بخشی از مقاله
خلاصه
هدف: از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بیست روز بی تمرین و چهل روز تمرین مجدد بر متغییرهای عملکردی وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت بود. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش را کلیه وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت تشکیل می دادند. همچنین نمونه آماری این پژوهش شامل 30 وزنه بردار نوجوان شهر دهدشت را شامل میشد، این افراد به صورت تصادفی انتخاب و در صورتی که متغییرهای عملکردی - - یک ضرب و دو ضرب تکنیک - - را در سه دوره موقعه تمرین، بی تمرینی و تمرین مجدد اندازهگیری صورت گرفت.
برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی یونفرونی برای تعیین اندازه اثر بی تمرینی و تمرین مجدد آن از آزمون مجذور اتا و مجذور اومگا استفاده شد. یافته ها: نشان داد که بیست روز بی تمرینی بر متغییرهای عملکردی در وزنه برداران کاهش معناداری مشاهده شد، اما با چهل روز تمرین مجدد متغییرهای عملکردی افزایش معناداری پیدا می کند. نتیجه گیری: بیست روز بی تمرینی بر متغییرهای عملکردی باعث کاهش منفی بر متغییرهای عملکردی - - یک ضرب و دو ضرب تکنیک - - بر روی وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت می شود، با چهل روز تمرین مجدد تاثیرات منفی دوره بیتمرینی بر متغییرهای عملکردی - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - بر روی وزنهبرداران نوجوان شهر دهدشت از بین میرود و به سطح قبلی خود میرسد.
کلمات کلیدی: متغییرهای عملکردی، وزنه برداران نوجوان، بیتمرینی، تمرین مجدد، شهر دهدشت.
مقدمه
بی تمرینی یکی از رویدادهای ورزشی است که بیشتر ورزشکاران با آن مواجه میشوند و با کاهش قابلیتهای آنان همراه است. زمانی که تمرین قطع میشود ورزشکاران در معرض خطر ابتلا به اختلالات فیزیولوژیکی و در نتیجه عملکردی قرار میگیرد، اسریل آن را نشانه کاهش تمرینات میداند. برای قطع تمرینات دلایلی وجود دارد. بی تمرینی ممکن است به دنبال یک برنامه از قبل طرح ریزی شده یا بدون برنامه ریزی قبلی و به صورت ناگهانی مثل آسیبهای ورزشی، سانحه، بیماری و .... اتفاق افتد.
مدت بی تمرینی میتواند از چندین هفته تا حتی چند سال ادامه داشته باشد. آثار بی تمرینی به مدت یک تا چند هفته بر روی بسیاری از مشخصههای فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی توسط بسیاری از محققان در کشورهای مختلف مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. نتایج این پژوهش اشاره به تغییرات جزئی نسبتا" زیاد و موثر دذ شاخصهای مورد مطالعه دارند. بهطوری که با اجرای تمرین قدرت به دست میآید، مکانیسمهای متعددی وجود دارد که می تواند منجر به تغییرات قدرت و توان در طی دورههای بی تمرینی شود.
اصلیترین عامل که به تقویت و توسعه قابلیتهای زیست- حرکتی - قدرت، سرعت، استقامت - لطمه وارد میشود. مسله بی تمرینی یا دور شدن ورزشکار از نظم و انسجام تمرینات ورزشی روزانه و مناسب است .[1] هدف این پژوهش بررسی تاثیر بیست روز بی تمرین و چهل روز تمرین مجدد بر متغییرهای عملکردی وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت بود. تنها سوالی که ممکن است در این پژوهش پیش بیاید این است که آیا بیست روز بی تمرین و چهل روز تمرین مجدد بر متغییرهای عملکردی وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت تاثیر معناداری دارد؟
روش شناسی
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بیست روز بی تمرین و چهل روز تمرین مجدد بر متغییرهای عملکردی وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت تشکیل میدادند. همچنین نمونه آماری این پژوهش شامل 30 وزنه بردار نوجوان شهر دهدشت را شامل میشد، این افراد به صورت تصادفی انتخاب و در صورتی که متغییرهای عملکردی - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - را در سه دوره موقعه تمرین، بیتمرینی و تمرین مجدد اندازهگیری صورت گرفت. در ابتدا تمام افراد حاضر در این پژوهش پرسشنامه ویژه ارزیابی پزشکی و تغذیهای را تکمیل نمودند.
