بخشی از مقاله
چکیده
هدف از انجام تحقیق مقایسه اثر بازخورد خودکنترلی، متواتر، دامنه ای بر یادگیری مهارت پرتاب کودکان بود. بدین منظور 40 شرکت کننده با میانگین سنی 10/3 به چهار گروه بازخورد دامنه ای، خودکنترلی، بازخورد %100 و بازخورد کاهش یافته تقسیم شدند. شرکت کنندگان در 6 بلوک 12 تایی تکلیف پرتاب کردن را تمرین نمودند. 24 ساعت پس از مرحله اکتساب، از شرکت کنندگان آزمون مرحله یادداری بعمل آمد. جهت تحلیل داده ها از آنوای دوراهه و یک راهه استفاده شد.
یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه ها در مرحله اکتساب وجود نداشت. در مرحله یادداری بین گروه ها تفاوت معنی دار بود. مقایسه میانگین عملکرد نشان داد که گروه %100 بازخورد عملکرد بهتری نسبت به سایر گروه ها داشت. در کل می توان گفت که برای کودکان که در مراحل اولیه یادگیری مهارت هستند بازخورد به صورت پی در پی و در هر کوشش نسبت به سایر روش های ارائه بازخورد مثمر ثمرتر است.
مقدمه
یادگیری فرایندی است که در اثر تمرین و تجربه صورت گرفته و منجر به تغییرات نسبتاً پایدار در قابلیت اجرای ماهرانه می شود - اشمیت و لی، . - 2005 عوامل زیادی وجود دارند که بر اجرای مهارتهای حرکتی و کیفیت و سرعت یادگیری آنها تاثیر می گذارند. به طور یقین یکی از مهمترین این عوامل، بازخورد است. به کلیه اطلاعاتی که فرد در مورد انجام مهارت خود در حین یا پس از خاتمه حرکت دریافت می کند، بازخورد گفته می شود
بازخورد حاصل از اندام های حسی بدن، بازخورد درونی و بازخورد بیرونی - افزوده - شامل اطلاعاتی است که در نتیجه اجرا و موفقیت عمل فراهم میشود. بازخورد افزوده آگاهی از نتیجه - KR - شامل اطلاعاتی در مورد نتیجه حرکت و عوامل مربوط به هدف است و بازخورد افزوده آگاهی از اجرا - KP - ، اطلاعاتی را که مربوط به ماهیت حرکت و عوامل کینماتیکی که منجر به حرکت می شود را بیان می کند
در سالهای 2002 ،2005 و 2007 در ارتباط با تحقیقات اخیر توسط چیویاکوفسکی و ولف بازخورد خودکنترلی بیانگر توجه بیش از پیش به این نوع ارائه بازخوردی نسبت به سایر روشها می باشد. رویکرد تجربی متفاوتی که در خصوص بهینه سازی ارائه بازخورد در زمینه تمرین بدنی مورد استفاده قرار گرفته است، ارائه بازخورد در زمانی است که یادگیرنده خود آن را طلب می کند. به این نوع بازخورد، خودکنترلی بازخورد خودکنترلی، بازخوردی است که طی آن امکان مشارکت فعالانه آزمودنی در تعیین ویژگی-های تمرین میسر میگردد
چیویاکوسکی، کوندینو و تانی - 2005 - تحقیقی را بر روی تأثیر فراوانی بازخورد خودکنترل بر یادگیری بزرگسالان انجام دادند و هیچگونه تفاوت معنی داری را در سطح یادگیری گروه فراوانی بازخورد زیاد و کم، یافت نکردند. اما چیویاکوسکی، ولف، مدریوس، کافر و والی - 2008 - در تحقیقی که برروی تأثیر فراوانی بازخورد خودکنترل بر یادگیری کودکان 10 ساله انجام دادند، به این نتیجه رسیدند کودکانی که بازخورد بیشتری دریافت کردند نسبت به دیگرگروهها که کمتر بازخورد دریافت کردند، سطح یادگیری و کنترل حرکتی بالاتری داشتند و این نتیجه برخلاف فرضیه هدایت است که می گوید فراوانی بازخورد کمتر موجب یادگیری بیشتری می شود، چرا که فراوانی بازخورد بیشتر موجب وابستگی یادگیرنده به بازخورد می شود - سالمونی، اشمیت و والتر، . - 1984 اما از آنجا که کودکان در مقایسه با بزرگسالان دارای ظرفیت توجه و قابلیت پردازش اطلاعات کمتری هستند. در ادامه این تحقیقات سولیوان و همکاران - 2008 - در ادامه تحقیقات، تواتر کاهش یافته و متواتر را برای کودکان و بزرگسالان بررسی کردند.
