بخشی از مقاله
پرورش ماهی کپور
پیش گفتار:
استفاده مطلوب از منابع آبی، مسئله ای است که نباید از سوی کارشناسان امور نادیده گرفته شود، زیرا وضعیت اقلیمی کشورمان اقتضا می کند که حداکثر بهره برداری از منابع آبی صورت می گیرد. برای استفاده حداکثر از این منابع در مرحله اول باید از به هدر رفتن آب جلوگیری کنیم در ایران باستان روشهائی را مورد استفاده قرار می دادند که هم اکگنون نیز در اکثر مناطق کشور مرسوم است. از جمله این روشها احداث مخازن ذخیره آب است که پس از انباشتن آب در آن، در مواقع لزوم جهت امور کشاورزی و دامداری و غیره به مصرف میرسد. با توجه به وجود مخازن ذخیره آب که از قبل موجود بوده و همچنین احداث شبکه های آبیاری می توانیم از این منابع آبی جهت پرورش ماهی استفاده نمائیم. البته تجربیات در این مورد اندک است و لازم است متخصصین فن با مشاوره و همکاری، شرایط مساعد جهت انجام این کار را فراهم آورند.
امروزه با توجه به نقش و اهمیت آبزیان در تأمین پروتئین انسان، پرورش انواع آبزیان در سطح وسیعی مورد عنایت و توجه قرار گرفته است. بطوریکه هم اکنون سرمایه گذاری قابل توجهی را به سوی خود جلب کرده و افراد زیادی به این فن روی آورده اند. از طرفی محدودیت صید از دریاها و آبهای آزاد و همچنین افزایش تقاضای بازار، خود عاملی جهت استفاده از آبهای داخلی در پرورش آبزیان می باشد.
در کشور ما علیرغم وجود استعداد های بالقوه فراوانی که در مناطق ساحلی فراهم است، امکانات و استعداد های قابل توجهی نیز در اراضی و آبهای داخلی وجود دارد که می تواند در پرورش آبزیان و تولید مقدار قابل توجهی پروتئین سفید مورد استفاده قرار گیرد. از جمله این امکانات قنوات، چشمه ها و چاههای کشاورزی هستند که یا در مظهر اغلب آنها استخر های کوچک و بزرگ ذخیره آب موجود بوده و یا امکان احداث چنین استخرهائی در مجاورت آنها وجود دارد. با توجه به شرایط و موقعیت خاصی که این استخر ها از آن برخوردار هستند می توان به پرورش ماهی در آنها اقدام نمود. بعضی از این استخر ها با توجه به شرایط محیطی و موقعیت جغرافیائی جهت پرورش کپور ماهیان و بعضی از آنها جهت پرورش ماهیان سرد آبی (قزل آلا)، میتوانند مورد استفاده قرار گیرند. در این جزوه آموزشی صرفاً مسائل مربوط به پرورش کپور ماهیان در استخر های ذخیره آب کشاورزی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و امید است مورد استفاده عموم عالاقمندان بویژه روستائیان و کشاورزان عزیز قرار گیرد و در آشنائی هر چه بیشتر آنها با شیلات. علی الخصوص حرفه پرورش ماهی موثر واقع شود.
فصل اول
کلیاتی راجع به پرورش کپور ماهیان
1ـ معرفی کپور ماهیان پرورشی:
کپور ماهیان از گروه ماهیان گرمایی هستند، رشد، نمو و تولید مثل آنها در آبهای گرم با دمای بهینه 20 تا 30 درجه سانتیگراد صورت میگیرد. عمده ترین کپور ماهیان پرورشی عبارتند از:
1ـ کپور معمولی 2ـ کپور علفخوار یا آمور
3ـ کپور نقره ای یا فیتوفاگ 4ـ کپور سر گنده یا بیگ هد
بطور کلی پرورش کپور ماهیان بصورت توأم و در استخر های خاکی صورت می گیرد. هر یک از گونه های مذکور عادت غذایی خاصی دارند و پرورش توأم آنها باعث می شود تا از کلیه سطوح غذاهای موجود در استخر استفاده گردد. در این استخرها هم از طریق کوددهی منظم (جهت تولید غذاهای طبیعی) و هم از طریق دادن غذاهای دستی کلیه احتیاجات غذایی ماهیها تأمین می گردد.