سپس همه افراد حاضر در پژوهش برای شرکت در این پژوهش رضایت نامه کتبی خود را تکمیل و امضاء نمودند، و از آنها خواسته شد که در طول بی تمرینی در هیچ فعالیت ورزشی شرکت نکنند. نحوه انجام دادن آزمون این پژوهش به این صورت بود که رکوردگیری از هر دو حالت - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - در آخرین مرحله میکروسیکل آخر برنامه تمرینات انجام شد. سپس وزنهبرداران نوجوان شهر دهدشت به مدت 20 روز در شرایز بیتمرینی به سر میبردند و در این مدت از آنها خواسته شد که هیچ گونه فعالیت ورزشی در این 20 روز انجام ندهند.
در دوره انجام تمرین مجدد وزنهبرداران نوجوان شهر دهدشت به مدت 40 روز به انجام تمرینات شدید، با مدت و فرکانسهای از قبل مشخص شده و مشابه با برنامه تمرینی قبلی به تمرین پرداختند. رکورد و اندازهگیریهای حاصل شده در مرحله بی تمرینی و تمرین مجدد در آخرین روز تمرینات قبل از بی تمرینی و اولین روز پس از بازگشت به تمرین اندازهگیری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی یونفرونی برای تعیین اندازه اثر بیتمرینی و تمرین مجدد آن از آزمون مجذور اتا و مجذور اومگا استفاده شد. برای سنجش و اندازهگیری کرویت دادهها - برای ارزیابی همگنی واریانس - از آزمون آماری موچلی استفاده شد. برای تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه 18 در این پژوهش استفاده شد.
نتایج
اطلاعات به دست آمده نشان داد که در متغییرهای عملکردی در دو حرکت - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت در طول بیست روز بیتمرینی کاهش معناداری در میانگین رکورد در دو حرکت - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - مشاهده گردید. همچنین نشان داد که بعد از دوره بیتمرینی با گذراندن چهل روز دوره تمرین مجدد در میانگین رکورد متغییرهای عملکردی در دو حرکت - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت در هر دو افزایش معناداری مشاهده گردید.
بحث و نتیجهگیری
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بیست روز بی تمرین و چهل روز تمرین مجدد بر متغییرهای عملکردی وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت بود. اطلاعات به دست آمده نشان داد که در متغییرهای عملکردی در دو حرکت - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت در طول بیست روز بیتمرینی کاهش معناداری در میانگین رکورد در دو حرکت - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - مشاهده گردید. همچنین نشان داد که بعد از دوره بیتمرینی با گذراندن چهل روز دوره تمرین مجدد در میانگین رکورد متغییرهای عملکردی در دو حرکت - - یکضرب و دو ضرب تکنیک - - وزنه برداران نوجوان شهر دهدشت در هر دو افزایش معناداری مشاهده گردید.
مطالعات مقطعی و طولی به ویژه در ورزشهای قدرتی و توانی حاکی از تاثیر قابل توجه به بیتمرینی بر متغییرهای عملکردی و فیزیولوژیکی میباشد. نتایج این پژوهش با نتایج پژوهش گوداگیز و همکارانش درسال 1988 مطابق داشت. گوداگیز و همکارانش در سال 1988 به این نتیجه رسیدند که توان و قدرت اسکی بازان نخبه بعد از هفت ماه بی تمرینی به طور معناداری کاهش مییابد .[2] اما نتایج این پژوهش با نتایج پژوهش هاکینن و همکارانش در سال 2000 مطابقت نداشت.
هاکینن و همکارانش در سال 2000 نیز نشان داد که توانایی انجام اسکوات در وزنه برداران المپیک در یک دوره چهار هفتهای بعد از توقف تمرینهای با وزنه تقریبا" ده درصد کاهش مییابد .[3] رکورد اصلی وزنه برداران پس از دو هفته بیتمرینی به طور معناداری کاهش مییابد .[1] سازکارهای فیزیولوژیکی احتمالی درگیر در کاهش قدرت عضلانی که در دوره بیتمرینی به وجود میآید که کاهش توده عضلانی و محتوای پروتئینی و آب موجود در آن و کاهش تواتر عصبی و فراخوانی طبیعی برخی تارهاست .
یک دوره کوتاه مدت تمرین منجر به کاهش قدرت شود، در اکثر نمونهها توقف کامل تمرینهای مقاومتی منجر به کاهش ناگهانی قدرت میشود مطالعات پیشین نشان میدهد در صورتی که تمرین به طور کامل کاهش یابد قدرت به دست آمده هم کم میشود اما میزان کاهش قدرت در دوره بی تمرینی در مقایسه با میزان افزایش قدرت کسب شده در زمان انجام تمرینات آهسته تر است.
