بخشی از مقاله
چکیده
مدیریت رسانه و اطلاع رسانی به مخاطبان از ویژگی های اصلی یک روابط عمومی موفق در شرایط مدیریت بحران می باشد. در مدیریت بحران ها بهره مندی از دو عنصر ارتباط و اطلاع اساسی است و این مهم بر عهده مدیریت رسانه می باشد . مدیران رسانه با عرضه اطلاعات مناسب، شفاف و بر اساس واقعیت های موجود از وقایع و بحران ها می توانند به فرآیند تصمیم گیری ، برنامه ریزی و سرمایه گذاری مدیران آن تشکیلات کمک و این فعالیت را تسریع کنند. یکی از کارکرد های مهم و مؤثر مدیران رسانه در زمان بروز بحران، اعمال مدیریت سازمانی در بحران هاست، زیرا اگر سازمان ها در هنگام بروز بحران به درستی اطلاعرسانی، هدایت و مدیریت نشوند، برای سازمان درگیر بحران بزرگترین خطر را دارد و در افکار عمومی تنش ایجاد می کند.
واژگان کلیدی: مدیریت رسانه ، شرایط بحران، اطلاع رسانی
مقدمه
بحران در حالت کلی وضعیت خروج از حالت نظم و تعادل است که هر سامان های اعم از فرد ،گروه سازمان و جامعه با آن مواجه می شود و در آن وضعیت نمی تواند به روش ها و شیوه های جاری عمل کند لکن به سبب تعدد بحران، امروزه، از حالت غیرعادی ،کمیاب و اتفاقی برای جوامع انسانی خارج شده و در تار و پود و کلیه شئونات بشر رخنه کرده است.جهان مدرن بر اثر انقلاب ارتباطات، حضور رسانه ها و تحولات ناشی از نوگرایی افزایش جمعیت ،شهر نشینی، وابستگی فزآینده به فن آوری و تحولات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به جهانی بحران زا تبدیل شده - ریچاردسون ،1994 - و محیط اجتماعی ما هرروز و هر لحظه تحت تاثیر بحران های کوچک و بزرگ است.
از آنجا که بحران کوچکی در یک بخش از آن، اثرات زیادی بر سایر نقاط بر جای می گذارد ، فلذا مدیران سازمان ها و ن هاد ها باید پیوسته، آماده رویارویی با بحران ها باشند و برای پیشگیری و یا کاستن تأثیر بحران ها بر سازمان های خود چار ه اندیشی کنند. آنان باید درک درستی از سازمان تحت مدیریت شان داشته باشند تا از بروز بحران ها ایمن باشند.در مدیریت بحران ها بهره مندی از دو عنصر ارتباط و اطلاع اساسی است و این مهم بر عهده مدیران رسانه می باشد مدیران رسانه با عرضه اطلاعات مناسب، شفاف و بر اساس واقعیت های موجود از وقایع و بحران ها می توانند به فرآیند تصمیم گیری ، برنامهریزی و سرمایه گذاری مدیران آن تشکیلات کمک و این فعالیت را تسریع کنند.
یکی از کارکرد های مهم و مؤثر مدیران رسانه در زمان بروز بحران، اعمال مدیریت سازمانی در بحران هاست، زیرا اگر سازمان ها در هنگام بروز بحران به درستی اطلاعرسانی، هدایت و مدیریت نشوند، برای سازمان درگیر بحران بزرگترین خطر را دارد و در افکار عمومی تنش ایجاد می کند.اگر چه هیچ بحرانیدقیقاً مانند بحران های دیگر نیست ، شباهت های فراوان مانند لزوم تصمیم گیری سریع،وجود راه حل های محدود، برخورد با گروه های با اهداف متضاد، لزوم واکنش سریع ، وخیمبودن عواقب تصمیم های نادرست و... بین آن ها وجود دارد که با توجه به نوع بحران ها میتوان از پیش برای جلوگیری از وقوع بحران برنامه ریزی کرد.
در همین راستا مدیران رسانه می توانند به هنگام بحران »اعتمادسازی« کنند که در واقع رابطه مستقیمی با پاسخگویی و میزان جلب اعتماد دارد .با این توضیحات سؤال اصلی نگارندگان در مقاله حاضر مشخص میشود که روابط عمومی در پیشگیری و مدیریت بحران چگونه می تواند نقش آفرین باشد؟ پرسش بنیادی کنونی در سازمان ها و ن هاد های مختلف این است که چگونه می توان با شگرد های ارتباطی، مدیریت بحران در سازمان ها را شناسایی و بررسی علمی کرد و چگونه می توان آن ها را به حد و میزانی پذیرفتنی و بهینه ارتقاء داد.به نظر می رسد دست اندرکاران مسائل ارتباطی و مدیران عالی سازمان ها میتوانند از طریق مدیران رسانه برای مدیریت ارتباطی و مدیریت بحران جایگاه ویژ های باز کنند.