در اینجا بطور جداگانه به تسریح خصوصیات هر یک از گونه های کپور ماهیان پرورشی میپردازیم.
الف ـ کپور معمولی:
از ماهیانی است که بعلت داشتن گوشت وقیمت مناسب در سراسر دنیا پرورش داده می شود.
نژاد پرورشی این ماهی دارای بدنی پهن تر و گوشتی تر از نوع وحشی است. رنگ آن در دو طرف زرد طلائی و در پشت تیره است. هر یک از فلس ها در انتها دارای یک خال سایه رنگ می باشد. باله ها تیره هستند ولی باله دمی گاهی نارنجی یا قرمز رنگ است. از علائم مشخصه این ماهی داشتن بدنی پهن و یک باله پشتی ممند می باشد.
دستگاه گوارش آن نسبتاً ساده و فاقد معده مشخص است. این ماهی همه چیز خوار است و عمدتاً از جانوران کف زی، گیاهان، مواد غذایی پوسیده بستر و داخل گل تغذیه می کند. در آب و هوای گرم و معتدل، نرها در 2ـ1 سالگی و ماده ها در 3ـ2 سالگی بالغ میشوند مناسب ترین دما برای تخم ریزی 20ـ18 درجه سانتیگراد و مناسب ترین دما جهت رشد و نمو آن 25 درجه سانتیگراد است. یک ماهی کپور 4کیلوگرمی 450ـ300 هزار عدد تخم می گذارد.
متخصصین ژنتیک، توانسته اند از ماهی کپور معمولی چند نژاد کم فلس به نام های کپور آئینه ای، کپور خطی و کپور چرمی یا لخت پرورش دهند. این ماهی در شرایط پرورشی بخوبی از انواع غذاهای دستی استفاده می کند.
ب ـ کپور علفخوار یا آمور:
این ماهی عمدتاً از گیاهان عالی و جلبکهای ریسه ای تغذیه می کند. تغذیه فعال این ماهی از گیاهان زمانی شروع می شود که طول ماهی به 3 سانتیمتر و بیشتر رسیده باشد. میزان غذای مصرفی این ماهی در هر شبانه روز حدود 40% وزن بدن و ضریب تبدیل غذا به گوشت حدود 1: 30ـ25 می باشد. مرز شروع و قطع تغذیه این ماهی بین 12ـ10 درجه سانتیگراد میرسد تغذیه ماهی آمور شروع شده و در فصل پائیز زمانی که درجه حرارت به همین حد میرسد، قطع می گردد. این ماهی از گوشت مرغوب و با ارزشی برخوردار است و به طول و وزن قابل توجهی می رسد، بطوریکه طول آن ممکن است تا 5/1 متر و وزن آن تا 50 کیلوگرم برسد. ماهی آمور دارای بدنی کشیده، سرپهن، پوزه گرد و فلسهای درشت می باشد. این ماهی بر خلاف کپور معمولی دارای یک باله پشتی کوتاه است. در سن 5ـ3 سالگی بالغ می شود، یک ماهی آمور 7 کیلوگرمی حدود 800 هزار عدد تخم تولید می کند. این ماهی نقش مفیدی در کنترل گیاهان هرز کف و دیواره های استخر دارد.
