بخشی از مقاله
چکیده
رفتار سیاسی آن دسته از فعالیت هایی است که به عنوان بخشی از نقش رسمی در سازمان ضرورت ندارند، ولی در امر توزیع مزایا و کاستی ها درون سازمان اعمال نفوذ می نمایند. به عبارت دیگر رفتار سیاسی شامل فعالیت هایی است که در یک سازمان برای اکتساب، توسعه، استفاده از قدرت و سایر منابع برای حصول اولویت های یک فرد در موقعیتی که در آن عدم اطمینان - یا عدم توافق - در مورد گزینه ها وجود داشته باشد، صورت میپذیرد.
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیران سیاسی و عملکرد118 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازده زمانی بین سال های88تا94 می باشد. داده های لازم از جمع آوری و از روش های کمیتجزیه و تحلیل آماری شامل روش تجزیه و تحلیل رگرسیون با بهره گیری از نرم افزار آماری Eviews استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است بین مدیران سیاسی و عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ر ابطه معنادارآماری وجود دارد.
مقدمه
همزمان با پیشرفت حسابداری این روشها، فنون وتکنیک ها توسعه و تکمیل یافته و در اختیار تحلیلگران مالی و تصمیم گیرندگان قرار گرفته است. در راستای این پیشرفت نقش اصلی محققان بر همگان واضح و مبرهن است. تلاش های محققان درکنار ضرورت نیاز استفاده کنندگان به اطلاعات بهتر وعلمی تر سبب شده تا حسابداری از نقش سنتی خود که ثبت وگزارش رویدادها وفعالیتهای مالی بوده پا را فراتر گذارد و به عنوان مبنایی در تصمیم گیری ها و تجهیز و تخصیص بهینه سرمایه نقش مهمی را در رشد و شکوفایی کشور ایفا کند. بورس اوراق بهادار عمده ترین طریق تجهیز و تخصیص سرمایه است.
عرضه سهام شرکت ها در بورس فرصت سرمایه گذاری ایجاد می کند و تمایل بیشتر به افزایش سرمایه و حداکثر سازی ثروت از طریق بالا بردن بازده سرمایه گذاری و افزایش قیمت سهام درکنار احتیاط و ریسک کاهش یا از بین رفتن سرمایه گذاری موجب شده تا سرمایه گذاران و خریداران اوراق بهادار توجه ویژه ای به ارزیابی شرکت وعملکرد مدیران و تغییرات در قیمت سهام داشته باشند. لذا هرگونه اطلاعات و روش و معیاری که در جهت ارزیابی شرکت و عملکرد مدیران مؤثر باشد مورد توجه آنان قرار می گیرد.
بازار بطور کلی بازار سازوکاری است که به کمک آن مردم به خرید و فروش کالا و خدمات می پردازند. بازار سرمایه نیز مشابه هر بازار دیگری است، اما مهمترین کالای این بازار، سرمایه است. بازار سرمایه در مقابل بازار پول، جایگاه تامین بلندمدت سرمایه شرکت هاست، این بازار زیربنای فعالیت های تجاری، صنعتی، دولتی و خصوصی است. بازار سرمایه واسطه ای برای تخصیص وجوه بلندمدت به منظور تشکیل دارایی های سرمایه ای است.
وجوه این بازار از سرمایه گذاران انفرادی، شرکت های سرمایه گذاری، صندوق ها، بانک ها و دیگر دارندگان وجوه بدست می آید. وجوه مذکور جهت تامین مالی طرح های کسب و کار و توسعه ای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار مورد استفاده قرار می گیرد. به عبارت دیگر، بازار سرمایه، وجوه را از بخش های دارای مازاد جمع آوری می کند و آن را به سمت کسانی که نیازمند تامین مالی هستند، هدایت می کند.
بیان مسأله تحقیق
در کشورهای پیشرفته، بازار سرمایه و بخصوص بورس اوراق بهادار مهمترین جایگاه تامین سرمایه واحدهای تجاری و صنعتی است. در حالیکه در کشورهای کمتر توسعه یافته همچون ایران، تمرکز تامین مالی بر سیستم و شبکه بانکی است. بازار سرمایه، نمونه ای از جوامع انسانی محسوب می شود، بنابراین می توان برخی از مراحل معاملات خرید و فروش احساسی، تاثیر جو روانی بازار و پیروی محض از شایعات بازار را با مراحل تبدیل یک پدیده جدید به هنجار و پذیرش و پیروی عامه از آن در جامعه، به عنوان بخشی از رفتار انسانی مورد مقایسه و مطالعه قرار داد.
راجرز جامعه شناس آمریکایی در تحقیقات خود اعضای جامعه را در زمینه پذیرش تدریجی یک پدیده به پنج دسته، نوآورها، زود پذیرها، اکثریت زود، اکثریت دیر و دیر پذیرها یا عقب مانده ها تقسیم می کند. - اما پنگ یوان ،. - 2016 بال و دیگران - 2006 - نشان دادند که رویه گزارشگری مالی در مالزی به شدت تحت تاثیر عوامل سیاسی قرار دارد. چنی و دیگران - 2012 - رابطه بین روابط سیاسی و ارزش شرکت را مورد بررسی قرار دادند.
با استفاده از تجزیه و تحلیل اطلاعات بین چند کشور، مطالعه مزبور نشان داد که ارزش شرکت شرکت های دارای روابط سیاسی پائین تر از شرکت های بدون روابط سیاسی است. همچنین ایجاد روابط با کانون های سیاسی قوی تر، همبستگی کمتری با ارزش شرکت دارد. نهایتا آنها یافتند که همبستگی منفی بین ارزش شرکت و هزینه بدهی تنها در شرکت های بدون روابط سیاسی وجود دارد. آنها معتقدند که پیامد منفی ناشی از گزارشگری با کیفیت پائین، برای شرکت های دارای روابط سیاسی بسیار کم است.
