بخشی از مقاله
چکیده:
حرفه حسابرسی، مانند سایر حرفهها، برای حفظ جایگاه خود نیازمند کسب اعتماد عمومی است. آنچه جامعه از حرفه حسابرسی انتظار دارد، ارائه گزارش حسابرسی باکیفیت است. با توجه به افزایش مقررات حسابداری و حسابرسی و تغییرات در محیط کسبوکار، تعداد و پیچیدگی وظایف حسابرسی درحال افزایش است، که این امر نیازمند تلاش و دانش بیشتر حسابرسان در بخشهای مختلف حسابرسی است، و فشار بیشتری را بر روی مؤسسات حسابرسی برای درک و طراحی حسابرسی خود قرار میدهد، درنتیجه مؤسسات حسابرسی باید به شکلی سازمانیافته و طی فرایندی مستمر به موضوع بهبود کیفیت حسابرسی بپردازند.
لذا باتوجه به اهمیت کیفیت حسابرسی، بررسی عوامل تاثیرگذار بر آن از اهمیت خاصی برخودار است، هدف این مقاله بررسی رابطه بین تجربه شرکاء حسابرسی و دوره تصدی مؤسسه حسابرسی با کیفیت حسابرسی است. در رابطه با دورهتصدی موسسه، تحقیقاتی به وجود یک رابطه مثبت بین دوره تصدی و کیفیت پیبردهاند و تحقیقاتی هم بیان میکنند که با افزایش دوره تصدی، کیفیت حسابرسی کاهش مییابد، اما درمجموع میتوان نتیجه گرفت آثار مثبت و منفی رابطه بلندمدت حسابرس و صاحبکار، از قبیل کسب تخصص درباره یک صاحبکار خاص یا کاهش استقلال بر اثر نزدیکی بیش از حد حسابرس و صاحبکار، میتواند باعث خنثی شدن اثر یکدیگر شوند.
مقدمه:
در عصر حاضر هیچ نهادی نمیتواند بدون وجود یک نظام کارامد نظارتی در تحقق هدفها و ماموریتهای خود موفق باشد. حرفه حسابرسی با توجه به این که با منافع عمومی سروکار دارد، در این زمینه پیشرو و از معدود حرفههایی است که برای نظارت بر ارائه خدمات خود، الزامات و استانداردهای لازم را تدوین کرده است. افزایش شمار تقلب، تحریفها و ارائههای مجدد که اغلب با ورشکستگی شرکتهای بزرگ در هم آمیخته، نگرانی هایی را درباره کیفیت صورتهای مالی به همراه داشته است. به همین جهت پیشگیری یا کشف اشتباهات و تحریفهای با اهمیت در صورتهای مالی همواره کانون توجه سرمایهگذاران، قانونگذاران، مدیران و حسابرسان بوده است و بر همین اساس استانداردها و دستورالعملهای متعددی در زمینه مسئولیت حسابرسان در کشف تقلب و تحریفات در صورتهای مالی وضع گردیده است.
استانداردهای حسابرسی بین المللی، ریسک حسابرسی را احتمال این میداند که حسابرس نسبت به صورت های مالی حاوی اشتباه و یا تحریف بااهمیت، اظهار نظر نادرست داشته باشد. کشف هرگونه تحریف و یا اشتباه بااهمیت نقش عمدهای را در حرفه حسابرسی ایفا میکند. بر اساس شواهد موجود، آینده حرفه حسابرسی بسیار به توانایی حسابرسان برای کشف هرگونه تحریف و یا اشتباه بااهمیت بستگی دارد - الیوت1، 2002؛ ویلکز و زیمبلمن2، . - 2004 حسابرسی فرآیندی مبتنی بر قضاوت است، در نتیجه کیفیت حسابرسی، یعنی این احتمال که در یک محدوده منطقی حسابرس تحریف بااهمیت در صورتهای مالی را، کشف و گزارش نماید، به کیفیت قضاوت و تصمیمگیری او بستگی دارد - نیچل. - 20003 کیفیت تصمیم گیری و قضاوت نیز مرتبط با ویژگی های فردی حسابرس، از جمله تخصص حرفهای - تن وکائو4، - 1999، میزان ریسک - آمرونگن5، - 2007، تجربه - ارلی6، - 2002 و استقلال - مور7، - 2006 می-باشد
پژوهشهای انجام شده نشان میدهد تقاضا برای حسابرسی پیش از آنکه الزام قانونی مطرح باشد، وجود داشته است. تقاضا برای کیفیت حسابرسی از آنجا ناشی می شود که بین مدیران شرکت و سرمایهگذاران تقارن اطلاعاتی وجود ندارد. حسابرسی یکی از راههای مشخص کردن اعتبار اطلاعات صورتهای مالی است. با رشد رقابت در حرفه، مؤسسات حسابرسی ضرورت ارائه خدمات خود با کیفیت هر چه بهتر به بازار را بیشتر دریافتند و برای رقابت بر پایهای به غیر از حق الزحمه، مؤسسات حسابرسی به دنبال متفاوت کردن خدماتشان هستند.
