بخشی از مقاله
-سیر
سير: Garlic
نام گياهشناسي: (LINN) Allilm sativam خانواده N-o.Lliacaae سير رايج كه عضوي از گروه مشابه گياهاني مثل پياز مي باشد.، گياهي است كه در زمانهاي بسيار قديم كشت مي شده است البته كار بسيار مشكلي است كه بتوان منشا اين گياه را به دقت دانست. DeCandolle در مقاله خود درباره سر منشا گياهان، بيان كرد كه اين گياه را تا حدودي مي توان بومي جنوب غربي سيبري
دانست، و از آنجا به اروپاي جنوبي گسترش يافت، جايي كه در آن اين گياه بومي شد، و گفته شده است كه در سييل نيز يافت شده است. اين گياه بطور گسترده اي در كشورهاي امريكاي لاتين حاشيه مديترانه كشت مي شود. Dumas بيان كرده است كه هواي شهر Pravence بوسيله اساس اين پياز جذاب و مرموز، معطر شده است.
توصيف برگهاي آن دراز، باريك و يكدست مثل چمن است. پياز (bulb) (تنها قسمت خوردني) داراي طبيعت مركبي است و شامل چندين پيازچه (bulblet) مي شود كه تحت عنوان cove از نظر فني شناخته مي شوند كه در بين لايه هاي غشايي در اطراف هم جمع شده اند و در ميان يك پوسته نسبتا سفيد هستند، در يك بخش كروي يا چتر مانند دور هم جمع شده اند با برگهايي از نوع Spathae كه در ميان آنها پيازچه ها (bulbil) قرار گرفته اند. براي جلوگيري از هرز رفتن برگها، pling (تاريخ طبيعي، xix 34) پيشنهاد مي كند كه ساقه را رو به پايين خم كنيم و با خاك آن را بپوشانيم
او مشاهده كرده كه مي توان با پيچاندن ساقه از بذر ريزي (seedling) جلوگيري نمود در انگلستان، سير، جدا از هدفهاي پزشكي، بندرت استفاده مي شود بجز به عنوان ادوليه اما در كشورهاي جنوب اروپا سير يك جز رايج در غذاها مي باشد، و بطور گسترده بوسيله جمعيت كشاورزان مصرف مي شود. اما در كشورهاي جنوب از زمانهاي پيشين Garlichas به عنوان ماده رژيمي مورد استفاده قرار مي گرفته است.
تاريخچه: سير بوسيله يونانيان باستان بر روي توده هايي از سنگ در خيابانها قرار مي دادند تا خوراك الهه سحر و جادو (hecate) باشد، و نيز بر طبق گفته pling سير و پياز به عنوان خدايان در ممالك مصر مورد پرستش قرار مي گرفتند.
اين گياه بطور گسترده اي بوسيله بونانيها و روميهاي باستان مصرف مي شد، همانگونه كه مادر Virgils Eclogues مي خوانيم با اينحال Horace از سير متنفر بود، و از بوي آن، در دوران خود (و بعدها در دوران شكپير) كه آن را نمادي از وحشيگري و ابتذال مي دانست. او سير را بسيار رسمي تر از ماده گياه hemlok مي دانست و بيماري خود را ناشي از مصرف اين ماده مي دانست. در بين يونانيان باستان، افرادي كه سير را مصرف مي كردند و طرفداران آن بودند حق نداشتند وارد پرستشگاه cybele بشوند. با اينحال Homer به ما مي گويد كه اين به خاطر خاصيت و فضيلت
(سير زرد) بوده است كه اوليسه توانست از تغيير از circe به خوك رهايي يابد، همانند ديگر همراهانش Homer همچنين سير را به عنوان بخشي از توزيع قرار داده بود كه Nestor براي مهمانش Machaom تدارك ديد يك داستان اسلامي وجود دارد كه مي گويد: هنگامي كه شيطان پس از فرو افتادن انسان از بهشت رانده شده، سير از نقطه اي كه او پاي چپش قرار داده بود به آسمان جهيد و پياز از نقطه اي كه پاي راستش را قرار داده بود.
در اروپا خرافاتهايي در برخي مناطق وجود دارد، مثلا اگر يك تكه از پياز بوسيله مردي كه در حال مسابقه دويدن است جويده شود باعث خواهد شد كه رقبايش نتوانند از او جلو بزنند، و اسب دوانان مجارستان بعضي اوقات حلقه اي از سير را به لگامهاي اسبانشان مي بستند چرا كه اعتقاد داشتند اسبان ديگري كه نزديك به آنها در حال مسابقه دادن هستند اگر بوي سير به مشامشان برسد از مسابقه عقب خواهند افتاد.
