بخشی از مقاله
روش های طراحی آثار اسکار نیمایر از دیدگاه صاحب نظران
چکیده
در زمینه معماری هرچند روش طراحی و آفرینش فضا و فرم، محوریترین مسأله است، اما درظاهر برای طراحی نه یک روش منحصر بهه فرد وجود دارد و نه یک مسیر واحد در فرآیند آن، یا به عبارتی در صورت تعریف هر فرآیند طراحی، رعایت پیروی سلسله مراتبهای معهین در مراحل فرایند قطعیت ندارد. حتی گروه زیادی از طراحان و منتقدان از این نیز فراتر رفته و اینگونه بیان داشت اند ، که به طهور اصهولی روشی معین برای طراحی فضا قابل بیان نیست و روشهای موجود در کتابها تنها فنونی برای مهار کردن اندیشه در مراحلی خاص از مسهیر است و پیروی از آن همیشه نتیجه نخواهد داد . اهمیت بررسی آثار معماری از منظر تئوری و روش ههای طراحهی منجهر بهه درف و فهه روندهای طراحی می گردد . این بررسی ها می تواند رهنمود جامعه معماری جهت ارائه طراحی های خالقانه تر باشد.در این مقاله سه اثهر معماری اسکار نیمایر، معمار برزیلی، که شامل : موزه هنرهای نیتروی، مرکز فرهنگی اسکار نیمایر،کنگره ملی برزیهل، مهی باشهد، انتخها شده است تا با بررسی تحلیلی _توصیفی به روش های طراحی هریک از آثار بر اساس دیدگاه نظریه پردازان معماری بیان و تطبیه داده شود . و به این نتیجه رسیده شده است که روش قیاسی، استعاره ای بیشترین استفاده را در روند طراحی این بنا ها داشته است.
کلمات کلیدی:روش های طراحی معماری ، اسکار نمایر ، جفری برادبنت ، ت مک گینتی
1
مقدمه
اسکار نیمایر در سال 1907 در ریو دو ژانیرو متولد شد . او در سال 1934 از رشته ی معماری دانشگاه هنرهای زیبا در
برزیل فارق التحصیل شد و در دفاتر لوسیو کاستا و کارلوس لئائو به کار پرداخت. او در طول زندگی حرفه ای خود، چند بار
دیگر نیز به همکاری با کاستا پرداخت. در سال 1945، به حز کمونیست برزیل پیوست و پس از دو کودتای نظامی، در سال
1966، مجبور به تبعید ِ خود به فرانسه گشت و به معماری پرداختل نیمایر انسانی مبارز و متعهد بود و در سراسر عمر
کمونیستی معتقد باقیماند . همه کارهای او از مهر و نشانی خاص بر خود دارند . وی از شاگردان لوکوربوزیه فمعمار نوگرای
سوئیسی به شمار می رفت ، اما بسیاری او را به عنوان "پدر مدرنیس در معماری" می شناسندل نمایر به دلیل خل آثاری بی
بدیل، جوایز متعددی همچون جایزه معماری پریتزکرفاز موسسه هنر شیکاگوی امریکا در سال ۸۸19 ، جایزه لنین در سال
1963، جایزه بنیتو خوارز در سال 1964، جایزه ژولیت کوری در سال 1965، مدال طالی سلطنتی موسسه معماری انگلیس
در سال ۸199 و جایزه ولیعهد اسپانیا موسوم به پرینسیپه استوریاس در رشته هنر در سال 9۸19 میالدی را دریافت کردل
نیمایر به لطف عمر طوالنی، موف شد بیش از 600 بنای معماری خل کند. او تا آخرین روزهای عمر خالق و نوجوان بود.
همه کارهای او مهر و نشانی خاص بر خود دارند و شیوه دید و معماری او امروزه به عنوان سبکی ممتاز شناخته میشود.
اصول طراحی
یکی از خصوصیات امضای وی در آثارش، که شاید بیشترین تاثیر را بر معماری مدرن داشته ، استفاده ی نیمایر از کرو، خصوصا در سازه های بتونی بوده است . او همیشه در طراحی هایش از طبیعت و عناصر طبیعی الهام گرفته است. خمیره اصلی کارهای نیمایر آهن و پوالد و بتن است. اما او این مواد سخت را در قالبی نرم و ظریف عرضه کرد. نیمایر بارها گفته بود که فرم های سخت و زوایای حاد و تیز را دوست ندارد. در طرح های او سطوح سخت آهن و بتن با هارمونی نرم و مواج به رقص در می آید. او گفته بود که خمیدگی ها و انحناهای آثارش را از کوه های برزیل، امواج رودها و دریاهای میهن و همچنین پیکر موزون زنان کشورش الهام گرفته است. در معماری نیمایر خالقیت و تخیلی جسورانه دیده می شود. او معماری را به گردش آزاد رنگ و نور و فضا نزدیک کرد ، و حتی بناهای سنتی را با نگاهی تازه و بدیع بازساخت. بطور مثال در کلیسای جامع برازیلیا، درون کلیسا به جای فضای گرفته و تیره و تار قدی ، فضایی پر روح، زنده و جاندار است که در آن، رنگ و نور به پرواز در آمده است. او معتقد بود که در سطوح صاف و تیز حس و نشانی غیر انسانی وجود دارد. به نظر او سطوح مالی ، خمیده و ظریف به طبع و ذوق انسان نزدیک تر است. وی در مقاله ای می گوید که پیکر انسان برای ما آشناترین و طبیعی ترین فرم خارجی است. در بدن آدم هیچ زاویه ای نیست، همه اندام ها با نرمی و پیچ و خ های ظریف به ه گره خورده اندل وی می گوید "یک بار شعری برای یک برجستگی ها نوشت . برجستگیهایی که در کوههای کشورم وجود دارند. در پیچ و خ رودخانه هایش، در امواج دریاهایش و در برجستگی های بدن زنانش"ل