لذا با توجه به افزایش مقررات حسابداری و حسابرسی، تغییرات در محیط کسب و کار، تغییر در محیطی که حسابرس در آن کار حسابرسی را پذیرفته است، تعداد و پیچیدگی وظایف حسابرسی در حال افزایش است، که این امر نیازمند تلاش و دانش بیشتر حسابرسان در بخشهای حسابرسی داخلی، مالی و مالیاتی است. این به نوبه خود، فشار بیشتری را بر روی بخش حسابرسی داخلی، مؤسسات حسابرسی و مقامات مالیاتی برای درک و مدیریت طراحی حسابرسیشان، قرار میدهد - آلیسا و همکاران - 20141، در نتیجه موسسات حسابرسی باید به شکلی سازمانیافته و طی فرایندی مستمر به موضوع بهبود کیفیت حسابرسی بپردازند.
کیفیت حسابرسی:
کیفیت حسابرسی، براساس تعریف دی آنجلو - 1981 - 2، احتمال کشف و گزارش موارد تحریف بااهمیت در صورت-های مالی و یا سیستم صاحب کار توسط حسابرس می باشد. این احتمال که حسابرس موارد تحریف بااهمیت را کشف نماید، به شایستگی های حرفه ای حسابرس و نیز وجود یک سری ویژگی های فردی ، مانند توانایی حل مسأله در صورت های مالی، بستگی دارد. حسابرسان به منظور حفظ اعتبار حرفه، شهرت حرفه ای خود و اجتناب از طرح دعاوی قضایی علیه خود، به دنبال افزایش کیفیت حسابرسی هستند.
تیتمن و ترومن3 در سال 1986 کیفیت حسابرسی را به عنوان صحت اطلاعاتی که حسابرس به سرمایه گذار ارائه میدهد، تعریف کردند. دیوید سان و نئو4 در سال 1993 تعریف متفاوتی از کیفیت حسابرسی ارایه کردند: بدین مضمون که کیفیت حسابرسی به توانایی حسابرسی در کشف و رفع تحریف های با اهمیت و دستکاری در سود خالص گزارش شده مربوط میشود. در مجموع، میتوان تعریف دی آنجلو را کاملتری تعریف از کیفیت حسابرسی دانست. در این تعریف، کیفیت حسابرسی شامل توانایی حسابرس در کشف تخلف و تمایل حسابرس برای گزارش این تخلف میشود
تجربه:
تجربه در یک زمینه، عبارت است از برخورد با یک مورد خاص که فرصتی را برای کسب دانش - اطلاعات در حافظه ذخیره و دانش مورد نظر کسب میشود - فراهم می کند - لایبی5، .[4] - 1998 تجربه در یک زمینه به دانش ساختار یافته منجر میشود - بونر و همکاران6، 1996 و تابس7، - 1992 و این تجربه مرتبط با ساختار دانش، تاثیر مهمی بر کیفیت حل مسائل دارد.
دوره تصدی:
دوره تصدی حسابرس، مدت زمانی - بر حسب سال - است که یک موسسه حسابرسی، حسابرسی یک شرکت واحد را بر عهده دارد.