بسياري از نويسندگان قديمي از سير به عنوان يك دارو ستايش مي كردند، اگر چه ديگران، مثل Gerand، نسبت به قدرت سير ترديد دارند. Pliny ليست طولاني از شكاياتي كه در مورد سودمند بودن سير صورت گرفته بود را ارائه داد، و Gerand از سير به عنوان يك (ترياك) يا دواي همه دردها ستايش كرده است. يكي از نامهاي قديمي و محبوب تر در اين كشور Poor Mans Treades به معني (ترياك) بود، چيزي كه در نوشته هاي Chavcer و ديگر نويسندگان قديمي مي يابيم.
نويسنده اي در قرن پانزدهم- به نام Neckam Alexander- سير را به عنوان يك آرام بخش براي كساني كه در گرماي تابستان زمينهاي كشاورزي كار مي كنند پيشنهاد كرد، و در كتاب سفر، نوشته Mountstuart Elphinstone در حدود 100 سال پيش او مي گويد: كه ( مردم در مكانهايي كه Simoon وجود دارد اگر سير بخورند و آن را به لب و بيني شان بمالند به هنگام كار در آفتاب سوزان مي توانند از شر Simoon در امان باشند. سير در بسياري از فهرست هاي قديمي واژگان گياهي انگليسي ذكر شده است، از قرون دهم تا پانزدهم، و بوسيله گياهشناساني از قرن
شانزدهمن مثل (1585) Turner و بعد از آن شرح داده شده است، بيان شده است كه سير پيش از سال 1540 در انگلستان رشد كرده است. در Coles Aru of Simpling گفته شده است كه غذاهايي كه بر پايه سير پخته شده اند نيرومند ترين غذاها هستند، و نيز آمده است اگر موشها به باغي جمله كرده اند سير يا تره فرنگي (leek) باعث بيرون راندن آنها مي گردد.
نام اين گياه ريشه در انگلوساكسون دارد، مو از كلمه gar (به معني نيزه) و lac (نام گياه) تشكيل شده است كه بر مي گردد به شكل برگهاي آن.
كشت: زمين مي بايست به طريق مشابه با پياز يكپارچه و پيوسته آماده گردد. خاك مي بايست شن، لوم يا رسي باشد از اين رو گل هاي سير در يك خاك غني، مرطوب و شني به بهترين شكل رشد مي كند. با مبرا كردن خاك از كلوخه ها و مقداري آهك دهي بايستي تلاش كرد حفره هاي مناسبي براي كشت ايجاد كرد. ميوه مجتمع سير را به اجزاي آن تقسيم كنيد- و هر پياز با اندازه و مناسب را به 10 تا 12 را به پياز كوچك تقسيم كنيد.
باي يك وسيله كارنده پيازهاي كوچك را بطور جداگانه در داخل خاك قرار دهيد در عمقي در حدود 2 اينچ و با فواصل در حدود 16 اينچ، و بين رديف ها در حدود يك فوت فاصله بگذاريد. بستر سير مي بايست در يك محل آفتاب گير باشد. آنها مي بايست همواره از علفهاي هرز مصون باشند. و نيز خاك مي بايست در اطراف ريشه بوسيله بيل DuTch جمع گردد.
هنگامي كه اين گياه در بهار، فوريه يا مارس، كشت مي شود، پيازها (bulbs) مي بايست در آگوست آماده بالا آمدن باشند، هنگامي كه برگها شروع به پژمردن مي كنند. اگر هواي تابستان خنك و مرطوب شود، آنها ممكن است تا نزديكي ماه سپتامبر آماده نشوند.
كاربرد سير به عنوان ضد عفوني كننده در جنگ جهاني اول بسيار زياد بوده است. در سال 1916 دولت خودست چندين تن از پيازها را تا حداكثر توليد ممكن كرد. هر پيوند عموما در حدود 20 پياز بود و طلا 5 از قطعات تقسيم شده پيازهاي كوچك مجر به توليد طلا 38 مي شد، بنابراين يك محصول دارند را به شمار مي آمد. نوشته زير از Morming Post، از 12 دسامبر 1922 مي باشد.
