گزارش کارآموزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیضاء

بخشی از مقاله

گزارش كارآموزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيضاء

پيشگفتار
اينجانب امين فخرزاد پناه پروژه كارآموزي خود را در ، دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيضاءگذرانده ام .
این پروژه شامل گزارش ها ، و تجربیاتی است که در دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيضاءبه مدت 240 ساعت کارآموزی ، ثبت شده است و مقایسه اطلاعات و تئوری های مختلف صورت گرفته است. ودر پايان از زحمات مسئولين دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيضاءكمال تشكر رادارم .

مقدمه
يكي از اهداف اساسي و بسيار مهم سياستگذاران ايجاد ارتباط منطقي و هماهنگ صنعت و محيط كار با دانشگاه و دانشجو مي با شد كه هم در شكوفائي ورشد صنايع موثر بوده و هم دانشجويان را از يادگيري دروس تئوري محظ رهايي داده و علم آنها را كاربردي تر كرده و باعث مي شود آن را در عرصه عمل ، آزموده و به مشكلات و نا بسامانيهاي علمي و عملي محيط كار آشنا شده و سرمايه وقت خويش را در جهت رفع آنها مصرف نمايند ، كه براي جامعه در حال توسعه ما از ضروريات مي با شد .
با اين مقدمه شايد اهميت و جايگاه درس دو واحدي كارآموزي براي ما روشنتر شده و با نگاهي ديگر به آن بپردازيم .

ميزان رضايت دانشجو از اين دوره
اين دوره بسيار مفيد و براي دانشجوحاعز اهميت مي باشد وهدف آشنايي با محيط كارگاهي ، كسب تجربه ، ايجاد و درك روابط بين مفاهيم و اندوخته هاي تئوري با روشها و كاربردهاي عملي و اجرايي ، ايجاد ارتباط با محيط كار و تعيين ميزان كاربرد تئوري در عمل بوده است.

فصل اول
( آشنايي كلي با مكان كارآموزي )

مشخصات كلي محل كارآموزي
دانشگاه آزاد اسلامي واقع در شهرستان بيضاء كه در سال 1381 تاسيس گرديده كه تقريبا 900 نفر دانشجو در اين واحد دانشگاهي در حال تحصيل مي باشند .

فصل دوم
( ارزيابي بخشهاي مرتبط با رشته علمي كارآموزي )

شريح كلي از نحوة كار، وظايف و مسئوليت‌هاي كارآموزي در محل كارآموزي و ارائه ليستي از عناوين كارهاي انجام شده توسط دانشجو:
وظايف انجام شده در دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيضاء به شرح زير مي باشد.

1- آشنايي با سخت افزارو لوازم جانبي
2- اسمبل كردن كامپيوتر

فصل سوم
( آزمون آموخته‌ ها، نتايج و پيشنهادات )

گزارش كار كارآموز

1- آشنايي با سخت افزارو لوازم جانبي
سخت افزار شامل کليه قطعات کامپيوتر مي باشد از قبيل:
1- مادر بورد 2- CPU 3- کيس و پاور 4- فلاپي ديسک 5- هارد ديسک 6- سي دي رام 7- کارت صدا 8- کارت فکس مودم 9- کارت گرافيک 10- کي بورد 11- مانيتور 12- ماوس 13- پلاتر 14- پرينتر 15- کارت شبکه 16- کارت TV 17- کارت I/O 18- قلم نوري 19- RAM 20- رسيور کارت 21- اسکنر
آشنايي با قطعات سخت افزاري
مادر بورد يا برد اصلي کامپيوتر( Main Board , Mother Board): بردي است که کليه بردهاي کامپيوتر روي آن نصب مي شوند. بر روي آن محلهايي براي اتصال يا قرار گرفتن کارتهاي مختلف‘ کابلهاي مختلف و سي پي يو قرار دارد. ابعادي حدود 25*30 سانتي متر دارد. چند مدل رايج آن

عبارتند از: GIGA، ATC 7010، Asus و ... جزء اصلي ترين بردها محسوب مي گردد. نوع سي پي يو و ايرادهايش مستقيما روي نحوه کاردکرد سيستم تاثير مي گذارد و کوچکترين ايراد آن باعث عدم کارکرد کامپيوتر مي گردد.

