بخشی از مقاله
چکیده
آبادی و ساختن یک کشور متعادل مستلزم آن است که مسئولان آن سرزمین به تمام نقاط قوت و ضعف آن واقف باشند و وقت و انرژی و سرمایه ملی را بر یک اقتصاد تکمحصولی متمرکز نسازند؛ چرا که با دید تک بعدی بقیه امکانات نادیده گرفته شده و مورد استفاده بهینه قرار نمیگیرند. در این مقاله از میان پتانسیلهای ایران برای کاهش وابستگی به صادرات نفت، مقوله استفاده از موقعیت جغرافیایی و همچنین موقعیت فرهنگی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این پژوهش برداشتن نقطه تمرکز از امتیاز صادرات نفت و معطوف ساختن مسئولان به دیگر امکانات این سرزمین از جمله موقعیت جغرافیایی و تمدنی آن است. البته در این مقاله عنوانها به صورت مختصر بیان گردیده، حال آنکه هر کدام از پیشنهادها میتواند مورد پژوهش و بررسی تخصصیتری قرار گیرد تا جایی که نفت به قدرت سیاسی مبدل گردد نه منبع درآمد مقطعی.
- 1 مقدمه
با ملی شدن نفت در تاریخ 10 اردیبهشت سال 1 1330 باب جدیدی از اقتصاد پرسود برای در آمد ملی ایران به ارمغان آورد . اما از آنجا که هر چیزی دارای دو روی سود و ضرر میباشد و نفت هم از این قاعده مستثنی نبوده ... درست است که با استفاده از آن توانستیم جلوی سوء استفاده گری ابر قدرتهای فرصت طلب تا حدودی به صورت کمی بایستیم و پول و عواید زیادی نسبت به قبل از ملی شدن صنعت نفت نصیبمان شود ،البته سود در این تجارت بیش از آن است که هم اکنون از آن بهره میبریم.
اما با این حال بعد از مدتی همین طلای سیاه همانند مخدر بر ، رگ و جان صدر نشینان قدرت و کمی بر مردم ایران تزریق شد که رهایی از آن هنوز که هنوز است به آسانی مقدر نمی شود به طوری که جلوی چشم مسئولان کشور را پوشاند که نتوانند به پتانسیل های دیگر ایران آنطور که باید و شاید رسیدگی کنند و تمام هم و غم خود را بر پیشرفت اقتصاد نفت و تکنولوژی آن گماردند . حال بعد از مدتی این سوال بر ذهن حاکم میشود که ایران بدون نفت و مزایای آن چه خواهد کرد؟ آیا میتواند به حیات خود بعد از پایان این ماده طبیعی ادامه دهد ؟ اصلا اگر در آمد صادرات نفت خام را از اقتصاد ایران حذف کنیم چه چیزی برای اقتصاد کشورما باقی خواهد ماند ؟
ما با یک برنامه ریزی دقیق و هدفمند به صورت دقیق و حسابی نه ظاهری و اسمی که تاکنون صورت گرفته ، میتوانیم از پتانسیل های دیگر ایران چون طبیعی و انسانی و فرهنگی ، تمدنی و... نهایت استفاده را ببریم .تا اگر در برنامه اقتصادی کشور اسمی از ماده پول زایی همانند نفت ، حذف گردد پشت دولت و مردم نلرزد .ویا حداقل تا زمان رسیدن به این آرمان ،عواید نفت را درجهت زیر سازی برای بهره وری بلند مدت دیگر امکانات و پتانسیل های ایران صرف کنیم تااین ماده برای نسل های آینده ذخیره شود و یااگر زمانی این طلای سیاه تمام شد دست هایمان خالی نماندو بتوانیم به حیات خود ادامه دهیم ودر دهکده جهانی حرفی جز "نفت" برای گفتن داشته باشیم.به طوری که هر زمان اراده کنیم ، در چاه های نفتمان را ببندیم.و حتی یک طرف از شرایط بازار نفت را تعیین نماییم.
در ادامه به صورت اجمالی و فقط به صورت تلنگر این موقعیت های طلایی را از نظر میگذرانیم.
- 2 موقعیت فرهنگی - تمدنی ایران
ایران حتی قبل ازورودآریاییها و کوروش و داریوش هم نسبت به عصر خود پیشرفته بوده است که این مسئله با وجود تمدنهای قبل از ورود آریاییها مثل شهرسوخته،جیرفت،ایلام،سیلک کاشان ثابت میشود. دستاوردهای این تمدنها در7000سال پیش آنقدر عظمت داشته که هنوز هم از درک و بهره وری درست از آن عاجزیم ، حال آنکه در آنسوی مرزها با قطعه ای از این شاهکارهای تمدنی ایران برای خود کاسبی به هم زدند ،و به موزه های خود اعتبار بخشیدند.
البته خرده ای بر آنان نمیباشد و حتی باید از غارتشان تشکر هم کرد چرا که اگر همین شاهکار های تاریخی بر این کشور ما میبود یا نابود میشد یا مثل همین آثارهایی که هم اکنون در این مرزو بوم موجوداست، در حال تخریب و بدون توجه رها میشد ...چرا با وجود عظمت در آثار باستانی ایران، این آثار هیچ کدام جزء عجایب 7 گانه نشدند؟شاید پشت آن دلایل سیاسی نهفته باشد. ولی اگر آثار ایران به صورت درست بر جهانیان معرفی گردد میتوان به قوت امر گردشگری و توریسم و واردات ارز و اشتغال زایی وصادرات فرهنگ ایرانی-اسلامی و ... امیدوار باشیم.
اولین پویانمایی و انیمیشن با ایجادتصاویری بر روی سفال. ولی حال کودکان این مرزو بوم بیشتر انیمیشن خارجی ارتباط برقرار میکنند تا ایرانی ، که این اثر روانشناختی بدی بر ذهن نسل آینده میگذاردچرا که با فرهنگ و مذهب ما مطابق نیست که میتوان با ساخت انیمیشن های جذابتر و با مفهوم تر بر روی جوانان آینده سرمایه گذاری کنیم به طوری که حتی در جهت هدف آینده کشور بر روی ذهن آنها تاثیربگذاریم. و نیز اولین جراحی جمجمه انسان که امروزه با این همه امکانات پیشرفته کاری بسی دشوار است ولی حال در ایران کمتر جراحی این گونه انجام میشود و بیشتر در کشور های توسعه یافته ایمنی تر است و اگر هم انجام شود خطرو هزینه بالایی دارد.
