بخشی از مقاله
چکیده:
کشور ما به عنوان یکی از ده کشور اول داراي جاذبه هاي جهانگردي در سطح جهان مطرح است، ولی از نظر جذب جهانگرد و گردشگر و بالطبع کسب درآمد از این فعالیت مهم و رو به رشد، در رده بسیار پایینی قرار دارد. همچنین با توجه به اینکه بسیاري از شهرها، روستاها و مناطق طبیعی کشور به یکی از مقاصد مهم گذران اوقات فراغت و تفریح و گردش مردم تبدیل شده است، لذا شناسایی این مناطق مستعد و برنامه ریزي در جهت توسعه پایدار گردشگري؛ از اولویتهاي اساسی در زمینه توریسم و اکوتوریسم است.
روستاي جزینک واقع در منطقه سیستان به دلیل همجواري با جنگل جزینک و استقرار در مسیر رودخانه هیرمند و دارا بودن چشم اندازهاي طبیعی بسیار زیبا از موقعیت ممتازي براي توسعه صنعت گردشگري برخوردار است. در این مطالعه سعی شده است با انجام عملیات میدانی قابلیتها و پتانسیلهاي گردشگري روستاي مورد نظر از یکسو و محدودیتها و تنگناهاي موجود از سوي دیگر مورد بررسی قرار گیرد.
همچنین نظر سنجی از ساکنین محلی از طریق توزیع پرسشنامه در مورد میزان مشارکت مردم محلی و تأثیر توسعه گردشگري در روستاي مورد نظر انجام گردید که نتایج این بررسیها میتواند در اختیار برنامه ریزان و متولیان امر با توجه به نقش مهم این صنعت در رسیدن به توسعه پایدار قرار گیرد.
مقدمه:
امروزه بسیاري از کشورهاي جهان، ابعاد گسترده صنعت گردشگري را از نظر تولید، اشتغال و ایجاد درآمد درك کردهاند و از چند دهه بیش به شدت به توسعه این صنعت پرداختهاند. کشور جمهوري اسلامی ایران از جمله کشورهایی است که به علت داشتن پتانسیلهاي طبیعی، تاریخی و فرهنگی، همواره مورد توجه گردشگري نقاط مختلف دنیا قرار داشته است که این عامل شرایط مساعدي را براي بهرهبرداري و توسعه زیرساختهاي گردشگري فراهم میسازد.
با توجه به اینکه بسیاري از شهرها، روستاها و مناطق طبیعی کشور به یکی از مقاصد مهم گذران اوقات فراغت و تفریح و گردش مردم تبدیل شده است، لذا شناسایی این مناطق مستعد و برنامه ریزي در جهت توسعه پایدار گردشگري؛ از اولویتهاي اساسی در زمینه توریسم و اکوتوریسم است.
بسیاري از مناطق که امروزه کاربرد گردشگري، به خصوص گردشگري داخلی یافتهاند، نشانههایی از نیاز جامعه به گسترش فضاي استراحتی را منعکس مینمایند. در واقع افزایش جمعیت، رشد آپارتمان نشینی حتی در شهر هاي نسبتاً کوچک و بهبود نسبی شرایط اقتصادي مردم، دسترسی به وسایل نقلیه و امکانات ترابري دست به دست هم دادهاند تا سیلی عظیمی از مردم را در مناسبتها و ایام تعطیل به سوي مناطق خوش آب و هوا با مناظر بدیع بکشاند. در چنین احوالی مسئولین و دست اندر کاران این صنعت باید با دادن شتاب بیشتر به اقداماتشان از قافله مردمی جا نمانند.
وجود این جاذبهها در کنار سایر جاذبههاي منطقه از قبیل جاذبههاي طبیعی و جاذبه مرز میتواند انجام مطالعات تفضیلی، نیمه تفصیلی و جامع جهت سرمایه گذاري در بخش گردشگري توسط دولت و بخش خصوصی را توجیه کند.
آنچه در این تحقیق میآید بررسی ویژگیها، قابلیتها و محدودیتهاي محدوده روستاي جزینک در منطقه سیستان میباشد.
تئوري و پیشینه تحقیق:
تعریف گردشگري:
واژه توریسم نخستین بار در سال 1811، در محلهاي انگلیسی به نام مجله ورزشی بکار برده شد در آن زمان این لغت به معناي مسافرت به منظور تماشاي آثار تاریخی و بازدید از مناظر طبیعی براي کسب لذت به کار میرفت. اما امروزه تعریفی از گردشگري که از طرف سازمان ملل، بر اساس پیشنهاد کنفرانس بینالمللی ترانسپورت و گردشگري آن سازمان در رم، به تصویب رسیده است مورد استفاده میباشد: "گردشگر کسی است که به منظور تفریح، بازدید از نقاط دیدنی، معالجه، تجارت، ورزش یا زیارت، به جایی غیر از مکانی که در آن اقامت دارد سفر میکند، مشروط براین که حداقل مدت اقامت او از 24 ساعت کمتر و از شش ماه بیشتر نباشد"
بطور کلی گردشگري در بستر محیط جغرافیایی صورت میگیرد که متشکل از محیط طبیعی، فرهنگی و اجتماعی است.
هر یک از این دو محیط متشکل از عواملی هستند که به نوعی بر گردشگري تاثیر گذارند و از آن تاثیر می پذیرد. محیط انسانی متشکل از عوامل و فرایندهاي اقتصادي، اجتماعی و فرهنگی است. محیط طبیعی نیز از گیاهان، جانوران و زیستگاه-هایشان تشکیل میشود. با این حال شایان ذکر است که در واقع محیط انسانی و محیط طبیعی در هم آمیختهاند و فعالیت انسانی هم بر محیط طبیعی اثر میگذارد و از آن اثر میپذیرد. گردشگر محصول را در مقصد گردشگري به مصرف میرساند.
بنابراین اثرات گردشگري از نظر فضایی عمدتا در مقصد گردشگري متمرکزند. به دلیل فصلی بودن فعالیتهاي گردشگري اثرات گردشگري در زمانهاي خاصی از شدت بیشتري برخوردار هستند. فصلی بودن به طور عمده نتیجه ي دو عامل مهم است: اقلیم و دورهي تعطیلات از آن جا که اقلیم بر منابع مهم گردشگري مانند ساعات تابش نور خورشید یا میزان بارش برف در روزهاي خاصی از سال کنترل دارد عامل مهمی در گردشگري محسوب میشود. توانایی گردشگران در بازدید از مقصدهاي گردشگري در زمانهاي خاصی از سال مثل تعطیلات مدارس یا سالانه نیز میتواند عامل فصلی شدن فعالیتهاي گردشگري باشد .
