بخشی از مقاله
چکیده
هدف از انجام این مطالعه ردیابی سروگروپ های O157، O26، O45، O103، O111، O121 و O145 در سویه های اشرشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین به دست آمده از مدفوع گاو در ایران بود. در این مطالعه مجموعهای از سویههای STEC - تعداد - 50 = طی چهار مرحله شامل نمونه گیری از مدفوع گاوان، جداسازی اشریشیاکلی، غربالگری مولکولی ژن های شیگاتوکسین - stx - و ذخیرهسازی سویه های STEC تهیه گردید و نهایتا جدایههای STEC از نظر سروگروپ O با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز - PCR - ارزیابی شدند. فراوانی 52 - stx1 درصد - با فراوانی 64 - stx2 درصد - تفاوت چشمگیری نداشت - p=0/1 - و 16 درصد جدایهها حاملstx1 و stx2 به طور همزمان بودند.
بهعلاوه، 36 درصد و 80 درصد جدایهها به ترتیب برای eae و ehxA مثبت بودند. سه سروگروپ غیر-O157 مهم شامل 20 - O113 درصد - ، 12 - O26 درصد - و 10 - O111 درصد - در میان سویههای STEC مورد شناسایی قرار گرفتند و هیچ یک از جدایه ها به سروگروپ O157 تعلق نداشتند. مطالعه ما اهمیت سویه های STEC غیر-O157 و حامل ژنهای حدت در جمعیت گاوان را در ایران برجسته می کند. از آنجایی که سویههای STEC غیر-O157معمولاً در بسیاری از آزمایشگاه های تشخیصی بررسی نمیشوند، لذا اکثریت عفونتهای انسانی همراه با STEC در بررسیهای بالینی نادیده گرفته میشوند.
کلمات کلیدی: اشریشیاکلی تولید کننده شیگاتوکسین - STEC - ، سروگروپ، گاو
مقدمه
باکتری اشریشیاکلی، که به طور طبیعی از دستگاه گوارش انسان و حیوان جداسازی میشود، از مهمترین اعضای میکروبیوتا - فلور طبیعی - این دستگاه محسوب شده و فرم بیماریزای آن ایجادکنندهی عوارض بسیار مهمی در انسان و حیوان میباشد . - 1 - جدایه های بیماری زا به دو گروه پاتوژن های روده ای و خارج روده ای تقسیم می شوند . - 2 - جدایه های بیماری زای روده ای بر اساس فاکتور های حدت، ویژگی های فنوتیپی و بیماری زایی به شش پاتوتیپ اشریشیاکلی آسیب زای روده ای، اشریشیاکلی تولید کنندهی انتروتوکسین، اشریشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین،
اشریشیاکلی مهاجم روده ای، اشریشیاکلی مجتمع شوندهی روده ای و اشریشیاکلی بهم چسبندهی انتشاری طبقه بندی می شود . - 3 -
باکتری اشریشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین، یکی از مهم ترین پاتوژن های قابل انتقال از طریق غذا محسوب می شود. بیماری های انسانی از اسهال های خفیف تا خونی و سندرم همولیتیک اورمیک می تواند در نوزادان، کودکان و بزرگسالان به وقوع بپیوندد . - 4 - بیماری زایی اشریشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین در اصل به دلیل تولید دو سیتوتوکسین با نام های شیگاتوکسین1 و شیگاتوکسین2 می باشد که توسط دو ژن stx1 و stx2کد می گردد . - 4 - جدایه های اشریشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین، علاوه بر عوامل حدت نام برده، می توانند دارای فاکتور های حدت دیگری نیز باشند. برخی از این سویه های شیگاتوکسین می توانند دارای یک پروتئین بر روی غشای خارجی خود باشند که اینتیمین نام دارد و توسط ژنی با نام eae کد می گردد.
