بخشی از مقاله
چکیده
هر منطقه با توجه به پتانسیل ها وامکانات موجود خود می تواند از طرق مختلف در محور توسعه قرار گیرد وبا توسعه در یک بخش ،زمینه توسعه سایر بخشها را نیز فراهم سازد . گردشگری روستایی یکی از اجزای مهم صنعت گردشگری بشمار آمده و نیروی اصلی در زمینه بهبود رشد اقتصادی روستاها محسوب می گردد .گردشگری روستایی منبعی است که گردشگران جذب آن می شوند و صنعت گردشگری از آن کسب درآمد می کند، و منبعی است که هم گردشگران و هم صنعت گردشگری به آن وابسته است
.گردشگری روستایی به عنوان فرایندی در توسعه روستایی قلمداد می شود که با ایجاد فعالیت های مکمل کشاورزی ،می تواند زمینه توسعه اقتصادیوزیست محیطی را در زمینه افزایش درآمد ،اشتغال زایی ومعیشت پایدار روستایی فراهم کند که بهبود کیفیت زندگی وتوزیع متعادل ومناسب خدمات وتسهیلات را در چار چوب توسعه منطقه ای ومحلی ،به همراه دارد .
بر این مبنا می توان گفت که یکی از بهترین راههای نجات روستا از مسائل ومشکلات اجتماعی ،اقتصادی وزیست محیطی ورسیدن به عدالت اجتماعی وعدالت جغرافیایی ،توسعه وگسترش توریسم است ویکی از مهم ترین راهبردهای که در وضع موجود ،بسیاری از کشورهای جهان به عنوان استراتژی نوین وکارآمد در جهت محرومیت زدایی واستفاده بهینه از منابع موجود سطح کشور خود استفاده می کنند تورسیم است .
منطقه سیستان بدلیل مرزی بودن و همچنین موقعیت استراتزیکی باید بیشتر مورد توجه مسوولان و مردم قرار گیرد چرا که عدم توجه باعث مهاجرت می شود و بدنبال آن مهاجرت، باعث عدم پیشرفت و از بین رفتن پتانسیل های منطقه می شود و چرا که اگر توجه به این منطقه شود، مسلما سرمایه گذاری های کلانی میتوان در این منطقه انجام داد و گردشگران زیادی را به این منطقه جذب کرد کما اینکه بیتوجهی باعث میشود که انگیزه مردم برای سرمایه گذاری در این مناطق کم رنگ شود.
این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی است و روشگردآوری اطلاعات درآن به صورت کتابخانه ای می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی وتحلیل نقش گردشگری در توسعه نواحی روستایی سیستان می باشدودر پایان پیشنهاداتی ارائه گردیده است.
مقدمه وبیان مسئله
گردشگری یکی از فعالیتهای مهمی است که در دهه های اخیر از جایگاه ویژه ای در توسعه اقتصادی برخی کشور ها برخوردار بوده است .این صنعت علاوه بر درآمد زایی ،ارز آوری،اشتغال زایی وتبادل فرهنگ ها ،سهمی را در بین فعالیت های اقتصادی جهان ،از جمله صادرات به خود اختصاص داده است .ایران به سبب وجود جاذبه های فراوان طبیعی ،تاریخی وفرهنگی در زمره مستعدترین کشور های جهان محسوب می شود ،لیکن وابستگی شدید درآمد ارزی به صادرات فرآوردهای نفت وگاز ،موجب کم توجهی به این فعالیت شده است
توسعه گردشگری در مناطق روستایی عنصری اساسی است ویکی از راه های نجات روستا ها از فقر ،مهاجرت ومشکلات اجتماعی واقتصادی به شمار می رود .در اکثر نواحی روستایی ،به دلیل غالب بودن اقتصاد کشاورزی وآسیب پذیری آن ،توجه به دیگر فعالیت های توسعه ای نظیر گردشگری به عنوان مکمل این بخش می تواند از جنبه های مختلف ،تضمینی در بهبود شرایط زندگی روستا ئیان باشد .