و از این طریق مدیران رسانه وروابط عمومی و جایگاه شغلی آن را تقویت کنند.بیگمان برای جامعه ما که در کانون بحران است و برای جامعه معاصر که با بحران های مختلف اجتماعی ،اقتصادی، سیاسی و... و در حوزه های مختلف مواجه است، توانایی کاربرد یک روابط عمومی کارآمد بسیار ارزشمند است.یک مدیر رسانه کارآمد که بر محور اطلاع رسانی و اطلاع یابی از مخاطبان و مراجعان سازمان خود قرار دارد، پیش از هر واحد دیگری در جریان کوچ کترین اتفاق ها قرار میگیرد و می تواند خطر های احتمالی را به مدیریت گوشزد کند و بسیاری از بحران ها را پیش از وقوع شناسایی کند و به هنگام به اطلاع مدیریت برساند که هر چه زودتر راهکار منطقی ،علمی و سنجید های برای آن تبیین شود.
یکی از مؤلفه های کارآمدی روابط عمومی ها شیوه مدیریت و وجود ساختار و تشکیلات مناسب و مقتدر است. لیکن هم در نظریه ها و هم در عالم واقع امور روابط عمومی مشاهده میشود که ارتباطات ساختاری و سازمانی آن ها است کهتقریباً نادیده انگاشته میشود و به ندرت به واسطه کاربردشان در برنامه های خاص مدیران رسانه مورد ارزیابی واقع می شوند.بنابراین در این نوشتار سعی می شود خطر عدم وجود ارتباطات و ساختار خوب و مناسب مدیران رسانه به ویژه در مواقع بحران تأکید و برجسته شود.رسانه های جمعی یعنی مطبوعات و روابط عمومی ها را در نظر بگیریم که رابطه شان لازم و ملزوم یکدیگر است، مطبوعات به دنبال کسب خبر و گزارشند و یکی از منابع مهم تهیه خبر و گزارش آن ها روابط عمومی ادارات است.
طبق بررسی ها مشخص شده است که سردبیران کنونی رسانه های جمعی، بیشتر وقت خود را به جای جمع آوری به پردازش اطلاعات می گذرانند. به عبارت دیگر، مطالب روابط عمومی ها ،موجب صرفه جویی در وقت، پول و فعالیت رسانه ها می شود و به قول معروف روابطعمومی ها، گزارشگر رایگان رسانه ها هستند.متقابلاً روابط عمومی ها نیز برای اعلان و انتشار اخبار و گزارش های مربوط به رسانه ها و مطبوعات نیاز مبرم دارند و همین نیاز دو طرفه اقتضا می کند که رابطهشان دوستانه و منطقی باشد ولی متأسفانه در کشور ما مطبوعات در بسیاری از موارد از روابط عمومی ها گله مند و ناخرسندند.
روابط عمومی و مشارکت عنصر اساسی در مشارکت ،سهیم کردن افراد در روند تصمیم گیری است. برای آن که روابط عمومی بتواند مشارکت آفرین باشد، ابتدا باید از نوع روابط عمومی مشارکتی باشد و »اطلاع رسانی- اطلاع یابی« و »تأثیرگذاری- تأثیرپذیری« را وجوه دوگانه و دو بعد ضروری از فعالیت های مدیران رسانه اطلاع /تأثیر بداند و در مرحله بعد با استفاده از »نظریه مخاطب پژوهی ،«که تقسیمبندی گروه های مخاطب به گروه های اصلی و فرعی و تولید و عرضه پیام های متنوع برای آنان بخشی از آن است، امکان انتخاب پیام مورد نظر را برای هر یک از گروه های مخاطب میسر می سازد.
مدیران رسانه و ارتباطات سازمانی
ارتباط سازمانی، فرآیندی است که مدیران را برای گرفتن اطلاعات و تبادل معنی با افراد فراوان داخل سازمان و افراد در سازمان های مربوط به خارج از آن مجموعه توانا می سازد .مدیران رسانه هنرش این است که بتواند امکانات و موقعیت محیط بیرونی را تشخیص دهد و آن ها را با امکانات درون سازمان پیوند دهد و اجرای فرمان های درون سازمانی را تسهیل و در ن هایت ارتباط سازمان را با بیرون سازمان، به