بهبودي سگ
آقاي W.H.Butlin Tiptree، اين تجربه را ثبت كرده است: يك توله كه 14 سال سن داشت، به نظر مي رسيد كه وضع جسماني او به سرعت روبه بدتر شدن گذاشته بود، گردني ورم كرده، و يك زخم شديد در ابتداي دم داشت، و پوست ضخيمش ريزش پيدا مي كرد. من ضد عفوني كننده Yadil را در آب آِشاميدني اش ريختم و در كمتر از يك ماه سك كاملا سالم و سلامت شد، پوستش سفت و محكم، نرم و صيقلي شد Yadlil يك داروي پزشكي حاوي سير مي باشد)
در حالات شش شرياني، Society of Biologg Pebrey Chailley-Ber ،Coeper MM پيشنهاد كردن
د حدود 30 قطره از عصاره الكل به عنوان درمان مصرف شود. كه اين ماده مي تواند از طريق دهان يا تزريق به رگها مصرف گردد.
اگر چه سير كشت شده تنها مصرف دارويي دارد، اما تمام گونه هاي ديگر نيز ويژگيهايي مشابه با درجات كمتر يا زيادتر دارند. چندين گونه از Allium بومي اين كشور مي باشند.
سير كلاغي Avineac Crow: بطور گسترده اي توزيع و گسترش يافته است و در بسياري از نواحي بسيار رايج مي باشد، اما پيازها bulb بسيار كوچك هستند و ممكن است براي در خاك كردن آنها به زحمت بيفتيم. اين گياه هنگامي كه بوسيله گاوها خورده مي شود همانند كره مي باشد.
(Aursinum RAMSONS: در درختزارها رشد مي كند و مزه و بوي زننده او تندي دارد، اما همچنين به نام سير پهن برگ معروف شده است سير مزرعه اي A.oleracceum به گياهي كمياب است. با اينحال اين گياه و گياه crow بعضا به عنوان سبزيهاي معطر خوراكي و يا جاشني مورد استفاده قرار مي گيرند. اين يك تفكر كهنه روستايي است كه اگر در كلاغها سير crow را بخورند سير آنها را ابله مي كند.
Ramsons: يك سير جنگلي وحشي است، اما با وجود بوي بدنش در بين زيباترين گياهان انگلستان جاي گرفته است. برگهاي پهن آن بسيار شبيه به برگهاي زنبق (Lily-of –the- valley) مي باشد و گلهاي ستاره مانندش داراي رنگ سفيد خيره كننده اي هستند، اما در رايحه آن بسيار زننده است تا بخواهد به خاطر زيبائيش چيده شود، و بسياري از درختزارها، بويژه در Castwold Hills، تقاطي هستند كه به خاطر بوي بد اين گياه از رفتن به آن جا خوداري مي شود به خاطر اينكه آن مكانها پوشيده شده است از اين گلها و بوي بدن اين گياه آزار دهنده است بسياري از گونه هاي Allium هستند ك در باغ رشد مي كنند، و حتي در برگها و ريشه شان بوي سير را دارند.
اجزا سازنده: ويژگيهاي فعال سير بستگي دارد به ميزان تندي، ميزان لطافت، ميزان روغن ذرتي، كه ممكن است به راحتي از طريق عصاره گيري با آب بدست آيد. در تمام خانواده پياز سولفيد بنيان Allgl وجود دارد روغن غني از سولفور است اما هيچ اكسيژني ندارد. بوي ويژه سير به خاطر شديد همان سولفوريد allyl است، و بسيار آزار دهنده است بطوريكه كه حتي وقتي پياز براي كف پا استفاده مي شود بوي آن بوسيله ششها استشمام مي شود. خواص دارويي و كاربردها، عرق آور، ادرار آور، خلط آور، تحريك كننده.
بسياري از تاثيرات حيرت آور و شفا دهنده براي سير تاكنون گفته شده است اگر بخواهيم در مجموع نسبت به ديگر خواص آن نامي ببريم اين گياه داراي خواص تحريك كننده و اشتها آوري است به عنوان يك ضد عفوني كننده، موارد زيادي از استفاده اين گياه گزارش شده است. در جنگ دوم جهاني سير به وسعت در كنترل جراحت زخمها بكار مي رفت. عصاره خالص آن مي تواند با آب رقيق گردد و سپس خزه هاي استريليزه شده قرار بگيرد تا براي زخم مورد استفاده واقع شود. ثابت شده است كه اگر سير به عنوان معالجه استفاده شود اثرات عفوني بر جاي نخواهد گذاشت، و
زندگي هزاران انسان بوسيله اين كاربرد سير نجات پيدا كرده است سير بعضي اوقات بصورت پماد و شوينده خارجي نيز استفاده مي شود، و به عنوان ضد عفوني كننده براي مهار باد كردگي و تورم، همچنين براي التيام زخمهاي Scrofulous نيز كاربرد دارد. گفته شده است كه اين گياه از سياه زخم در چار پايان جلوگيري مي كند و بكارگيري آن بدين منظور رو به افزايش و گسترش مي باشد.