مادر بردقسمتهاي روي برد به شرح زير مي باشد:
1- سوکت مخصوص CPU: که در مادر بردهاي 486 و پنتيوم به صورت مربع بوده ولي در پنتيوم 2 به صورت کارتي مي باشد. نوع سوراخهاي سوکتهاي 486 موازي بوده و در سوکتهاي پنتيوم سوراخها به صورت اريب مي باشد. هر دو داراي ضامني جهت وصل کامل دارند.
2- اسلاتها( (SLOTيا شيارهاي گسترشي: توانايي مادربرد را گسترش ميدهند. اسلاتها به سه صورت مي باشند: آيزا AISA))- پي سي آي(PCI) - اي جي پي (AGP)که به ترتيب سريعتر و جديدتر مي باشند. اسلاتها براي نصب انواع بردها يا کارتها روي مادربرد طراحي شده اند.
3- ماژولهاي رم: که جهت نصب رم طراحي شده اند و انواع رم هاي 4 مگابايت- 16 مگابا

يت- 32 مگابايت- 64 مگابايت- 128 مگابايت و ... در اين ماژولهاي مخصوص خود نصب مي شوند که داراي ضامني نيز مي باشند.
4- باطري ساعت و تاريخ: اين باطري جهت نگهداري ساعت و تاريخ سيستم در مواقعي که کامپيوتر خاموش مي باشد گذاشته شده است که به صورت جعبه اي و سکه اي و خازني قابل تعويض مي باشد.
5- خروجي کي بورد: اين خروجي که جهت نصب به صفحه کليد طراحي شده به دو صورت معمولي و PS2 مي باشد.
6- خروجي هاي :ONBOARD بعضي از مادربردها بردها را به صورت روي برد دارند که خروجي اين بردها روي مادر برد خواهند بود. در روي مادربرد جامپرهايي جهت تنظيم ولتاژ و سرعت و نوع سي پي يو وجود دارد که حتما بايد تنظيم شود چرا که در غير اينصورت ممکن است به سي پي يو آسيب برساند. يکسري جامپرها در مادر برد ديده مي شود که به کيس وصل مي شود جهت نمايش وضعيت روشن و خاموش بودن LED هاي روي کيس و کي بورد مي باشد. جعبه مادر بورد معمولا شامل يک کابل IDE جهت اتصال به هارد درايو و يک کابل روبان براي اتصال به فلاپي درايو مي باشد. يک سي دي شامل درايورهاي چيپ ست مادر بورد که در صورت داشتن کارت صدا و کارت گرافيک و کارت LAN به صورت ONBOARD داراي درايورهاي آنها نيز خواهد بود. مادربوردها مجموعه وسيعي از کانکتورها را در پنل I/O فراهم مي کنند. به عنوان مثال در مادربورد EPoX 8RDA+ ازچپ به راست داريم: کانکتور داخل رنگ آبي کمرنگ يک کانکتور ماوس PS/2 مي باشد. کانکتور داخل

رنگ ارغواني يک کانکتور کي بورد PS/2 مي باشد. دو کانکتور داخل رنگ سبز کانکتورهاي USB 2.0 مي باشند. کانکتور داخل رنگ قرمز کانکتور پورت پارالل (موازي) مي باشد((LPT . دو کانکتور داخل رنگ زرد کانکتورهاي پورت سريال (COM1,COM2) هستند. کانکتور داخل رنگ نارنجي کانکتور RJ45 LAN مي باشد. دو کانکتور داخل رنگ سبز دو کانکتور اضافي USB 2.0 مي باشند. کانکتور داخل

رنگ صورتي براي ميکروفن مي باشد. کانکتور داخل رنگ آبي کانکتور خط ورودي کارت صداي BUILT IN و کانکتور داخل رنگ سبز کانکتور خط خروجي کارت صداي BUILT IN مي باشد. اتصال وسايل از طريق کانکتور USB به خاطر راحتي در استفاده روز به روز گسترش پيدا مي کند و از آنجا که وسايل

به صورت گردان مي توانند به همديگر زنجيره اي وصل شوند بنابراين کانکتورهاي USB تمام شدني نيستند. اما استفاده از يک پرينتر يا سيستم BACK UP درايو نوار در پورت پارالل غير معمول نيست يا اينکه کانکتورهاي PS/2 کي بورد و ماوس جهت استفاده کي بورد و ماوس. کانکتورهاي روي پنل

I/O هنگامي که مادربورد نصب مي شود از پشت کيس کامپيوتر برآمدگي دارند بنابراين اين کانکتورها بدون باز کردن کيس کامپيوتر قابل دسترسي هستند. براي کارآيي بهتر سي دي رايتر و هارددرايو نبايد روي يک IDE نصب شوند. جعبه مادربورد شامل يک کابل IDE است. بنابراين يک

کابل IDE ديگر بايد جداگانه خريده شود. در شکل زير يک کابل IDE با طول 18 اينچ استاندارد با کيفيت بالا-BELKIN- ديده مي شود. کانکتورهاي کابل جهت نشان دادن محل اتصال هر کدام رنگهاي متفاوتي را دارند. آبي براي مادربورد- سياه براي وسيله MASTER IDE و خاکستري براي وسيله SLAVE IDE.