ج ـ کپور نقره ای یا فیتوفاگ:
فلسهای این ماهی ریز و نقره ای و بدن فشرده است. روی شکم از زیر گلو تا مخرج لبه ای تیز وجود دارد. زائده های کمان برانشی آن بلند است که از دو طرف بهم متصل شده و در نهایت توده ای اسفنج مانند به وجود می آورند که کار فیلتر کردن آب و گرفتن پلانکتونهای غذائی را انجام میدهند. این ماهی در مراحل اولیه رشد از انواع فیتوپلانکتونها و زئوپلانکتونها و در مراحل اصلی رشد عمدتً از فیتوپلانکتونها تغذیه می کند. گرچه در مورد میزان مصرف غذای آنها ارقام کاملاً صحیحی در دست نیست ولی به نظر میرسد که این ماهی روزانه به مقدار 17% وزن بدن خود احتیاج به غذا داشته باشد. درجه حرارت شروع و قطع تغذیه شبیه کپور علفخوار است. پرورش این ماهی در استخر های خاکی مبتنی بر کوددهی استخرهاستو در شرایط آب و هوائی معتدل و گرم، در سن 4ـ3 سالگی بالغ می شود. تعداد تخم های یک ماهی فیتوفاگ 7 کیلوگرمی حدود 500 هزار عدد است. در بازارهای ماهی فروشی به این ماهی به غلط آزاد پرورشی گفته می شود.
د ـ کپور سرگنده یا بیگ هد:
با توجه به اینکه سر این ماهی نسبت به سایر ماهیهای هم گروه خود بزرگتر است، به آن کپور سرگنده گفته می شود. بسیاری از اخصاصات ساختمانی و زیستی آن شبیه ماهی کپور نقره ای است. خالهای تیره وصله مانند روی بدن، ار ویژگیهای بارز آن است. لبه تیز روی شکم این ماهی کوتاه و تنها زیر پایه باله های سینه ای و شکمی قرار دارد. غذای اصلی این ماهی را زئوپلانکتونها تشکیل میدهند. تیغه های داخل قوس برانشی نسبتاً بلند بوده که برای فیلتر کردن انواع زئوپلانکتونهای موجود در آب تکامل یافته است. این ماهی در صورت فراوانی غذا رشد قابل توجهی می کند.
گرچه این چهار گونه کپور در مراحل اولیه زندگی عمدتاً از انواع پلانکتون ها تغذیه می کنند و رقیب غذایی یکدیگرند ولی پس از رسیدن به طول تقریبی 3 سانتیمتر و بیشتر بتدریج غذای آنها اختصاصی شده و هر یک از آنها از گروه غذاهای مربوط به خود استفاده می نمایند.
در استخر های خاکی پرورشی مواد غذائی طبیعی موجود در استخر به 4 گروه تقسیم بندی می شوند که عبارتند از:
فیتوپلانکتونها ـ گیاهان عالی ـ کف زیان و زئو پلانکتونها. زمانی که این چهار گونه کپور پرورشی بصورت توأم یا پلی کالچر پرورشی داده میشوند، کپور نقره ای از فیتوپلانکتون ها، کپور علفخوار از گیاهان عالی کپور معمولی از کف زیان و کپور سرگنده از زئوپلانکتونها تغذیه می کند. البته زمانی که از غذای دستی به عنوان مکمل و با قسمت اصلی غذا استفاده می شود ممکن است نحوه تغذیه و انتخاب غذا توسط ماهیها تغییر نماید، بطوریکه مثلاً ماهی آمور نیز ممکن است از غذای کنسانتره استفاده کند.
2ـ شرایط پرورش کپور ماهیان
الف ـ آب
کمیت و کیفیت آب برای پرورش ماهی از جمله عمده ترین عوامل مؤثر در مزارع پرورشی ماهی است. در صورت عدم تأمین آب کافی با خصوصیات فیزیکی و شیمیائی مناسب بایستی از انتخاب زمین در آن محل به منظور پرورش ماهی صرف نظر کرد. میزان آب مورد نیاز با در نظر گرفتن کیفیت خاک بستر استخرها (نفوذپذیری خاک)، میزان تبخیر سطحی و تعویض آب در اثر فعل و انفعالت زیستی موجودات زنده استخر محاسبه می شود و معمولاً بین 5ـ3 لیتر در ثانیه در هکتار است. کیفیت آب مورد استفاده در پرورش ماهی در تمام طول سال بایستی مورد توجه قرار گیرد و باید مطمئن بود که هیچگونه منبع تغییر دهنده کیفیت آب یا آلودگی در منطقه موجود نیست. آبهای زیر زمینی مثل چاه، چشمه و قتان دارای کیفیت و ترکیب ثابتی هستند در حالیکه آبهای جاری تحت تأثیر عوامل محیطی تغییر دهنده قرار دارند. در صورتیکه منبه آبی دارای سابقه سیلابی و گل و آلودگی است بایستی امکان ته نشین شدن مواد رسوبی وجود داشته باشد و از وارد شدن مستقیم اینگونه آبها به استخر پرورشی ممانعت شود.