در ايام باستان، سير به عنوان دارويي براي جذام استفاده مي شد. همچنين اعتقاد بر اين بود كه استفاده از آن در معرض آبله استفاده و سودمند است، اگر به بخشهاي كوچكتر بريده شود و براي كف پا پارچه كتاني گذاشته شود، و بصورت روزانه تكرار شود. سير جز اصلي سازنده سركه است، كه به منظور جلوگيري از طاعون در سال 1722 در Marseilles استفاده از آن شايع گرديد.
نام اين سركه آن طور كه گفته شده است از 4 دزد گرفته شده است كه اعتراف كردند به اينكه وقتي بوسيله استفاده از سركه معطر از طاعون محافظت مي شدند، اجساد قربانيان به طاعون را مي دزديدند بيان شده است كه هنگام شيوع تب در يك محله فقير نشين لندن، در اوايل قرن گذشته، كيششان فرانسوي كه بطور مداوم سير را به عنوان خوراكي مصرف مي كردند مشاهده كردند كه بدترين حالات درمان مي شود، در حاليكه روحانيون انگليسي مبتلا به بيماري شدند و در بسياري موارد قربانيان از اين مرض بر جاي ماندند.
شربت يا شهد سير داروي بسيار ارزشمندي براي آسم، گرفتگي سينه، سرفه و مشكل تنفسي و بسياري ديگر از مشكلات ريوي مي باشد، همچنين در درمان برونشيت مزمن و نيز قدرت خلط آوري آن حساب ويژه اي باز مي شود.
بوسيله ريختن يك پيمانه آب جوشيده برروي يك پوند از ريشه سالم و تازه، تقسيم به قطعات كوچك، و گذاشتن آن در يك ظرف بسته به مدت 12 ساعت، سپس افزودن شكر براي ايجاد ثابت، مي توان شهيد يا شرت سير را بدست آورد. سركه و عسل به خوبي مي توانند اين شهد يا شربت را به عنوان يك دارو و ارتقا دهنده مقدار كمي زيره سياه و دانه رازيانه شيرين كه كوبيده شده است و به مدت كوتاهي در سركه جوشانده شده است تا پس از آن به سير اضافه گردد، باعث كاهض بو مزه تند و زننده سير مي شود.
به منظور درمان آسم، كه پيش از اين بسيار مرسوم بود، از شربت سير استفاده مي شود، كه بوسيله جوشاندن پيازها تا زمان نرم شدن آنها و افزودن مقدار مساوي از سركه به آبي كه پيازها در آن جوشانده مي شوند، و سپس افزودن شكر و سرد كردن، بدست مي آيد. اين شربت سپس بر روي پيازهاي جوشيده ريخته مي شود، كه در اين ضمن به آنها اجازه داده مي شود خشك شوند، و سپس بطري نگهداشته مي شود. در هر صبح يك يا دو پياز همراه با يك قاشق از شربت مصرف يم شود.
شربتي كه با ذوب كردن از قند توده اي دز 1oz از عصاره خالص ذكر شده بدست مي آيد مي تواند به كودكاني كه دچار سرفه هستند بدون ايجاد التهاب داده شود. درمان بيماري سل نيز با مصرف سير ثبت شده است. عصاره مذكور بوسيله مقادير مساوي آن و يا با مشروبات الكلي رقيق مي شود و سپس به عنوان ضد عفوني كننده استنشاق مي شود.
با كوبيدن و مخلوط كردن سير با چربي، ثابت شده است كه اگر بر روي قفسه سينه و نيز بين دو كتف ماليده شود مي تواند در درمان سياه سرفه موثر باشد.
دم كرده پيازهاي نرم شده و مصرف آن بيش از هر غذا بروي درمان بيماري صرع مورد توجه قرار گرفته است. يك تكه يا دو عدد سير كوبيده شده همراه با عسل و استفاده از آن 2 يا سه شب متوالي براي درمان رماتيسم مفيد مي باشد.
سير همچنين در استسقا كاربرد دارد، آب جمع شدهن را مي زدايد و از تجمع آن جلوگيري مي نمايد. گفته شده است كه برخي از بيماريهاي استسقا به تنهايي با سير مداوا شده است.
