بخشی از مقاله
چکیده :
از پیامدهای سیاستهای نامطلوب توسعه ی کشور در دهه های اخیر گسستگی در ساختار فضایی و عدم تناسب در نظام سلسله مراتب سکونتگاهی است که آثار ناخوشایند آن در عرصه ملی و در سطح پایین تر - منطقه - نیز مشاهده می شود . بطوری که در منطقه مورد مطالعه - دهستان میامی - گسیختگی در ساختار فضایی به شکل توزیع نامتناسب جمعیت ، فعالیت وامکانات ، فقدان حلقه های واسط وجود ارتباطهای غیر منطقی سکونتگاههای کوچک با مراکز بزرگ و شهرها نمود پیدا کرده است .
با توجه به نتایج حاصل از کاربرد روشهای بکار گرفته شده با لحاظ کردن موقعیت استقرار هر سکونتگاه ضمن تائید فر ضیه های یاد شده ، الگوی مناسب برای ایجاد نظام سکونتگاهی مطلوب پیشنهاد گردیده است که بر اساس آن هر مرکز از کوچک تا بزرگ با توجه به ویژگیهای درونی و بیرونی خود ، کارکردهای مشخصی را در قالب یک سلسله مراتب فضایی عهده دار می شوند . استقرار چنین نظامی با تقویت حلقه های واسط و مکمل ، دسترسی متناسب تمامی نقاط روستایی را به خدمات و امکانات ضروری میسر ساخته و یکپارچگی فضایی منطقه را در سطوح مختلف عملکردی عینیت می بخشد .
-1مقدمه :
روستا کهن ترین شکل سکونت گاه های بشری و روستا نشینی یکی از قدیم ترین شیوه های زندگی اجتماعی بشر است . روستاها از گذشته به عنوان اجتماعات پایه ، نقش اساسی در شکل گیری و شکوفایی و یا افول و ویرانی تمدنها داشته اند. لذا ساماندهی فضایی سکونت گاه های روستایی با شناخت و تحلیل ویژگیهای برنامه ریزی های توسعه روستایی به طور مشخص از دهه 1320 تاکنون و سیر تحول برنامه ها و نیز پیامدهای اقتصادی ، اجتماعی این برنامه ها در عرصه های روستایی کشور اهمیت فراوان دارد .
-2معرفی منطقه مورد مطالعه:
دهستان میامی : دهستان میامی به لحاظ موقعیت جغرافیائی در طول 55 درجه و 39 دقیقه و عرض 37 درجه و 11 دقیقه جغرافیائی ودرارتفاع 1025مترازسطح دریا واقع است . دهستان میامی ازشمال به ایستگاه بکران 32 - کیلومتر - وایستگاه گیلان 14 - کیلومتر - وازجنوب یه کوه قبله 3 - کیلومتر - وازمشرق به ابراهیم آباد وازمغرب به آب مرجان 6 - کیلومتر - محدود می شود. تعداد جمعیت دهستان در سال 1385 برابر 6119 و در سال 1390 برابر 6461 نفر بوده است که این خود نشانگر رشد جمعیت دهستان می باشد. همچنین تعداد خانوار دهستان نیز در دهه 85-90 از تعداد 1459 خانوار به 1772 خانوار افزایش یافته است.