مهمترین ویژگیهای شیمیایی آب جهت پرورش کپور ماهیان عبارتند از:
1ـ PH یا اسیدیته: PH آب بیانگر حالت اسیدی، قلیائی یا خنثی بودن آن است. بهتر آن است. بهتر است آب مورد استفاده جهت پرورش خنثی تاکمی قلیائی باشد (PH=7-8).
2ـ EC با هدایت الکتریکی هدایت الکتریکی آب بیانگر میزان املاح محلول آن است. EC حدود 2000 میکروموس بر سانتی متر مربع برای پرورش کپور ماهیان بسیار مناسب است ولی اگر شوری آب استخر در نهایت به حدود 5000 میکروموس برسد اثرات سوء چندانی ندارند.
3ـ اکسیژن محلول: آب ورودی استخر ها بایستی از میزان اکسیژن لازم برخوردار باشد بهترین میزان اکسیژن محلول آب برای کپور ماهیان حدود 6ـ5 میلی گرم در لیتر است. هر چند توان تحمل کپور ماهیان نسبت به کاهش میزان اکسیژن محلول آب زیاد است ولی این میزان نبایستی از 2 میلی گرم در لیتر کمتر شود. آب چشمه هاـ چاهها و قنوات معمولاً از میزان اکسیژن محلول کمی برخوردارند، بنابراین در صورتیکه قرار باشد در این مکانها استخر پرورش ماهی احداث گردد بهتر است محل احداث استخر تا مظهر قنات ـ چشمه با چاه حدود 100 ـ 50 متر فاصله داشته باشد که آب قبل از وارد شدن به استخر فرصت اکسیژن گیری از محیط اطراف را داشته باشد.
4ـ سختی: میزان سختی آب جهت پرورش ماهی بهتر است در حدود 300 ـ 100 میلی گرم در لیتر بر حسب کربنات کلسیم باشد.
5ـ دما: حداکثر درجه حرارت آب نباید از تحمل کپور ماهیان پرورشی که 30 درجه سانتیگراد است تجاوز نماید. مناسب ترین درجه حرارت برای تغذیه و رشد و نمو مطلوب کپور ماهیان 35 درجه سانتیگراد است.
6ـ آب بایستی عاری از مواد آلاینده و فلزات سنگین باشد.
7ـ رنگ و بوی آب بایستی در حد طبیعی باشد.
ب ـ خاک
استخر های پرورش ماهیان گرمابی خاکی است و خاک ماده اصلی ساختمانی این استخر ها را تشکیل میدهد. نظر به اینکه در بهره برداری از استخر های دو منظوره که عمدتاً به صورت بتنی و یا دیواره های بتنی هستند بحث احداث استخر مدنظر نمی باشد. لذا از ذکر جزئیات بیشتر در مورد خصوصیات خاک خودداری می شود.
3ـ احتیاجات غذائی کپور ماهیان
آبزیان نیز مانند سایر جانوران به منظور تأمین انرژی مورد نیاز فعالیتهای زیستی، رشد، نمو و تولید مثل احتیاج به مواد غذائی دارند. از نظر نوع عادت غذائی آبزیان به جهار گروه تقسیم می شوند.
