بخشی از مقاله
چکیده
منظور از فضاي کسب و کار، عوامل موثر بر عملکرد واحدهاي اقتصادي مانند کیفیت دستگاه هاي حاکمیت، ثبات قوانین و مقررات، کیفیت زیرساخت ها و ... است که تغییر دادن آنها فراتر از اختیارات و قدرت مدیران بنگاه هاي اقتصادي است. در سایه این راهبرد است که میتوان به رشد بخش خصوصی واقعی در کشور و رقابتی تر شدن محیط کسب و کار و شفاف شدن آن امید بست.
در مقاله حاضر، با هدف تبیین موانع خرد و کلان بهبود فضاي کسب و کار، ضمن معرفی فضاي کسب و کار، به بررسی بهبود فضاي کسب و کار پرداخته و همچنین موانع بهبود فضاي کسب و کار را از جنبه ي خرد و کلان مورد بررسی قرار دادیم و در نهایت نتیجه گیري نمودیم که موانع کلان بهبود فضاي کسب و کار شامل سه حوزه و موانع خرد شامل ده حوزه می باشد که براي بهبود فضاي کسب و کار لازم است همه شاخصها به طور متوازن و با ثبات بهبود یافته و این بهبودي براي کلیه فعالان اقتصادي قابل درك باشد.
-1 مقدمه
در سال هاي اخیر، موانع متعددي موجب شده اند که اقتصاد ایران علی رغم سیاستگذاري هاي کلان در برنامه هاي پنج ساله و سند چشم انداز نتواند به اهداف تعیین شده دست یابد. مهم ترین این عوامل، بی اعتنایی و بی توجهی دولت به بخش خصوصی در تنظیم و تدوین سیاست هاي اقتصادي و عدم پایبندي دولت به سیاستگذاري خود در قبال بخش خصوصی است. مانع دیگر که معمولا در بررسی هاي اقتصادي بدان کمتر توجه می شود عدم درك این واقعیت است که مکمل بودن دولت و بازار در فضاي رقابتی اقتصادي به دموکراسی سیاسی مرتبط است
فقدان نهادهاي دموکراتیک در حوزه هاي سیاسی مانع توزیع عادلانه منابع در حوزه اقتصادي می شود
تا به امروز، صاحب نظران و سیاستگذاران در کشورهاي مختلف به منظور دستیابی به رفاه و حل مشکلات اقتصادي جامعه - توسعه اقتصادي - راهبردهاي مختلفی را برگزیده اند. بهبود محیط کسب و کار امروزه به عنوان یک راهبرد شناخته شده اقتصادي مد نظر قرار می گیرد
از دید برخی صاحب نظران، این راهبرد، مکمل و حتی پیش نیاز راهبرد خصوصی سازي است؛ برخی نیز بر این باورند رفع موانع بخش خصوصی یا همان بهبود محیط کسب و کار باید جایگزین خصوصی سازي شود. این راهبرد را جوزف استیگلیتز برنده نوبل اقتصاد،"رشد بخش خصوصی از پایین" و ژانوس کورناي، اقتصاددان مشهور دانشگاه هاروارد، "رشد طبیعی بخش خصوصی" نامیدند
در این مقاله، ضمن معرفی فضاي کسب و کار، به تبیین موانع موجود در فضاي کسب و کار پرداخته و این موانع را در بخش خرد و کلان مورد بررسی قرار خواهیم داد که به بررسی شاخص هاي سنجش و بهبود فضاي کسب و کار بر اساس گزارش هاي بانک جهانی اختصاص خواهد یافت و در آخر نتیجه گیري خواهد شد که هر چند بهبود در یک یا چند شاخص احتمالا رتبه کشورها را بهبود می بخشد اما براي بهبود فضاي کسب و کار لازم است همه شاخصها به طور متوازن و با ثبات بهبود یافته و این بهبودي براي کلیه فعالان اقتصادي قابل درك باشد.
-2 فضاي کسب و کار
منظور از فضاي کسب و کار، عوامل موثر بر عملکرد واحدهاي اقتصادي مانند کیفیت دستگاه هاي حاکمیت،ثبات قوانین و مقررات، کیفیت زیرساخت ها و ... است که تغییر دادن آنها فراتر از اختیارات و قدرت مدیران بنگاه هاي اقتصادي است.
با تأمل در تعریف فوق مشخص می گردد که شناخت و بررسی » فضاي کسب و کار « مقدم بر تجزیه و تحلیل کسب و کار و فعالیت هاي اقتصادي است.
اگر»کسب وکار« هرنوع فعالیت تکرارشونده اقتصادي از قبیل تولید، خرید و فروش کالا و خدمات به قصد کسب منافع اقتصادي گفته شود - جزئیات پیش نویس قانون بهبود فضاي کسب و کار-اتاق تعاون و اتاق بازرگانی ایران - ، پرداختن به فضاي کسب و کار، نحوه شکل گیري و گسترش کسب و کار را مشخص می کند. بر این اساس اگر این تعریف کسب و کار یعنی تولید و خرید و فروش کالا یا عرضه خدمات به منظور بدست آوردن - سود را کسب و کار بدانیم، انواع مختلف کسب و کار انواع عبارت خواهند بود از:
- 1 کسب و کار خانگی، - 2 کسب و کار خانوادگی، - 3 کسب و کار روستایی، - 4 کسب و کار اینترنتی، - 5کسب و کار کوچک و متوسط و 6 - کسب و کارهاي بزرگ. - برومند، - 1390 که در تمامی این کسب و کارها، بدون توجه به مباحث مربوط به »فضاي کسب وکار« فعالیت بسیار سخت و ناممکن می باشد.
