بخشی از مقاله
چکیده
امروزه روانشناسان ورزشی با بررسی مهارتهای مختلف روانی، خدمات بسیار شایانی را در امر ورزش ارائه کرده اند و دامنه تحقیقاتشان روز به روز در حال گسترش است. در این میان، یکی از مهارتهای روانی که اهمیت آن بسیار ذکر شده، خودگویی است. خودگویی یکی از معروفترین راهبردهایی است که به شکل گسترده ای از تکنیکهای شناختی استفاده میکند، زیرا اولا میتواند به طور هوشیارانه یا ناهوشیارانه اتفاق بیفتد و دیگر این که میتواند به عنوان یک تکنیک آشکار یا پنهان مورداستفاده قرار گیرد. خودگویی در تحقیقات به عنوان یک راهبرد شناختی مؤثر مستند شده است
برای بررسی عملکرد آموزشی خودگویی تحقیقات اندکی انجام گرفته است که بعضا به نتایج متناقضی دست یافته اند. حال مسأله ای که در این پژوهش پیش می آید پاسخ به این سوالات است که آیا راهبرد خودگویی انگیزشی بر اکتساب دقت سرویس تنیس روی میز در بین دانش آموزان ورزشکار پسر ماهر و مبتدی شهر سمنان موثر است؟ جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مدارس متوسطه مقطع دوم شهر سمنان در محدوده سنی 14 تا 17 سال به تعداد 100 نفر به عنوان حجم نمونه از بین مدارس انتخاب شدند.
این تعداد به 4 گروه 25 نفری تقسیم بندی شدند. نتایج نشان داد که به طور کلی خودگویی انگیزشی آشکار باعث پیشرفت اکتساب دقت سرویس تنیس روی میز در هیچکدام از افراد مبتدی و ماهر نشده است. بالعکس خودگویی انگیزشی نهان پیشرفت در اکتساب دقت سرویس تنیس روی میز درهر دو گروه مبتدی و ماهر را نمایان ساخت. همچنین هر دو خودگویی انگیزشی آشکار و نهان تأثیر محسوسی بر آزمون انتقال و یادداری و در مجموع یادگیری تکلیف دقت سرویس تنیس روی میز در افراد مبتدی و ماهر داشته است.
مقدمه
امروزه روانشناسان ورزشی با بررسی مهارتهای مختلف روانی، خدمات بسیار شایانی را در امر ورزش ارائه کرده اند و دامنه تحقیقاتشان روز به روز در حال گسترش است. در این میان، یکی از مهارتهای روانی که اهمیت آن بسیار ذکر شده، خودگویی است. خودگویی یکی از معروفترین راهبردهایی است که به شکل گسترده ای از تکنیکهای شناختی استفاده میکند، زیرا اولا میتواند به طور هوشیارانه یا ناهوشیارانه اتفاق بیفتد و دیگر این که میتواند به عنوان یک تکنیک آشکار یا پنهان مورداستفاده قرار گیرد. خودگویی در تحقیقات به عنوان یک راهبرد شناختی مؤثر مستند شده است
بنابراین بسیاری از مربیان خودگویی را جزیی از برنامه هایشان قرار می دهند و نظریه پردازان رشته تنیس روی میز نیز آن را به عنوان یک جزء لازم برای برنامه های تمرین روانی مهارت، تامل می کنند - هاردی و همکاران، . - 1996 تنیس روی میز ورزشی است که هم وابسته به حرکات ظریف و هم وابسته به تکنیک و مهارت است. بسیاری از بازیکنان قبل از زدن سرویس تنیس روی میز اعمال خاصی را برای گرفتن تمرکز انجام می دهند بعضی از آنها با دستهایشان میز را پاک می کنند و بعضی دیگر برای چند لحظه توپ را روی میز یا روی زمین بالا و پایین می اندازند که این حرکات برای هر فرد متفاوت و مخصوص خود اوست. این اقدامات به افزایش تمرکز در زدن سرویس منتهی می شود. برخی از این حرکات گفتار با خود است
برای بررسی عملکرد آموزشی خودگویی تحقیقات اندکی انجام گرفته است که بعضا به نتایج متناقضی دست یافته اند. بنابراین این تحقیق ضمن بررسی اهمیت خودگویی آن هم در مهارتی همانند سرویس که از مهمترین مهارت ها برای دریافت امتیاز و برنامه ریزی برای رالی در صورت برگشت توپ توسط بازیکن مقابل است، این راهبرد روانی و ذهنی را در این رشته ورزشی بر روی دو گروه ورزشکاران نخبه و مبتدی جهت مشخص شدن اثرات خودگویی انگیزشی و تفاوت در این دو گروه در استفاده از این راهبرد روانی در صورت اثر بخشی آن مورد بررسی قرار داده است، تا با مشخص شدن نتایج آن اطلاعات مفید و شایان توجهی را در اختیار مربیان، بازیکنان و پژوهشگران آینده قرار دهد.
حال مسأله ای که در این پژوهش پیش می آید پاسخ به این سوالات است که آیا راهبرد خودگویی انگیزشی بر اکتساب دقت سرویس تنیس روی میز در بین دانش آموزان پسر نخبه و مبتدی شهر سمنان موثر است؟ اثر کدام نوع از خودگویی بر اکتساب دقت سرویس تنیس روی میز در بین دانش آموزان پسر نخبه و مبتدی شهر سمنان بیشتر است؟ یقینا با مشخص شدن اثرات خودگویی انگیزشی و در صورت اثر بخش بودن نتایج آن، اطلاعات بدست آمده کمک شایان توجهی را به مربیان، بازیکنان و پژوهشگران آینده خواهد کرد.
روش تحقیق
تحقیق حاضر نیمه تجربی و کاربردی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد و داده های آن از طریق آزمون هدف - دقت - سرویس تنیس روی میز - پوراش وانی و داتا, - 2010 جمع آوری شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مدارس متوسطه مقطع دوم شهر سمنان در محدوده سنی 14 تا 17 سال به تعداد 100 نفر به عنوان حجم نمونه از بین مدارس انتخاب شدند.
این تعداد به 4 گروه 25 نفری به شرح ذیل تقسیم بندی شدند: -1گروه نخبه تجربی -2 گروه نخبه کنترل -3گروه مبتدی تجربی -4گروه مبتدی کنترل. مراحل میدانی این پژوهش طبق مراحل ذیل به انجام رسید. الف: آشنایی با تکلیف. ب: سه جلسه تمرین و تکمیل پرسشنامه در انتهای هر جلسه. ج: آزمون انتقال بلافاصله پس از اتمام جلسه تمرین سوم. د: آزمون یادداری با فاصله 72 ساعت.
در هر مرحله نیمی از آزمودنی های گروه تجربی از خودگویی انگیزشی نهان و نیمی دیگر از خودگویی انگیزشی آشکار استفاده کردند. آزمودنی ها در هر دو گروه گواه نیز تنها به اجرای تکلیف مورد نظر در هر دو مرحله پرداختتند. نتایج جلسه سوم به عنوان پس آزمون و نتایج آزمون های انتقال و یادداری منبع داده های آماری را تشکیل دادند
. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی برای طبقه بندی و تنظیم داده ها و همچنین برای تعیین اثر متغیرهای مستقل بر اکتساب و یادگیری و همچنین مقایسه افراد مبتدی و ماهر و مقایسه انواع خودگویی انگیزشی به ترتیب از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، T نمونه های وابسته و T نمونه های مستقل استفاده شد. همچنین برای محاسبه و تجزیه تحلیل آماری اطلاعات خام از نرم افزارSpss22 استفاده شد.