1ـ آبزیان گیاخوار (Herbivour) مانند ماهی آمور و کپور نقره ای
2ـ آبزیان گوشتخوار (carnivour) مانند انواع آزاد ماهیان
3ـ آبزیان همه چیز خوار (omnivour) مانند ماهی گپور معمولی
4ـ آبزیان پوسیده خوار (detrivour) مانند میگو ها و کفال ماهیان
علیرغم تقسیم بندی مذکور، اکثر ماهیان در مراحل اولیه رشد و نمور پس از نوزادی، از موجودات ریز جانوری (زئوپلانکتونها) استفاده می کنند ولی پس از اینکه بچه ماهیها به رشد و نمو کافی رسیدند تغذیه اختصاصی خود را آغاز می کنند. برای مثال ماهی کپور علفخوار با اینکه رژیم غذائی علفخواری دارد تا رسیدن به وزن حدود 3 گرمی عمدتاً از زئوپلانکتونها تغذیه کرده و سپس وارد مرحله گیاهخواری می شود.
از نقطه نظر منبع تولید و تأمین، غذای کپورماهیان پرورشی به دو گروه طبیعی یا زنده و غذا های ترکیبی یا دستی تقسیم بندی می شوند. از غذاهای زنده معمولاً در طول مراحل اولیه رشد و نمو و از غذاهای ترکیبی در سایر مراحل پرورشی استفاده می شود.
الف ـ غذا های زنده:
به کلیه موجودات زنده گیاهی و جانوری که مورد تغذیه ماهی قرار می گیرند غذای زنده گفته می شود. غذا های زنده با توجه به ارزش غذائی بالا و علاقه ماهی به آنها در پرورش ماهیان گرمایی اهمیت خیلی زیادی دارد. چرخه تولید غذاهای زنده در استخر های پرورش ماهیان گرمایی تا حدودی شبیه مناطق کم عمق دریاچه های پر تولید است. در این محیطهای آبی گیاهان خاکزی
انجام میدهند. این گیاهان تک سلولی توسط جانوران زیر آبی یا زئوپلانکتونها و همچنین توسط برخی آبزیان مثل کپور نقره ای خورده میشوند. این موجودات مصرف کنندگان اولیه نام دارند. زئوپلانگتونها به مصرف آبزیان کوچک مثل بچه ماهیها و برخی آبزیان بزرگتر مثل کپور سرگنده میرسد که به آنها مصرف کنندگان ثانویه گفته می شود. در استخر های پرورشی برخلاف محیطهای طبیعی حلقه های بعدی تولید و مصرف حذف میگردد و انسان بهره برداری از تولید را انجام می دهد.
همانطور که اشاره شد غذاهای زنده به دو گروه گیاهی پرسلولی شامل انواع گیاهان عالی مثل جلبکها، عدسکهای آبی، نی و غیره تقسیم می شوند که هر یک در مراحل مختلف رشد و نمو ماهیها مورد تغذیه قرار می گیرند.
عمده ترین جانوران آبزی که مورد تغذیه نوزاد ها، بچه ماهیها و ماهیهای بزرگ قرار می گیرند. عبارتند از، زئوپلانکتونهای ریز، سخت پوستان ریز، حشرات آبزی، نرمتنان، کرمها و غیره. هر یک از این ارگانیزرمهای جانوری در مرحله خاصی از زندگی ماهی مورد استفاده قرار می گیرند برای مثال زئوپلانکتونهای ریز بعد از فیتوپلانکتونها غذای اصلی نوزادان کپور ماهیان را تشکیل میدهند. سایر جانوران آبزی نیز با توجه به عادات غذائی ماهیان مورد تغذیه قرار میگیرند.
ب ـ غذا های ترکیبی:
غذاهای ترکیبی به آن دسته از غذا های گفته می شود که با توجه به نیاز غذائی ماهیها تهیه و بصورت روزانه در یک، با چند مرحله در اختیار آنها قرا میگیرد. غذاهای ترکیبی ممکن است در محل مزرعه پرورش ماهی تهیه و به مصرف رسانده شود و یا ممکن است طبق فرمول مناسب بصورت دان یا پلت توسط کارخانه ساخته شود.
