرار می دهد عملکرد نامناسب جسم زرد و بدنبال آن ناکافی بودن سنتز پروزسترون می باشد. هورمون گونادو تروپین کوریونیک انسانی که از لحاظ عملکرد به LHشباهت دارد ، باعث افزایش وزن جسم زرد و بدنبال آن افزایش سنتز پروژسترون در طی این دوره می گردد.مطالعات کمی بر روی انجام همزمانی فحلی و درمان های هورمونی در خارج یا داخل فصل تولید مثلی بر روی میش های لری انجام گرفته، این امر نیازمند مطالعات بیشتری است.هدف از مطالعه حاضر بررسی عملکرد اسفنج های آغشته به FGA با استفاده از مقادیر متفاوت PMSG و همچنین مطالعه اثر تزریق
hCG بر بهبود باروری در روز های تلقیح یا 12 روز پس از تلقیح در میشهای لری است.
مواد و روشها
آزمایش حاضر در استان لرستان - شهرستان پلدختر و در اردیبهشت ماه انجام گرفت. میش ها دراین زمان در اوایل فصل غیر تولید مثلی بسر می برند. تعداد 300 رأس میش نژاد لری 3 تا4 شکم زایش با میانگین وزن 40 – 45 کیلوگرم با استفاده از اسفنج های آغشته به 40 - FGAمیلی گرم فلوجستون استات ،اینتروت - به مدت 13 روز تحت درمان قرار گرفتند. در روز حذف اسفنج میش ها به دو گروه با تزریق : 400 واحد PMSG - فولیگون،اینتروت،انگلستان - - - T1 و 600 واحد - T2 - PMSGتقسیم گردیدند. بروز فحلی با استفاده از قوچ های فحل یاب به نسبت 1 به 10 هر سه ساعت یکبار بعد از حذف اسفنج مشاهده و ثبت گردید. 48 ساعت بعد از حذف اسفنج ها تمامی میش ها با استفاده از اسپرم های رقیق شده با شیر هموژنیزه ،بدست آمده از 10 قوچ بارور ، تلقیح مصنوعی گردیدند. در روز تلقیح هر گروه - T1,T2 - به سه زیر گروه تقسیم شدند : تزریق 200 واحد hCG در روز تلقیح - - T1A,T2A ،تزریق 200 واحد 12 hCG روز پس از تلقیح - T1B,T2B - و گروه کنترل بدون تزریق . - T1C,T2C - در طی روز های 12 ،14 و 16 بعد از تلقیح تعداد 10 راس از هر گروه بطور تصادفی انتخاب وعمل خونگیری ازناحیه ورید وداج انجام گردید. نمونه های سرم بعد از جمع آوری به مدت 10 دقیقه با دور 20000 سانتریفیوژ و جهت آنالیز میزان پروژسترون به آزمایشگاه ارسال شد.داده ها در غالب طرح کاملا" تصادفی از طریق مدل تجزیه واریانس با استفاده از نرم افزار Systat ویرایش - 2004 - 11 موردآنالیزآماری قرار گرفتند.تفاوت بین میانگین ها با استفاده از روش چند دامنه ای دانکن محاسبه و بررسی شد.
نتایج
میانگین بروز فحلی بعد از حذف اسفنج در جدول شماره 1 نمایش داده شده است. 5 راس در گروه T1و 9 راس در گروه T2 بعلت از دست دادن اسفنج آغشته به پروژستان از گروه حذف شده و در آنالیز آماری قرار نگرفتند.افزایش میزان مصرف Pmsgتاثیر معنی داری در بروز فحلی نداشت.
عملکرد تولید مثلی تیمارها در جدول شماره 2 نمایش داده شده است. تزریق hCG و افزایش مقدار مصرفیPmsgتاثیری بر نرخ باروری نداشت . تزریق hCG در روز تلقیح مصنوعی باعث افزایش معنی دار در وزن بره های متولد شده گردید.
تزریق hCG در زیرگروه های T1 وT2 در روز تلقیح و 12 روز پس از تلقیح باعث افزایش معنی داری در غلظت پروژسترون در طی روز های 14 و 16 گردید
در مطالعه حاضر افزایش دز مصرفی Pmsg نتوانست تاثیری در بروز فحلی یا زمان آن ایجاد نماید ، با این حال تمایل بیشتری در بروز زود تر فحلی در میش هایی که دز Pmsg بالاتری دریافت نمودند مشاهده گردید.این نتایج با مشاهدات - - 1 بر روی همین نژاد مطابقت دارد.محمت و همکاران - 2 - گزارش نمود که افزایش مقدار Pmsg تاثیری در میزان چند قلوزایی نداشت، در مطالعه حاضر نیز نتایجی مشابه بدست امد که ممکن است این امر به دلیل کافی نبودن مقدار این گونادوتروپین در تحریک رشد فولیکولی در این نژاد باشد. مطالعات انجام شده نشان داده است که hCG در داخل فصل تولید مثلی باعث بهبود میزان باروری گردیده است.این مطالعه نشان داد که در میش های لری فحل شده و تلقیح شده تزریق hCG در زمان تلقیح یا 12 روز پس از فحلی نمی تواند شرایط باروری را بهبود بخشد.
این مشاهدات با نتایج ضمیری و حسینی - 4 - مطابقت داشت اما این نتایج با دیگران که hCG را در روز 12 پس از تلقیح مصرف نموده بود مخالفت داشت - - 5 ،با این حال تمایلی که در بهبود میزان باروری در گروه های تیمار شده با hCG وجود داشت نمی توا ن نادیده گرفت. نفیو و همکاران - - 5 گزارش نمودند که افزایش غلظت پروژسترون در طی دوره های ابندایی باعث بهبود میزان باروری می گردد و یکی از اهداف مطالعه حاظر این بود که آیا افزایش غلظت پروژسترون می تواند این بهبود را حاصل نماید یا خیر. در مطالعه حاضر تزریق hCG هم در روز تلقیح و هم 12 روز پس از آن با عث افزایش غلظت پروژسترون خون گردید در طی دوره های ابتدایی آبستنی گردید اما این افزایش غلظت نتوانست تاثیر معنی داری در باروری داشته باشد.در این مطالعه وزن تولد بره ها ی میش هایی که hCG را در روز تلقیح دریافت نمودند بطورمعنی داری بیشتر شد که این نتایج با مشاهدات محمت و همکاران - 3 - مطابقت دارد. بر پایه مطالعه حاظر می توان نتیجه گیری کرد که اولآ افزایش مقدار مصرفی eCG تاثیری در باروری و چند قلو زایی نداشت بنابراین تزریق 400واحد پس از حذف اسفنج پیشنهاد می گردد. همچنین تزریق hCG باعث افزایش معنی داری در میزان نرخ باروری نشد ، اگر چه این افزایش بصورت عددی مشاهده گردید و ممکن است که در صورت افزایش تعداد تکرار ها در مطالعات بعدی نتایج قابل قبول تری بدست آید.با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش و اثرات مطلوب تر بر باروری میش ها و وزن تولد بره ها ، استفاده از 400واحد Pmsg وتزریق 200واحدhCG در روز تلقیح ، پیشنهاد میشود