مادربردهاي DDR:

نوع جديد مادربوردها که علاوه بر دارا بودن اسلاتهاي AGP ماژولهاي حافظه DDR را نيز ساپورت مي کنند. مادربردهايSDRAM : نوع قديمي مادربوردها که شامل اسلاتهاي ISA مي باشد. مادربردهاي RAID: نوعي از مادربردها که استفاده از دو هارددرايو را به صورت parallel فراهم مي کند. واحد پردازش مرکزي((CPU: کنترل کننده مرکزي کامپيوتر مي باشد که به کليه قسمتهاي کامپيوتر رسيدگي مي نمايد و عمل پردازش را انجام ميدهد. اين قطعه پردازشگر اصلي كامپيوتر است و در واقع تعيين‌ كننده نوع كامپيوتر مي ‌باشد. در حال حاضر CPUهاي پنتيوم رايج اس

ت كه انواع آن پنتيوم II، III، IIII مي ‌باشند. CPUها داراي ابعادي حدود 5 * 5 cm و با ضخامتي حدود 2 mm مي ‌باشند. CPU بر روي برد اصلي در جاي مخصوص خود نصب مي ‌شود. سرعت CPU با واحد مگاهرتز معرفي مي شود. اين پردازنده داراي مدار الکترونيکي گسترده و پيچيده است که به انجام دستورات برنامه هاي ذخيره شده مي پردازد. بخشهاي اصلي CPU حافظه و واحد کنترل و واحد محاسبه و منطق هستند. در بخش حافظه کار ذخيره سازي موقت دستورها و يا داده ها در داخل ثباتها يا registerها انجام مي شود. واحد کنترل با ارتباط با بخشهاي مختلف سي پي

يو کار هدايت و کنترل آنها را بر عهده دارد. واحد محاسبه و منطق(ALU) کار انجام توابع حسابي و مقايسه اي و منطقي را بر عهده دارد. از ميان انواع سي پي يوهاي AMD و اينتل که بازار را در چنگ خود دارند پردازنده athlon از AMD ارزانتر و سريعتر و با کيفيت تر از پردازنده هاي اينتل مي باشد.
CPU
ريزپردازنده يا ميكرو پروسسور ريزپردازنده واحد پردازش مركزي يا مغز رايانه مي باشد. اين بخش مدار الكترونيكي بسيار گسترده و پيچيده اي مي باشد كه دستورات برنامه هاي ذخيره شده را انجام مي دهد. جنس اين قطعه كوچك (تراشه) نيمه رسانا است. CPU شامل مدارهاي فشرده مي باشد و تمامي عمليات يك ميكرو رايانه را كنترل مي كند. تمام رايانه ها (شخصي، دستي و...) داراي ريزپردازنده مي باشند. نوع ريزپردازنده در يك رايانه مي تواند متفاوت باشد اما تمام آنها عمليات يكساني انجام مي دهند.
نسل هاي پردازنده ها

مهم ترين عامل شناسايي پردازنده ها، نوع آنها مي باشد كه با شماره و يا نام اختصاصي مشخص مي شود. از بين پردازنده هاي توليد شده نوع اينتل و موتورولا متداولتر از بقيه هستند. موتورولا پردازنده خود را به صورت ۸۶xxx يا نام اختصاصي و اينتل به صورت ۸۰x86 يا نام اختصاصي خود به بازار معرفي نمودند. بدين صورت x مي تواند يك عدد دلخواه يك رقمي باشد كه هر چه مقدار آن بيشتر باشد در نتيجه رقم آن بزرگ تر بوده و پردازنده جديد تر، سريعتر و كاراتر مي باشد.