در پرورش توأم کپورماهیان، مقدار غذای ترکیبی مورد نیاز معمولاً بر اساس تعداد ماهی کپور معمولی موجود در استخر ها برآورد میگردد. چون ماهی فیتوفاگ و سرگنده عمدتاً از پلانکتون ها موجود در آب تغذیه نموده و غذای ماهی آمور نیز انواع علوفه ها می باشد که باید بطور جداگانه بصورت تازه یا خشک در اختیار آن قرار گیرد. علیرغم مرزبندی فوق، کپور ماهیان من جمله کپور معمولی به موازات غذاهای طبیعی از تمام غذاهای ترکیبی داده شده به استخر که از فراورده های جانوری و گیاهی باشد استفاده می نمایند به منظور تغذیه کپور ماهیان از غذاهای کم ارزش گیاهی که نوع درجه 2 یا 3 باشد مثل انواع کنجاله ها، انواع سبوس، غلات نا مرغوب مثل گندم، جو، ذرت، سورگوم، حبوبات نامرغوب، بذر علوفه های هرز و همچنین از مشتقات جانوری مثل پودر
خون، آرد ماهی، آرد گوشت، شفیره کرم ابریشم، ضایعات کشتارگاهی و غیره استفاده می شود. مورد این غذاها در پرورش کپورماهیان بعنوان غذای تکمیلی می باشد. بخشی از غذای مورد نیاز این ماهیها از طریق بارور کردن آب استخر (کوددهی) تأمین می شود ولی با توجه به تراکم بالای ماهیها در استخر های پرورشی معمولاً میزان غذاهای طبیعی کفاف نیاز آنها را نمی دهد، بنابراین بایستی از طریق دادن غذاهای ترکیبی احتیاجات غذائی آنها را تکمیل کرد. بطور کلی غذاهای
ترکیبی مورد استفاده جهت پرورش کپور ماهیان باید دارای شرایط زیر باشد:
1ـ وزن مخصوص غذا از وزن مخصوص آب بیشتر باشد تا غذا براحتی به زیر آب رفته و ماهی به خوبی بتواند از آن استفاده نماید. این وضعیت بیشتر در مورد کپور معمولی صدق می کند چون این ماهی عادت غذائی کف خواری دارد و بایستی غذا را در قسمتهای پائینی استخر در اختیارش قرار داد.
2ـ باید سعی شود که در ترکیب غذائی از مواد خشبی و سلولزی به مقدار زیاد استفاده نشود، چون باعث اختلال در هضم غذا شده و بیماریهای روده ای را سبب می شود.
3ـ غذای مورد استفاده نبایستی کهنه و فاسد شده باشد چون موجب بروز بیماری و شیوع مرگ و میر میشود.
رشد کپورماهیان با استفاده از غذای ترکیبی علاوه بر کیفیت غذا، تحت تأثیر عوامل زیر نیز قرار می گیرد.
الف ـ میزان اکسیژن محلول در آب کاهش میزان اکسیژن محلول در آب به کمتر از 2 میلی گرم در لیتر، تغذیه را در این ماهیان کاهش میدهد که لازم است برای رفع این مشکل نسبت به تهویه آب استخر از طریق تعویض آب پمپاژ یا هوادهی اقدام کرد.
ب ـ نوسان PH: اسیدی یا قلیائی شدن بیش از حد آب می تواند در تغذیه مطلوب ماهیها اثر بازدارنده داشته باشد.
ج ـ تهیه ترکیب غذائی مناسب و متناسب با رژیم غذایی کپور ماهیان
د ـ بروز بیماری
بطور کلی تجارب و عملکرد ها نشان میدهد که بالاترین میزان بازدهی استخر ها مستلزم اقدامات و تدابیری نظیر رسیدگی به استخر ها، کوددهی منظم و تغذیه اصولی ماهیها می باشد. در استخرهائیکه محصول طبیعی ماهی پایین است لازم است قبل از آبگیری استخر و پرورش ماهی، نسبت به بالابردن محصول طبیعی استخر از طریق آیش، علوفه کاری، کوددهی و غیره اقدام کرد.