گردشگری روستایی می تواند در توانمند سازی مردم محلی وتوسعه منابع انسانی ،تنوع بخشی اقتصادی ورشد آن ،خلق فرصت های شغلی ،حل معضل بیکاری ،ارتقای استاندارد های زندگی از طریق تامین خدمات اجتماعی وپر کردن شکاف بین نواحی شهری وروستایی در زمینه های مختلف ،وکاهش مهاجرت روستایی به کلان شهر ها نقش عمده ای داشته باشد
بنابراین ایجاد وتوسعه گردشگری در نواحی روستایی از یک طرف می تواند نقش مهمی در متنوع سازی اقتصاد جوامع روستایی وبستر ساز توسعه پایدار روستایی باشد واز طرف دیگر وسیله ای برای تحریک رشد اقتصاد ملی - از طریق غلبه بر انگاره های توسعه نیافتگی وبهبود استاندارد های زندگی مردم محلی - به حساب آید ،به هر حال اگر گردشگری روستایی بتواند کلیه نقشه های محوله را بخوبی ایفا نماید می تواند خالق یا محرک یا فرآیند توسعه یافته برای حصول به پایداری توسعه در نواحی روستایی ونیز پایداری جوامع محلی در کلیه زیر شاخه های اقتصادی ،اجتماعی ،فرهنگی وهمچنین خود صنعت گردشگری باشد
توجه به جایگاه صنعت گردشگری در توسعه روستایی ،از آن رو اهمیت دارد که می توان با بهره گیری مناسب از منابع طبیعی وانسانی ،علاوه برامکان رشد اقتصادی ،به ترویج بخش کشاورزی وتولید صنایع دستی محلی پرداخت وگامی در مسیر بهبود شرایط زیست محیطی وپاسداشت مواریث فرهنگی بومی وآداب ورسوم محلی در روستا ها برداشت .این امر در روستاهایی که به فعالیت های کشاورزی به دلیل شرایط اقلیمی ویا سایر شرایط ،از امکانی چون بهرمند شدن از کشاورزی بهینه ویا میزان درآمد مطلوب محروم می مانند ،اهمیت بیشتری می یابند
درهر حال سیاست گذاران و برنامه ریزان به گردشگری به عنوان »صنعتی« که ثبات اقتصادی و جمعیتی را برای جوامع روستایی به دنبال دارد، می نگرند و بسیاری گردشگری را عنصر لازم برای حرکت به سوی اصلاح مناطق روستایی می دانند و از گردشگری به عنوان راهبردی که می تواند با توجه به اثربخشی خاص خود به جوامع روستایی حیات دوباره بدهد و آن ها را پا برجا نگه دارد، یاد می کنند
پیشینه تحقیق
هنگینگ در تحقیقی در ناحیه روستایی لوئیز یانا مشخص کرد که ورود مکررگردشگران،آثار بسیار خوب ومثبتی را در بین نواحی بزرگ روستایی داشته است .در این بررسی همچنین مشخص شد که در اغلب نواحی روستایی ،بازار های منطقه ای ومحلی ایجاد شده است که به عرضه انواع کالاهای محلی وبومی می پردازند .
ویور ،در گزارش تحقیقی خود خود به این نتیجه رسیده است که گردشگری روستایی نه تنها می تواند فرصت های اشتغال را افزایش دهد ،درآمد بالقوه را بالا ببرد برای ساکنان محلی ،استحکام پایه های اقتصادی بومی را به دنبال داشته با شد ومنبع مالیات برای مدیریت نواحی روستایی باشد ،بلکه می تواند فرصت های فرهنگی را برای ساکنان محلی افزایش دهد
مراد نژادی ونظری - - 1382،در تحقیقی با عنوان »توریسم وتوسعه روستایی در ایران«،به بررسی تاثیر توسعه گردشگری برتوسعه روستایی پرداخته وگردشگریرا یک عامل اقتصادی عمده وبسیار موثردانسته اند که در سال های اخیر ،مورد توجه قرار گرفته است
.نتایج تحقیق نشان می دهد که گردشگری می تواند اثرات گوناگون بر توسعه داشته باشد،که ازآن جمله است:ایجاد مشاغل گوناگون ونیز گردشگریزمینه اشتغال در گردشگری ،به گونه ای که همه کارگران ساده وبدون مهارت وهمچنین ،همه صاحبان مهارت های گوناگون می توانند در این رشته شاغل شوند
مهدوی مسعود وهمکاران - - 1387،در مقاله ای با عنوان اثرات گردشگری برتوسعه روستایی با نظر سنجی از روستائیان دره کن وسولقان پرداخته وبیان کرده است که گردشگری در منطقه در زمینه های اقتصادی ،اجتماعی وزیست محیطی -کالبدی ،اثرات منفی ومثبت داشته اند
