بخشی از مقاله
چکیده
تربیت یک امر بسیار مهم و حیاتی می باشد که ازآغاز خلقت انسان همواره مورد توجه واقع شده است و از آنجایی که این مبحث دارای گستردگی بسیارزیادی است نمی توان تنها آن را در یک دیدگاه مورد بررسی قرار دادبه خاطر این گستردگی و جامعیت دین اسلام و تربیت در این مقاله از دیدگاه اسلام مورد بررسی قرار گرفته است.این مقاله به روش کتابخانه ای نوشته شده است و هدف ازنگارش این مقاله این است که بدانیم نگرش دین اسلام درخصوص تربیت چیست؟ و از دیدگاه اسلام این امر چه ضرورتی دارد؟همچنین در این مقاله به تعریف "تربیت"و تاریخچه ی این پژوهش ،ویژگی های تربیت از دیدگاه اسلام، اهداف تربیت اسلامی، پرداخته شده است.
مقدمه و هدف
"تربیت"به معنی "پروردن،پروراندن،آداب واخلاق را به کسی آموختن" و نیز به معنی"پرورش بدن به وسیله ی انواع ورزش" است - فرهنگ لغت معین،جلد - 1تربیت به معنای عام، پروراندن هرچیزی است به گونه ای که شایسته ی آن است و این معنا جمادات،گیاهان،حیوانات و انسان ها را شامل شده و نیز در مورد پرورش جسم و روح به کار می رود. - امین زاد ، - 7:1383 انسان موجودی است که دارای دوجنبه است :یکی جنبه روحی ومعنوی ودیگری جنبه ظاهری ومادی. این دوجنبه مکمل یکدیگر هستند، انسانها تمامی وظایف وبرنامههای خودرا بابکارگیری توأم این دوجنبه انجام می دهند ودست یافتن انسان به درجات عالیه رشد وموفقیتهای بشری درگروتربیت وبکارگیری توأم این دوجنبه است.
براین اساس است که درزمان خلقت آدمی وتشکیل اولین جوامع بشری امرتعلیم و تربیت درآغازروزبه روزازاهمیت بیشتری برخوردار گردیده است تا آنجا که می شود گفت بیشترین سهم توجهات و سرمایهگذاریهای جوامع و مکاتبات صرفنظرازجهتگیریهای کیفیت آن متوجه امرتعلیم وتربیت بوده ومیباشد. اما درچه صورتی می توان از اخلاق و تربیت اسلامی سخن گفت؟پاسخ ساده به این سوال چنین است:درصورتی که الف - راه و رسم "خاصی" در قلمرو اخلاق و تربیت،به نحو صریح و اصیل،درمتون اسلامی مطرح شده باشد
ب - راه ورسم "خاصی"دراین قلمروها به مقتضای آنچه درمتون اسلامی آمده - سازمان یابد - باقری، - 16:1384 برای تعلیم و تربیت اسلامی، ادوار و مراحلی را ذکر کردهاند.از جمله، میتوان به تقسیمبندی زیر اشاره کرد: دوره نخست که دربرگیرنده نیم قرن اول هجری است با پیدایش و توسعه سواد خواندن و نوشتن قرآن همراه بود. دوره دوم که خود شامل دو بخش - از50 تا 350 واز 351 تا 600 هجری - بود، با آشنایی با علوم و فنون سایر ملل همراه بود. دوره سوم که از قرن هفتم - حمله مغول - تا قرن سیزدهم به طول انجامید، دوره رکود تعلیم و تربیت اسلامی بود. دوره چهارم که شامل قرون سیزدهم و چهاردهم است، متضمن رویارویی تعلیم و تربیت اسلامی با تحولات فزاینده تعلیم و تربیت جدید است.
امااگر تعلیم و تربیت اسلامی را به منزله رشته دانشی و دانشگاهیِ متمایزی در نظر گیریم، در این صورت، تاریخچه آن بسیار معاصر خواهد گردید. از حدود نیم قرن پیش، برخی از متفکران مسلمان همچون محمد قطب، در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی، اندیشه و نگارش را آغاز کردهاند. اما یکی از نقاط عطف در این جریان، تشکیل مجمعی جهانی متشکل از کشورهای اسلامی شامل ایران در سال 1397 هجری 1997 - میلادی - در مکه بود. در این مجمع، حدود 330 نفر از دانشمندان مسلمان شرکت داشتند و به بررسی وضعیت بحرانی تعلیم و تربیت در کشورهای اسلامی و ضرورت تنظیم و تدوین اندیشههای اسلامی در جهت هدایت جریان تعلیم و تربیت پرداختند. از آن پس چهار مجمع دیگر نیز تشکیل شده است که به بررسی امور عملیتر یا فنیتر تعلیم و تربیت اختصاص داشته است. مجمع دوم سال 1400 هجری 1980 - میلادی -