استخر های بتنی یا خاکی که آب آنها حداقل در فصل بهار و تابستان در حد قابل قبولی گرم میشود و توقف آب در استخر نیز طولانی باشد میتواند جهت پرورش گپورماهیان مودر استفاده قرار گیرد.
خصوصیات دیگر استخر های ذخیره آب کشاورزی در رابطه با پرورش ماهی این است که آب تأمین کننده این استخر معمولاً چشمه ها، قنوات و چاههای کشاورزی هستند که اینگونه منابع آبی تمیز و عاری از هر گونه آلودکی بوده و محیط مناسبی را جهت رشد و نمو ماهیها فراهم می کند. البته محدودیتی که ممکن است در مورد پرورش کپورماهیان با استفاده از اینگونه منابع آبی وجود داشته باشد، این است که اینگونه آبها معمولاً فاقد هر گونه موجود زنده ای هستند که بتواند به عنوان غذا مورد استفاده ماهیها قرار گیرد این محدودیت را می توان با انتخاب گونه پرورشی مناسب و تهیه جیره غذائی کامل و مطلوب رفع نمود همچنین بعضی از آنها دارای مقدار زیادی گازهای محلول نظیر دی اکسیدکربن هستند که در رابطه ا پرورش کپورماهیان مشکل خاصی را ایجاد نمی کنند، چون پس از طی مسافتی کوتاه و یا در اثر ریزش آب در استخر به حد تعادل رسیده و گازهای اضافی و مضر آزاد می شوند.
یکی دیگر از شرایطی که در خصوص پرورش ماهی در استخر های ذخیره آب کشاورزی بایستی مورد توجه قرار گیرد این است که این استخر ها معمولاً بدلیل تعویض مداوم آب و همچنین بتنی بودن جنس بستر و دیوارۀ اکثر آنها، فاقد تولیدات طبیعی هستند و یا میزان آن خیلی پایین است بطوریکه در این استخر ها ماهیها بدون استفاده از غذای دستی رشد قابل قبول و مطلوبی نخواهند داشت. بنابراین پرورش ماهی در این مخازن آبی مبتنی بر اصل تغذیه دستی آنهاست. از طرفی به دلائلی که بعداً ذکر خواهد شد کوددهی در اکثر این استخر ها عملی نیست.
آخرین خصوصیتی که می توان در مورد استخر های ذخیره آب کشاورزی بیان کرد، این است که این استخر ها در مجاورت اراضی زراعی کشاورزی قرار دارند و با توجه به اینکه محل کار کشاورز در مزرعه اش می باشد می توانند همواره به ماهی ها سرکشی کرده و مراحل تغذیه و پرورش آنها را کنترل نماید و این کار هیچ گونه هزینه اضافی بای کشاورز در بر ندارد. از طرفی کلیه احتیاجات غذایی ماهی ها را می توان در داخل مزرعه تهیه کرد که علاوه بر استفاده بهینه از محصولات کشاورزی، هزینه های پررش نیز تا حدی کاهش می یابد.
3ـ تفاوت استخر های بتنی و خاکی برای پرورش کپورماهیان
همانطور که قبلاً اشاره شد بعضی از استخر های ذخیره آب خاکی و بعضی بتنی اند ولی آنچه مسلم است این است که اکثر این استخر ها بتنی هستند. خاکی بودن استخر های ذخیره آب تا حدودی به میزان آب قابل استحصال و جنس خاک مربوط می شود. در جاهایی که آب قابل استحصال خیلی کم و کیفیت خاک نیز چندان مناسب نیست، استخر خاکی احداث نمی شود و معمولاً در چنین مواردی استخر حتماً بتنی و یا با استفاده از مصالح محلی مثل سنگ گل و آهک و غیره ساخته می شود
