بخشی از مقاله
چکیده
امروزه مدیران با مشکل واقعی تلاش برای هدایت سازمانهای خود در یک محیط نامطمئن و متغیر و توافق بر سر پیگیری انواع برنامه های کاربردی و عملی روبهرو هستند. موضوعات آینده پژوهی دربرگیرنده گونههای »ممکن«، »محتمل« و »مطلوب« برای دگرگونی از حال به آینده میباشند. این مقاله که از نوع مقالات مروری می باشد، در پی بررسی آینده پژوهی و ضرورت آن می باشد، تا سازمان ها بتوانند بینشی قوی و مسیرهایی منعطف را برای دستیابی به آرمان مطلوب خود انتخاب کنند.
واژههای کلیدی: آینده نگاری، آینده پژوهی، تحلیل شکاف، رویا پردازی، سناریو پردازی.
× 32
Future of Strategic Management Requirements for sustainable management
hamed, dolatmand1; mohammadreza, zabihi 2; ali, mohebrad 3
1 Master of Public Administration Student, Islamic Azad University, Mashhad, Iran 2 Department of Management, Islamic Azad University, Mashhad, Iran
3Master of Public Administration Student, Islamic Azad University, Mashhad, Iran
Abstract
The real problem is trying to steer executives and their organizations in an uncertain and changing environment and pursue a variety of applications and practical agreement on the face. Future research topics include species "may", "likely" and "desirable" are changing from the present to the future.This article is a review article, And it is necessary to examine futures, As organizations take a strong vision and flexible ways to achieve their desired goals of their choice.
Keywords: Foresight, future studies, gap analysis, dream, processing scenario.
× 33
-1 مقدمه
آینده نگاری (Foresight) علم و فناوری از سالهای پس ازجنگ جهانی اول، با هدف کسب برتری در حوزه های نظامی مطرح شده و به مرور وارد سایرحوزه های اقتصادی ، اجتماعی و از جمله کشاورزی و محیط زیست شده است(عظیمی (1378آینده نگاری برای نخستین بار در دهه 80 توسط ژاپنیها به عنوان ابزار سیاستگذاری علم و فناوری مورد استفاده قرارگرفت. این روش چند دهه است که در سازمانهای دولتی و خصوصی و در حوزههای مختلف: علم ، فناوری ، فرهنگ، محیط زیست و غیره،بهکارگرفته میشود. آینده نگاری عبارت است از تلاشی نظام مند برای نگاه به آینده بلند مدت در حوزههای دانش، فناوری، اقتصاد، محیط زیست و جامعه که با هدف شناسایی فناوری های نوظهور و تعیین آن دسته از بخشهایی که سرمایهگذاری در آنها احتمال سوددهی اقتصادی و اجتماعی بیشتری دارد، انجام می شود. در واقع آینده نگاری رویکردی است برای ایجاد آمادگی برای آینده و به کاربردن منابع موجود به بهترین وجهممکن درراستای ارزشها که طی آن روشهای کمی و کیفی توأمان به کارگرفته می شوند .از جمله دستاوردهای آینده نگاری ملی می توان به دستیابی به دیدگاه مشترک در سطح ملی، همگامی بیشتر بخش خصوصی و دولتی، تعیین اولویتهای کشور، آماده سازی کشور برای آینده، برقراری ارتباطات واقعی بین دانشگاه و جامعه و دولت ، ایجاد فرهنگی جامعنگری و آینده نگری و ایجاد چشمانداز آینده، باشد(بنیاد توسعه فردا، .(1384 آیندهنگاری حاصل تلاقی و همگرایی سه دسته از مفاهیم یا حوزه های مختلف است: رنامهریزی یا برنامهریزی راهبردی، آینده پژوهی ،شبکهسازی یا توسعه سیاستها، که در طول سالهای گذشته با تغییر رویکرد در هر سه بعد رو بهرو شدهاند. به لحاظ تعریف، آینده ناشناخته است. این بدین معنا است که احتمالات بسیاری پیرامون چیستی آن وجود دارد. همه افراد و سازمان ها، گزینه های بی شماری برای آینده دارند. به نظر می رسد، با توجه به ایده آینده های احتمالی متعدد، آینده هایی چندگانه وجود داشته باشند که در این راستا، کارکنان و سازمانها باید آینده های ویژه خود را بسازند. ما نمی توانیم اجازه دهیم تا هر رویدادی برای ما رخ دهد. ما می توانیم آینده را از طریق مد نظر قرار دادن راهکارها، هم اکنون ایجاد کنیم؛ یعنی اکنون کجا هستیم و چگونه عمل میکنیم. سپس ما آینده را از راه آزمون گزینهها برای فعالیتهای مقبول و لحاظ کردن استراتژی های جدید برای اجرا میسازیم. در نهایت، ما آینده را از راه توجه به احتمالات بی شمار، از آنچه ممکن است وجود داشته باشد، شکل میدهیم. در ارتباط با آینده، ناشناختههای بسیاری وجود دارد. ما چگونه می توانیم آینده را کشف و مطالعه کنیم؟ چه استراتژی هایی برای مطالعه آینده وجود دارند؟آینده پژوهان راه های بسیاری برای کشف این حوزه جالب دارند. یک ابزار مفهومی سودمند، ماتریسی است که ابتدا توسط بیشاپ و کینگ ( (Bishop, 1996 King توسعه یافت. این ماتریس سه رویکرد را برای درک تفکر پیرامون آینده مشخص می کند: آینده های محتمل، آینده های ممکن و آینده های مرجح. با وجود آنکه این آینده ها به گونه جداگانه مورد بحث واقع می شوند، لیکن آینده پژوهان به گونه متناوب آنها را ترکیب می کنند. ابزارها و تکنیک های بسیاری به گونه همزمان برای ارائه دیدگاهی عینی و قوی به برنامه ریزان پیرامون آینده، به کار گرفته می شوند.
