بخشی از مقاله
چکیده
با گذشت زمان و محوریت یافتن مسائل زیست محیطی در سطح جهانی، یکی از شاخصه هاي اساسـی کشورهاي کوشا در حفاظت از محیط زیست، سیاستگذاري در راسـتاي آمـوزش بـه عنـوان بعـد سـوم توسعه پایدار است که در این میان مدارس سبز یک برنامه بین المللی آموزش محیط زیست بـر اسـاس استاندرادهاي بین المللی می باشد. در این مقاله به بررسی طـرح برنامـه ریـزي شـده آمـوزش محـیط زیست در مدارس، که طرحی جامع براي دانش آموزان همه مقاطع است و با در نظـر گـرفتن مجموعـه اي از فاکتورهاي موثر در محیط زیست شهري اعم از آلودگی هوا، منابع آب، مدیریت پسـماند و انـرژي منجر به ساختن بنایی مستحکم بر مبناي استانداردهاي زیست محیطی در کشورها پرداخته شده است.
یک مدرسه سبز زیستمحیطی داراي فاکتورهایی شامل بهینه سازي مصرف انرژي، توجه بـه نظافـت و ظاهر فیزیکی مدرسه، توجه به هنرهایی که بتواند مولفههاي زیست محیطی را نشـان دهـد، توجـه بـه فضاي سبز و درختان، افزایش آگاهیهاي زیست محیطی در کنار برنامههاي فوق درسی می باشد.
کلمات کلیدي
محیط زیست، مدرسه سبز، توسعه پایدار، کیفیت آب و هوا، یادگیري
مقدمه
فرهنگ سازي در بخش محیط زیست، یکی از ارکان اساسی در امر حفظ محیط زیست است که با وجود تاکیـد بسیار صاحب نظران ، متاسفانه تا به امروز در سیاستگذاري هاي کلان کشور توجهی به ایـن مهـم نشـده اسـت. بـدون توجه به آموزش، هر اقدامی در جهت حفاظت از محیط زیست، موقتی و مقطعی است و سـاختن هـر بنـایی هـر چنـد عظیم بدون وجود پایه هاي محکم فرهنگ حفاظت از محیط زیست، غیر قابل اطمینان خواهد بود. اقدامات انجام شـده در راستاي حفاظت از محیط زیست در ایران عمدتا نوعی مسکن بوده و بصورت موقتی عوارض تخریـب را کـاهش داده است و این موضوع باعث شده است که بدلیل عدم وجود پایه هاي فرهنگی و ریشه اي، حتی گاهی همـین راهکارهـاي ضربتی هم اثر آنی خود را نداشته و بی اثر باقی بماند. بنابراین ساختن ریشـه هـاي فرهنگـی در پایـه اي تـرین بسـتر آموزش نظام مند جامعه ضروري می نماید.