قبل از پردازنده پنتيوم پردازنده ها يك شماره ۵ رقمي داشتند كه دو رقم سمت چپ معمولاً نام پردازنده و سه رقم سمت راست نسل پردازنده رامشخص مي كنند. برخي سازندگان ديگر به جاي شماره از نام هاي اختصاصي مانند K5 و K6 استفاده مي نمودند.
مدل پردازنده
هر كدام از نسل هاي مختلف پردازنده ها داراي انواع متفاوتي مي باشند كه براي كارهاي خاصي ساخته شده اند. به عنوان مثال پردازنده هاي ۸۰۴۸۶ داري انواع (SX- SLC- DX- DX2- DX3- DX4- DX5) مي باشد كه در آن DX اولين پردازنده با يك كمك پردازنده است كه داراي ۸ كيلوبايت حافظه زمان اوليه مي باشد و سرعت آن۵۰ برابر ۸۰۸۸ است، در صورتي كه SX فاقد كمك پردازنده مي

باشد. نسل پنجم پردازنده اينتل داراي مدل هاي (كلاسيك، MMX) مي باشد. نسل ششم پردازنده اينتل داراي مدل هاي (IIT,II ,PRO Celeron ) هستند. نسل هفتم پردازنده هاي اينتل داراي مدل هاي (ايتانيوم) ۶۴ بيتي با سرعت يك گيگاهرتز) مي باشد.

سرعت پردازنده
يكي از مواردي كه مستقياً روي كارآيي پردازنده اثر مي گذارد سرعت آن است كه معمولاً بر روي آن نوشته مي شود. هر چه پردازنده سريعتر باشد اطلاعات را سريعتر پردازش مي كند. سرعت پردازنده ها بر حسب مگاهرتز بيان مي شود و يك مگاهرتز، معادل يك ميليون چرخه در ثانيه است. بعضي توليد كنندگان سرعتي كه بر روي پردازنده مي نويسند واقعي نيست، بلكه آنها توانمندي پردازنده در مقابل اينتل را مي سنجند و به آن سرعت معادل پنتيوم مي گويند. عوامل مؤثر در

كارآيي پردازنده فركانس ساعت يا سرعت ساعت است كه معمولاً به دو صورت مي باشد: ۱- سرعت ساعت داخلي: در اين حالت پردازنده عمليات داخلي خود را براساس اين ساعت انجام مي دهد، اين سرعت برابر سرعتي است كه بر روي پردازنده ذكر شده است. در هنگام فروش نيز اين سرعت را معرفي مي كنند. مانند:P4/2.2Ghz
۲- سرعت ساعت خارجي (سرعت گذرگاه سيستم): اين سرعت درواقع مدار الكترونيكي است كه خارج از تراشه قرار دارد و به پايه هاي مربوط به ساعت وصل مي شود. اطلاعات خارج از پردازنده مانند اطلاعات حافظه اصلي رايانه بر اين اساس سنجيده مي شود. ولتاژ پردازنده در ابتداي

ساخت پردازنده ها از ولتاژ ۵ ولتي به صورت استاندارد استفاده مي شد، اما پس از ورود پردازنده هاي «۴۸۶ دي ايكس ۴» و «پنتيوم» از ولتاژهاي پايين تر مانند ۸/۲ و ۳/۳ نيز استفاده مي شود.
RAM
معروفترين حافظه مورد استفاده كامپيوتر است . به اين وسيله از انجايي كه دستيابي به سلول هاي حافظه آن بلافاصله قابل دسترسي هست random access ميگويند نقطه مقابل RAM را Serial Access Memory (SAM) مينامند همانطور كه از نامش پيداست ديتاها را بصورت سريال مانند نوار كاست نگهداري ميكند . در SAM اگر ديتايي در دسترس نباشد كليه ديتاها چك ميشوند تا به ديتاي مورد نظر برسد . كاربرد SAM در حافظه بصورت بافر بيشتر مورد استفاده است . اما در

RAM در هر لحظه اي كه بخواهيد ميتوانيد به ديتاي مورد نظر دسترسي داشته باشيد . در اين مقاله سعي ميكنم تمامي چيزهايي كه لازمست تا بدانيد RAM چيست و چه ميكند را توضيح ميدهم . يك چيپ حافظه تقريبا شبيه به ميكروپروسسور همان IC (Integrated Circuit) هست

در اين مدارات مجتمع ميليون ها ترانزيستور و خازن قرار دارد . در تقريبا تمامي كامپيوتر ها در حافظه dynamic random access memory (DRAM) ترانزيستور و خازن مجموعا با هم يك سلول از حافظه را تشكيل ميدهند كه نمايش دهنده يك بيت از حافظه هستند . خازن يك بيت از حافظه را نگهداري ميكند يا صفر يا يك . در مقابل ترانزيستور بصورت سوئيچي عمل ميكند كه وظيفه كنترل مدارات را