نتایج نشان داد کودکانی که 100 درصد بازخورد را در مرحله اکتساب دریافت می کردند، عملکرد دقیق تر و باثبات تری نسبت به گروه تواتر کاهش یافته در آزمون یادداری داشتند، درحالی که نتایج برای بزرگسالان برعکس کودکان بود. وقتی از آموزش و تربیت نیروهای انسانی صحبت می شود، فراهم ساختن شرایط و امکانات برای کسب بهترین نتیجه در کوتاهترین زمان ضروری به نظر می رسد.
از سوی دیگر، لازمه دست یابی به سطوح بالای عملکرد، شروع تمرین از سنین کم است. امروزه در رقابت های ورزشی مهم جهانی و المپیک شاهد موفقیت ورزشکارانی هستیم که اغلب از کودکی شروع به تمرین و فراگیری مهارت های ورزشی کرده اند .
این مسئله لزوم اهمیت دادن به تمرین در کودکان را بیش از پیش برای ما مشخص می سازد. از آنجا که کودکان در مقایسه با بزرگسالان از راهبردهای متفاوتی برای پردازش اطلاعات در تکالیفی که نیازمند حافظه بینایی -فضایی، حافظه بازشناسی شیء، یادگیری کلامی، یا سطوح بالای تمرکز توجه است، استفاده می کنند .
این تفاوت ها در توانایی های شناختی، ممکن است به تفاوت بین کودکان و بزرگسالان در یادگیری حرکتی منجر شود و تعمیم دادن اصول یادگیری حرکتی که از بزرگسالان، در آموزش آنان از شیوه متفاوتی استفاده کرد. از اینرو هدف از انجام تحقیق بررسی اثر بازخورد متواتر، دامنه ای و خودکنترلی بر یادگیری مهارت پرتاب کودکان بود.
روش شناسی
40 شرکت کننده با میانگین سنی 10/3 به چهار گروه بازخورد دامنه ای، خودکنترلی، بازخورد %100 و بازخورد کاهش یافته تقسیم شدند. در مرحله اجرای پژوهش پس از ارائه توضیحات مقدماتی درباره ابزار اندازه گیری و هدف از اجرای آزمون برای شرکت کنندگان به طور مفصل شرح داده شد. در این جلسه شرکت کنندگان تکلیف پرتاب کردن را چندین بار تمرین نمودند.
سپس با برنامه ریز های قبلی در مرحله اکتساب از شرکت کنندگان خواسته شد در 6 بلوک 12 تایی تکلیف پرتاب کردن را تمرین نمایند. نوع بازخورد ارائه شده به شرکت کنندگان در این مرحله آگاهی از نتیجه بود. 24 ساعت پس از مرحله اکتساب، از شرکت کنندگان آزمون مرحله یادداری بعمل آمد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل یک کیسه لوبیا بود که حکم یک پرتابه را برای شرکت کنندگان بازی می کرد. از شرکت کنندگان خواسته می شد که کیسه ها را به سمت دوایر متحد المرکزی که شبیه سیبل دارت درجه بندی شده بود پرتاب نمایند.
این درجه بندی بروی دایره ای به ده دایره متحد المرکز که هر دایره 10 امتیاز داشت تعبیه شده بود. در صورت پرتاب به مرکز امتیاز 100 و پرتاب به اطراف به فراخود آن امتیازهای 90، 80،... منظور می شد - شکل . - 1 نحوه ارائه بازخورد به گروه ها به این صورت بود که به گروه خودکنترلی در کوشش های که شرکت کننده درخواست می کرد ارائه می شد. به گروه کاهش یافته در %65 کوشش ها، گروه %100 در تمام کوشش ها و به گروه بازخورد دامنه ای به کوشش های که امتیاز فرد از 50 کمتر می شد بازخورد ارائه گردید. در نهایت داده ها با استفاده از آنوای دوراهه و یک راهه استفاده شد. در کلیه تحلیل ها سطح معنی داری p < 0/05 در نظرگرفته شد.
شکل.1 نمای کلی تکلیف پرتاب کردن
نتایج
اکتساب
نتایج تحلیل واریانس نشان داد که اثر اصلی بلوک معنی دار بود p<0/05 - - ،5 - = 5/93،. - F - 260 بدین صورت که طی کوشش های تمرینی عملکرد گروه ها بهتر شده است. اثر گروه و تعامل گروه و بلوک معنی دار نبود - شکل2
نتایج در این مرحله تفاوت معنی داری بین گروه ها را نشان داد p<0/05 - ،3 - = 6/9،. - F - 55 نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که عملکرد گروه %100 بازخورد عملکرد بهتری نسبت به سایر گروه ها داشت - شکل . - 2
شکل.2 عملکرد گروه ها در مرحله اکتساب و یادداری