باکتری به واسطهی این پروتئین قادر به اتصال به پرز های روده بوده و ایجاد ضایعاتی موسوم به ضایعات اتصالی و محوکننده می کند . - 5 - جدایه هایی از اشریشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین که -eaeمثبت هستند را اصطلاحا اشریشیاکلی خونریزی دهندهی روده ای یا اشریشیاکلی انتروهموراژیک می نامند. هر چند مهم ترین سروتیپ شناخته شده در این گروه، سروتیپ های O157 - مخصوصا - O157:H7 می باشد، ولی سروتیپ های غیرO157 تیز از نظر بهداشت عمومی دارای اهمیت بسزایی است . - 6 - گاوهای سالم، شناخته شده ترین مخزن اشریشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین محسوب می شود . - 7 - در برخی کشورها و مناطق، بز یکی از مخازن مهم این باکتری می باشد . - 8 - بنابراین هدف از انجام این مطالعه ردیابی سروگروپ های O157، O26، O45، O103، O111، O121 و O145 در سویه های اشرشیاکلی تولید کنندهی شیگاتوکسین به دست آمده از مدفوع گاو در ایران می باشد.
مواد و روش کار
این یک مطالعه ی تحقیقی و توصیفی است که در آن گاوهای ارجاع داده شده به کشتارگاهها، به عنوان جامعهی مورد مطالعه در نظر گرفته شده است. در این مطالعه، تا ابتدای زمستان سال 1395، تعداد 693 نمونه مدفوع گاو در کشتارگاه های استان های تهران، گلستان، سمنان و قزوین اخذ شد. نمونه مدفوع گاو در کشتارگاه با کمک سوآب استریل از مقعد گاو اخذ شد و نمونه ها جهت انجام آزمایشات بعدی به آزمایشگاه میکروب شناسی ارسال گردید. به منظور جداسازی و شناسایی فنوتیپی باکتری اشرشیاکلی، نمونه ها در محیط های انتخابی و افتراقی کشت داده شد و به منظور تایید نهایی پرگنه های مشکوک، از تست بیوشیمیایی استفاده گردید. استخراج DNA به کمک روش جوشاندن بر روی یک پرگنه از کشت تازه در محیط LB آگار صورت پذیرفت. برای شناسایی سویه های STEC از توالی پرایمرهای معرفی شده در مطالعهی پاتون و پاتون در سال 1996 به صورت مولتی پلکیس PCRٌ استفاده شد . - 9 - برای شناسایی هشت سروگروپ O157،O26، O45، O103، O111،O121 و O145، از توالی پرایمر معرفی شده در مطالعهی دِبرویٍ و همکاران در سال 2011 به صورت مولتی پلکس استفاده شد . - 10 -
نتایج
در این مطالعه از مجموع 693 جدایهی اشریشیاکلی، 50 جدایه از نظر حضور حداقل یکی از ژن های حدت stx1 و stx2، مثبت ارزیابی شد. بنابراین در این مطالعه یک مجموعهی باکتریایی 50عددیِ اشریشیاکلی تولیدکنندهی شیگاتوکسین - STEC - وجود دارد و تمامی نتایج مربوط به گروههای سرمی O و گروههای فیلوژنتیکی بر پایهی این حجم نمونه - n=50 - اعلام میشود. در این مطالعه در میان 50 سویهی STEC،26 جدایه 52 - درصد - دارای ژن stx1، 32 جدایه 64 - درصد - دارای ژن stx2، 18 جدایه 36 - درصد - دارای ژن eae و 40 جدایه 80 - درصد - دارای ژن ehxA بود. پروفایل های ژنی مختلفی به دست آمد که از میان 50 جدایهی STEC بیشترین تعداد به پروفایلهای ژنی15 - stx2/ehxA جدایه؛ 30 درصد - ، 14 - stx1/eae/ehxA جدایه؛ 28 درصد - ، 7 - stx1/stx2/ehxA جدایه؛ 14 درصد - و 7 - stx2جدایه؛ 14 درصد - تعلق داشت. در این مطالعه، بر اساس پروفایل ژنی جدایه ها، می توان سویه ها را به دو پاتوتیپ STEC با فراوانی 64 درصد و EHEC با فراوانی 36 درصد طبقه بندی کرد. در این مطالعه، بر اساس پروفایل ژنی جدایه ها، می توان سویه ها را به دو پاتوتیپ STECبا فراوانی 64 درصد و EHEC با فراوانی 36 درصد طبقه بندی کرد - جدول . - 1 از مجموع 50 جدایهی STEC، 10 جدایه 20 - درصد - دارای ژن O113، 6 جدایه 12 - درصد - دارای ژن O26 و 5 جدایه 10 - درصد - دارای ژن O111 ارزیابی شد. بنابراین تمام جدایه ها جزو سروگروپ های غیر O157 بودند - جدول . - 2
