بخشی از مقاله
چکیده
در دنیایی که شباهت ظاهری و فضای شهرها و اقمار آنها بیشتر و بیشتر می شود، رقابت و نوآوری در صنعت گردشگری از جمله عناصر مهم در بکارگیری به عنوان یکی از ارکان رشد اقتصادی و توسعه پایدار است. پرسش هایی که در این زمینه ممکن است به وجود بیاید این است که بر چه اساس و معیاری این قطب های گردشگری باعث ارتقای سطح گردشگری در رسیدن به جایگاهی ممتازمی توان استفاده کرد. هدف از این مقاله مرور تجارت موفق در جهت ارتقای گردشگریشهرهای ایرانی است.
مقدمه
صنعت گردشگری یکی از بزرگترین و پر بازدهترین فعالیتهای اقتصادی در دنیا است و به طور مستقیم و غیر مستقیم، سایر فعالیتهای اقتصادی و فرهنگی را تحت تاثیر قرار میدهد و شهرها به علت دارا بودن جاذبههای طبیعی، تاریخی و فرهنگی از مقاصد گردشگری محسوب میشوند. از آن جایی که از چالشهای پیشروی برنامهریزی شهری، مباحث مربوط به پایداری و توسعه پایدار شهری است و از سویی گردشگری و پیامدهای حاصل از آن به عنوان عاملی تاثیرگذار بر توسعه پایدار است؛ بنابراین بررسی جامع پیامدهای گسترش گردشگری در یک منطقه شهری مستلزم بررسی آن در قالب توسعه پایدار شهری است.
حضور جاذبههای گردشگری یکی از مهمترین دلایل مسافرت مردم به یک مقصد خاص است. جاذبههای گردشگری عنوان عامل کشش، با توجه به ویژگیهای خاص و جذابیتهایی که دارند، میتوانند گردشگران را از نقاط و سرزمینهای دور به سمت خود جذب کنند و هر قدر جاذبههای گردشگری متنوعتر و منحصر به فردتر و جذاب تر باشند، کشش بالاتری برخودار خواهند بود و در نتیجه حوزه نفوذ بسیار وسیعتری خواهند داشت.
شناسایی و معرفی ویژگیها، جذابیتها و توانایهای بالقوه و بالفعل جاذبه ها از ارکان اساسی صنعت گردشگری بوده و معیاری است برای تعیین ظرفیت پذیرش گردشگران، برنامه ریزی توسعه بازار و مدیریت بازاریابی. بطورکلی منابع گردشگری از نظر پراکنش مکانی فضایی و ویژگیهای خاص به دلیل قدمت و سابقه تاریخی، وجود عناصر با ارزش و منحصر به فرد، جذابیتهای بصری، جنبههای قداست و تبرک، طبیعی، یا فرهنگی بودن، پاسخگوی بخشهای خاصی از بازار است.
نواحی شهری به علت آنکه جاذبههای تاریخی و فرهنگی بسیاری دارند غالبا مقاصد گردشگری محسوب میشوند. امروزه صنعت گردشگری در جهان توسعه فراوانی یافته است و بسیاری از کشورها از این رهیافت توانستهاند وضعیت خویش را تا حد درخور توجهی بهبود بخشیده و بسیاری از مشکلات خود را از قبیل بیکاری، پایین بودن سطح درآمد، سرانه و کمبود درآمد ارزی را پوشش دهند. علاوه بر آثار مثبت، توسعه گردشگری شهری آثار منفی اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی نیز به دنبال دارد و ایجاد تعادل در این زمینه به حداقل رساندن آثار منفی آن، نیازمند برنامه ریزی در چارچوب رویکرد توسعه پایدار شهری است.
گردشگری شهری موضوعنسبتاً جدیدی از گردشگری است که سابقه آن به کمتر از دو دهه میرسد. منابع گردشگری شهری از سه بخش عمده تشکیل میگردد. عناصر اولیه شامل، مکانهای قابل بازدید مانند آثار تاریخی، خیابانهای تاریخی، بوستانها، فضای سبز، گالری، گنجینه، و عناصر ثانویه شامل تاسیسات اقامتی، فروشگاهها، و بخش سوم، عناصری هستند که کار راهنمایی و خدمات گردشگری شهری را انجام میدهند. برای جذب گردشگر باید زیر ساختها فراهم شود تا به توان به اهداف توسعه دست یافت.
هدف اصلی توسعه پایدار، تأمین نیازهای اساسی، بهبود ارتقا سطح زندگی، حفظ و اراده بهتر اکوسیستمها و آیندهای امنتر سعادتمندتر ذکر شده است. توسعه پایدار سه بعد اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی را در بر میگیرد، این ابعاد دارای ساختاری مشخص و نظامی سلسله مراتبی هستند، علاوه بر این هر یک از این ابعاد از وزن مخصوص به خود در توسعه پایدار برخوردارند تعیین وزن هر یک از این ابعاد به ویژگیهای موضوع مورد مطالعه بستگی دارد.
