بخشی از مقاله
چکیده
تا قرنها قبل اکثر شهرها در مقیاس حرکت عابر پیاده بوده اند ولیاخیراً محورهاي پیاده به علت تسخیر شهر توسط وسایل نقلیه و چیرگی آن بر انسان، مورد کم توجهی جدي قرار گرفته اند. بنابراین تا زمانی کهشهرها بدلیل ارتقاء کیفیت زیست محیطی در جهت کاهش سوخت فسیلی، بهبود سلامت جسمی و روانیانسان، بهبود کیفیات اجتماعی و ... به حرکت عابر پیاده وابسته است، بازگشت و رویکرد مجدد به سرزندگیفضاهاي شهري از دیدگاه عابر پیاده ضرورتی اجتناب ناپذیر بنظر می رسد. در نتیجه براي رسیدن به یک سیستم حملونقل پایدار نیازمند فعالیتهایی بیش از کنترل آلودگی هوا، ترافیک یا کاهش مصرف سوختهستیم و بررسیها نشان داده که هیچ راهحل منفردي براي حل مشکلات پیچیده حملونقل وجود ندارد و رفع چنین مشکلی نیازمند یک سازوکار جامع، پویا و قابل اطمینان است. پیادهروي و دوچرخهسواري یکی از روشهاي پایدار حملونقل هستند. هدف از این مقاله، بررسی تأثیر حمل و نقل انسان مدار بر سلامت جسم وروح شهر و شهروندان در محله یوسف آباد تهران می باشد. روش تحقیق، روش توصیفی و موردي- زمینه اي می باشد. نتایج نشان می دهد ایجاد فضاهاي جمعی امن و تشویق به پیاده روي به عنوان منابع سلامتی ودرمانی، هم چنین افزایش مشارکت شهروندان، بطور کلی حمل و نقل پایدار و انسان محور، سلامت جسم و روحشهروند را به دنبال خواهد داشت.