2
موزه هنرهای نیتروی
وزهم ی هنر معاصر نیتِروی، یا همان اِم اِی سی، در سال 1996 به اتمام رسید . این سازه ی شمایل گونه ی بشقابی شکل، بر کناره ای صخره ای، در باالی خلیج کوچکِ گوانا بارا، در شهر نیتِروی واقع شده است و به شکلی بی همتا، چش انداز های پانورامیک ریو دِجِناریو را قا می کند و اثری ساده و همچنان برجسته ای رامتعل به زیبایی شناسی ِ خاص نیمایر، محفوظ و دست نخورده نگاه می دارددر. ارتباط با سایت صخره ای ه ساحلی اِم اِی سی، نیمایر می گوید : " این زمینی باریک و بلند بود که با دریا احاطه شده بود و راه حل مناسب به شکلی بومی و طبیعی ظاهر شد " . این راه حل بومی و حسی، سازه ی زیبای منحنی شکلی بود که از حوض آبی سرچشمه می گرفت، حسِ سبکیِ محدودی را خل می کرد و چش اندازهای پانورامیک خلیج کوچکِ گوانا بارا و کوه سوگار ه الف را به نمایش می گذاشت . اگر چه، ساختمان اِماِی سی اغلب شبیه پروژه ی یو اِف اُ به حسا می آید، ولی مفاهی شاعرانه ی نیمایر برای خل فرمی در جهت " پدیدار شدن از زمین " و " رشدی
ممتد و سریع " مثل گلی است که از میان صخره ها رشد کرده و باال آمده است.ف
این ساختار با 16 متر ارتفاع، بر سطحی مربع شکل قرار گرفته است و از طری رمپی ، با کفپوشی قرمز رنگ و ۸9 متر طول دسترسی پیدا می کند . این بشقا کوچک با 50 متر قطر دارای سه طبقه است و بر روی استوانه ای با 2.70 متر قطر قرار گرفته است و به حوض آبی با 60 سانتی متر عم و 17 ۸ مترمربع مساحت متصل می شود . تاالر اصلی شش گوشه ای، 400 متر مربع از فضای نمایشگاه است که دارای پنجره جهت مشاهده محیط اطراف است ، و 40 درجه ه چرخیده است.
3
با توجه به فرم موزه و اسکیس های دستی اسکار نیمایرکه که منحنی شکل است، و همچنین استفاده از رمپ های چرخشی که این امر در واقع همان اصل معماری گردشگاهی می باشد که در کارهای لوکوربوزیه نیز مشاهده می شود ، از روش قیاسی، استعاره ای،استفاده شده است.که نظر برادبنت راجع این روش این است که در این روش به جای شروع یکباره ی کار یا کنترل مواد ومصالح طراح نخست به کمک قیاس به پدیده هایی که بیشتر خارج گستره ی معماران هستند، طرح را تجس می کند و آن را ترسی می کند سپس برای اجرا به جزییات بیشتر می پردازد مبنای کار در اینجا همان قیاس است قیاس می تواند به کمک نمونه هایی در گستره ی معماری یا حتی خارج از آن صورت گیرد . بنابراین این شیوه در نتیجه ی مقایسه کردن زمینه ها و متن های دیگر با معماری توسط طراح شکل می گیرد.طراح این مقایسه را انجام می دهد تا مساله را به شیوه جدیدی ساختار بندی کند.
برش مجموعه، منبع : )طثخلسثثظسلططط(
همچنین با توجه به این موضوع که نیمایر از اصل معماری گردشگاهی برای به نمایش در آوردن منظره اطراف استفاده کرده از روش آرمانی در طراحی استفاده شده است. نظر ت مک گینتی درباره این روش این می باشد، که این روش بر ارزش های عمومی یا فردی طراح تأکید دارد، در اینجا تالش معمار بر دخالت دادن ارزش ها ی عمومی یا فردی ، به درون پروژه است.
مرکز فرهنگی اسکار نمایر
این مرکز درشهر صنعتی آویس در شمال اسپانیا ساخته شده است. گمان میرود، که این مرکز نیز شهر آویلِس را به یک پایتخت فرهنگی تبدیل کند . گنبد سفیدرنگ عظی اصلی ساختمان در روز تولّد 103 سالگی نیمایر، در 15 دسامبر افتتاح شد. ساختمان، خمیدگیهای بتُنی پُراحساس خود را بهرُخ میکشد. همین خمیدگی ستهاا که سبکِ مُدرنیستیِ آن را تعریف و خالقش را به یکی از مشهورترین معماران جهان تبدیل کرده است . طرح مجموعه بر اساس منحنی های مخصوص خود نیمایر است .گنبد ساختمان به شکل یک بشقا پرنده غول پیکر به سمت میدان جلوی ساختمان مرکز فرهنگی بیرون زده است. این مجموعه شامل چند ساختمان است، که با یک میدان 15 هکتاری احاطه شدهاند. یکی از ساختمانها شامل موزه و فضاهای کنفرانس و جلسات است و یک سالن کنفرانس 1000 نفری با سازه بتُنی و مارپیچی شکل و یک گالریهُنر، به مساحت 4100متر مربّع به ارتفاع 20 متر در این ساختمان قرار دارند. ساختمان دیگر نیز شامل گالریهای کوچکتر، یک سالن نمایش تئاتر، رستوران، بُرج رصدخانه و اتاقهای کنفرانس دیگر استل ف
