بخشی از مقاله
چکیده:
شناخت دانش به عنوان یک منبع سازمانی، و نظریه های رشد و نیز ظهور سازمان های دانش بنیان، همگی کمک کردند تا حوزه جدیدی از مدیریت دانش در نظام های اطلاعاتی به وجود آید . این پیشرفت ها نشان می دهد که دانشدرشکلهای مختلف، دارایی و سرمایه ای انسانی است و سرمایه گذاری در آن مستقیما به کالاها و خدمات یا فناوری بالا منجرمی شود.در این میان شناسایی معیارهای ارزیابی طرح های دانش بنیان جهت سرمایه گذاری و سنجش ارتباط آنان نقش اساسی در تصمیم گیری های مدیریتی ایفا می کند . هدف از این مقاله علاوه بر شناسایی معیارهای ارزیابی طرح های دانش بنیان، رتبه بندی این طرحها با استفاده از روش تاپسیس فازی می باشد.
بدین منظور با استفاده از نظر خبرگان و مرور ادبیات نظری 7 عامل 38 زیر عامل فرعی موثر بر ارزیابی طرح های دانش بنیان جهت سرمایه گذاری شناس ایی شدند و طرح ها را به چهار حوزه فنی و مهندسی،سلامت،کشاورزی و نرم افزار تقسیم و با استفاده از روش تاپسیس فازی طرح ها رتبه بندی گردید .نتایج حاصله از یافته های تحقیق حاکی از آن است که با شرایط فعلی طرحهای دانش بنیان در حوزه کشاورزی در اولویت بالاتری جهت سرمایه گذاری هستند.
مقدمه
اقتصاد دانشبنیان اقتصادی است که مستقیماً بر مبنای تولید، توزیع و مصرف دانش و اطلاعات قرار گرفته باشد . بسیاری از اقتصاددانان بر ا ین باورند که امروزه دیگر حجم سرمایه و اندازه ی بازار در توسعه ی اقتصادی ملل نقش اساسی ندارد، بلکه این نقش را دانش و فناوری ایفا می کند. از لحاظ کاربردی، برای دستیابی به اقتصاد دانش بنیان فقط تولید و توزیع اطلاعات و پرداختن به آموزش و پژوهش کافی نیست . بلکه نکته مهم به کارگیری آنها در استفاده از منابع اقتصادی بصورت مستمر و پایدار است. به عبارت دیگر، کاربردی کردن دانش و استفاده موثرتر از آن در گسترش ظرفیت ها و ارتقاء درجه بهره برداری از منابع است که تحقق یک اقتصاد دانشبنیان را مقدور می نماید.
امروزه سرمایه گذاری به عنوان یکی از مسائل مطرح در مباحث اقتصادی است که برای تداوم رشد اقتصادی و تنشکیل سرمایه در هر کشوری به ویژه کشورهای در حال توسعه از اهمیت بسزائی برخوردار است و از این منظر آن را موتور محرک اقتصاد تشبیه کرده اند. صنعت سرمایه گذاری خطر پذیر ٌ از فرآیند وارسیٍ برای ارزیابی فرصتهای بالقوه سرمایه گذاری استفاده میکند. سرمایهگذاری در شرکتهایی که در مراحل اولیه تشکیل خود هستند پرخطر است . این شرکتها میبایست طرحهایی را از بین فرصتهای سرمایه گذاری بالقوه انتخاب کنند که با احتمال بیشتری به موفقیت برسند. همچنین باید مولفه های ریسک مربوط به هر طرح شناسایی و ارزیابی کنند و همچنین در خصوص چگونگی مدیریت ریسکها و کاهش آنها برنامه ریزی کنند .
اهمیت سرمایه گذاری خطرپذیر در توسعه تکنولوژی و رشد اقتصادی، بیشتر به ویژگی خطرپذیری باز می گردد. کارآفرینانی که طرح و ایده نو در سر دارند و به موفقیت اقتصادی آن باور دارند به سبب عدم دسترسی به منابع مالی کافی در مسیر حرکت خود متوقف میشوند. یکی از معضلات کشور که مانع رسیدن مابه اقتصادی دانش بنیان شده، سرمایه گذاری متعدد و عمدتاً غیر متمرکز بوده است. با تاکید بر اینکه اولویتهای سرما یهگذاری در کشور مشخص نیست . نبود برنامه ریزی جامع در جهت بهبود شاخص های تولید و توزیع و کاربردی دانش در این عرصه و همچنین تحریم کشور اثرات سویی بر فعالیتهای اقتصادی کشور گذاشته و موجب عدم رقابتی شدن تولیدات صنعتی شده است. در این میان مشکلات بیشتری در حوزه نفت و گاز مشاهده می شود.
یکی دیگر از مسائل پیش روی شرکتهای سرمایه گذاری در حوزه های دانش بنیان نداشتن اطمینان از برگشت سرمایه خود میباشد. حل مشکل این شرکتها ، ارزیابی و اولویت بندی طرح های دانش بنیان می باشد. هدف اصلی از انجام این پژوهش، شناسایی عوامل موثر در ارزیابی طرح های دانش بنیان برای سرمایه گذاری توسط شرکت های سرمایه گذاری و ایجاد پل ارتباطی بین شرکتهای سرمایه گذاری و شرکتهای دانش بنیان جهت تامین مالی می باشد.
از طریق مرور ادبیات نظری، برگزاری جلسات و مصاحبه با خبرگان و کارشناسان، معیارهای ارزیابی طرحهای دانش بنیان در این حوزه شناسایی و وزن دهی شده است. همچنین در این تحقیق طرحهای دانش بنیان را به چهار حوزه فنی و مهندسی، سلامت، نرم افزار و کشاورزی تقسیم شده است و با استفاده از تکنیک تاپسیس فازیَ طرحها در این حوزه ها بر اساس معیارهای ارزیابی آنها رتبهبندی و اولویت بندی شدهاند.
