بخشی از مقاله
چکیده
در جامعه امروز انسان ها به دنبال عرصه ها با هویتی خواص هستند تا در این عرصه و فضا ها بتوانند به تعامل دست یابند به صورتی که هر فضا فقط یک فضا معمولی نباشد. در طراحی فضا و دسترسی های تعریف شده به آن فضا تعریف خواص و شرایطی ماننددیده بصری فضا بسیار مهم است. جایگاه ویژه برای تعامل که به صورت تعریف معمار گونه باشد و همگان را به آن فضا دعوت کرده ودر آن فضا فرد به آرامشی برسد و بتوان در عین حال از این فضا تعامل اجتماعی برای سرگرمی انجام امور فرهنگی هنری و آموزش های اجتماعی استفاده مفید کرد این فضا ها با چنین قابلیتی عنصر مهمی در مراکز عمو می ایفا می کنند .
کلمات کلیدی:تعامل اجتماعی.فضای عمومی.انعطاف پذیری.مقیاس کلام
مقدمه
انسان ها در سراسیمگی شهرهای امروز ، عرصه هایی با هویت های ویژه هستند تا علاوه بر تأمین آسایش و تعامل با همنوعات ، در بستر پویایی اجتماعی به کمال متعالی خود نائل شوند. رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی و شکل گیری مقیاس جدیدی از رشد شهری در طی دهه های اخیر موجب شده است که شهر و شهرسازی معاصر با چالش های تازه ای چون افزایش نابهنجاری اجتماعی ، کمرنگ شدن هویت وحس تعلق اجتماعی و در مجموع کاهش کیفیت زندگی مواجه شود از این نظر ، استفاده و تخصیص فضاهای عمومی مسئله ای است که باید در مطالعات زندگی روزانه کسانی که در شهرها زندگی می کنند مورد بررسی قرار گیرد. در جهتی فضاهای عمومی عنصر مهمی در شکل گیری تعاملات اجتماعی در میان ساکنان آن است. از آنجایی که در گذشته محلات و بازارها نقش گسترده و عمده ای درشکل دهی تعاملات اجتماعی ایفا می کردند ؛ لذا با خلق مجموعه ای متمرکز از عملکردهای خدمات شهری همساز و یا مکمل یکدیگر می توان به وسیله جذابیت های عرصه جمعی آن ، مردم را به سمت فضا سوق داد.
رویکرد تعاملات اجتماعی
از آنجائیکه قرن حاضر ، قرن ارتباطات می باشد در نتیجه انکار انسان ها از دید یکدیگر پنهان نمی باشد در قرآن کریم هم انسان ها را به داشتن صبر و شکیبایی و ارتباط با هم دعوت کرده است.
جایگاه تعاملات اجتماعی
چهار عامل اساسی درسنجش مطلوبیت کیفی وضعیت فضاهای عمومی شهری اهمیت بیشتری برخوردارند : این عوامل عبارتند از ؛ دسترسی و به هم پیوستگی ، آسایش و منظر ، کاربری ها و فعالیت ها ، اجتماع همچنین حنا آرت - - 1958 قلمرو عمومی را عامل اصلی سکونتگاه های شهری قبل مدرنیسم فضاهایی جهت ارتباطات اجتماعی بوده است و این فضاها جهت ایجاد حس همبستگی و تعلق در میان مردم می شده است.بدون تردید محله به عنوان یکی از عرصه های فضاهای شهری قابلیت تولید بستر مناسب جهت شکل گیری تعاملات اجتماعی را دارا می باشد. محله تبلور کالبدی اجتماع و مرزهای آن تبلور حریم ها و قلمروهاست ، توجه به بعد اجتماعی محله ، قلمروهای اجتماعی و غیر کالبدی و ایجاد عناصر کالبدی که بتوانند مرزهای قلمروی اجتماعی را هر چه بیشتر مهیا سازد. دسترسی ف نظارت و برگزاری مراسم مذهبی - ملی و باستانی با ماهیت جمعی در فضاهای عمومی در کنار احداث فرهنگسراها ، کافی شاپ ها و مراکز تجاری را دارا باشد.
فاکتورهای موثر بر تعاملات اجتماعی
هر یک از افراد بر اساس انکار و جایگاه اجتماعی هود در جستجوی مکانی برای حضور در جامعه و ارتباط با افراد است همچنین گاهی حضور در مکان هایی که افراد در آنها از لحاظ طبقه و فکر با افراد متفاوت هستند زیرساز ایجاد روابط اجتماعی می شوند. کنارد ، دو عامل کالبد و پیشبینی و خلق رویدادهای اجتماعی را از عوامل تأثیرگذار در حضور و تعامل اجتماعی افراد می داند که در ارتقاء حس تعلق به مکان نیز موثر است. نیاز انسان به دوست داشتن و در صبع بودن نیاز به یکسری قرارگاه کالبدی دارد و فضاهای شهری بیشترین ظرفیت را در این راستا دارند انسان ها نیاز دارند که به طور مستقیم با فضا در ارتباط باشند تا بتوانند به تجربه درستی از فضا دست یابند و بتوانندبه تصویر درستی از فضا برسند.
فضاهای عمومی و پیوند و همبستگی اجتماعی
با هم بودن از طریق ایجاد انواعی از فضاهای عمومی امکان پذیر است. یعنی عرصه عمومی قوی یعنی جایی که زندگی عمومی در آن متجلی شده و از عرصه خصوصی به وضوح جداست ، به عنوان عنصری اساسی برای سلامت یک جامعه مطرح است.
فضای عمومی و حیاط جمعی
با حضور در فضای عمومی می توانیم با افرادی که در گذشته و یا افرادی که در آینده آن را تجربه کرده اند پیوند برقرار کنیم و سبب ایجاد ثبات و تداوم فضای عمومی می شود.
فضای عمومی و انعطاف پذیری
ایجاد فضایی که بتوان خود را با تغییرات در روش زندگیش تغییر دهد سبب ایجاد انعطاف پذیری می شود.
انعطاف پذیری
مکان هایی که بتوانند برای منظورهای متفاوتی به کار آیند ، در مقایسه با مکان هایی که برای کاربری مشخص و محدودی طراحی شده اند حق انتخاب بیشتری را به کاربران عرضه می دارند. با اختصاصی کردن ، امکان جریان یافتن فعالیت های دیگر در فضای تخصصی بسی مشکل می شود و این قدرت انعطاف استفاده کنندگان را کاهش می دهد. ایجاد مکان هایی که بتوانند به منظورهای مختلف قابل استفاده باشند.
انعطاف پذیری در مقیاس کلان :
به معنای توانایی تغییر پذیری در کاربری کل ساختمان به مثابه یک واحد کلی است. که با عیارهایی از قبیل عمق ؛ دسترسی وارتفاع قابل دستیابی است.