روي چيپ حافظه دارد كه ايا خازن را بخواند يا اينكه موقعيت را براي نخواندن ان و تغيير موضع ايجاد كند . خازن را ميتوانيد مثل سطلي در نظر بگيريد كه الكترون ها در ان ذخيره ميشوند . براي ذخيره كردن 1 در سلول حافظه اين سطل پر از الكترون ميشود و براي 0 شدن خالي از الكترون ميشود . مشكلي كه اين خازنها دارند اينستكه پس از مرور زمان نشتي ميكنند و گرايش به خالي شدن دارند . اين اتفاقات در كمتر از ميلي ثانيه اتفاق مي افتد . بنابراين براي عملكرد درست حافظه پويا

يا حتي CPU كنترل كننده حافظه بايد انها را شارژكند تا مقدار 1 را در خودشان نگه دارند . يعني

كنترل كننده حافظه مدام حافظه را ميخواند و دوباره انرا مينويسد ! اين عمليات بصورت خودكار در يك ثانيه هزاران بار اتفاق مي افتد . براي تصور قضيه فوق در ذهنتان فرض كنيد سطل آبي داريم كه از زير سوراخ كوچكي دارد وقتي سطل را از اب پر ميكني و شير اب را قطع كردي اب ظرف رو به اتمام ميرود حالا براي اينكه ظرف هميشه پر از اب يا همان الكترون باشد يك شناور ميگذاريم كه با پايين امدن ان اب دوباره به ظرف بريزد . عمليات refresh شدن رم براي رم هاي پويا هست و عملا براي همين قضيه به اين نام ناميده شده اند . بنابراين رم هاي پويا مداوما بايد در حال refresh شدن باشند درغير اينصورت اطلاعات داخل خود را از دست ميدهند . بنابراين اين refresh شدن ها باعث ميشود از سرعت اين رم كم بشود . سلول هاي حافظه روي يك تخته سيليكوني قرار دارند كه

بصورت ارايه اي از ستون ها و سطر ها هست به ستون ها bitline و به سطرها wordline ميگويند . محل تقاطع اين دو محدوده شناسايي ادرس هاي سلول حافظه ميباشد . DRAM ها مداوما ستونهايشان را شارژ ميكنند تا ترانزيستور هاي خود را بصورت فعال نگهدارند . وقتي قرار باشد كه مقدار يك را به خازن اختصاص دهد انرا شارژ ميكند اما وقتي ميخواهد ان مقدار را بخواند كه ايا مقدار يك را دارد يا نه يك امپلي فاير حساس مشخص ميكند كه ايا خازن ظرفيتش از الكترون با

ندازه بيش از 50% هست يا خير اگر هست مقدار يك دارد وگرنه بايد مقدار يك به ان داده ميشود . تحليل عملكرد DRAM تا همينجا بماند بنابراين يادتان باشد كه خازن ها به تنهايي نميتوانند كاري كنند بلكه RAS و CAS براي ادرس دهي خازنها لازمند . يك كنتور براي انكه لحظات رفرش شدن را بشمارد . يك امپلي فاير حساس براي خواندن مقدار خازن و اينكه ايا خازن قابل نوشتن هست يا خير . Static RAM (SRAM) از تكنولوژي متفاوتي استفاده ميكند . در رم از نوع ايستا نوعي flip-

flترانزيستور سيم كشي شده به هم دارد اما ديگر نيازي به تازه شدن و refresh شدن ندارند . و اين همان نقطه اي است كه باعث ميشود رم ايستا از رم پويا پيشي بگيرد . به هر حال از انجايي كه بخش هاي بيشتري نسبت به رم پويا در رم ايستا داريم بنابراين سلول هاي حافظه فضاي

بيشتري نسبت به رم پويا اشغال ميكنند . بنابراين شما روي چيپ حافظه از حافظه كمتري برخوردار ميشويد كه باعث ميشود اين نوع حافظه گران شود . بنابراين رم ايستا سرعت بيشتري دارد اما گرانتر است اما رم پويا سرعت كمتري دارد در عوض ارزان تر است . لذا رم ايستا براي كش CPU بهتر است و رم پويا براي حافظه هاي بزرگتر پركاربرد تر است . چيپ هاي حافظه امروزه بصورت كارتهايي كه ماژول ميناميم هستند حتما شده كه روي اين حافظه ها اعدادي مثل 8*32 يا 4*16 را ديده باشيد اين اعداد تعداد چيپهاي موجود در ان چيپ را نمايش ميدهند و اينكه هر اما اينكه چه

نوع رمي بر روي چه نوع پايه اي قرار بگيرد نيز نكته ايست كه نبايد از ان به اين سادگي رد شد . در مقالات قبلي درمورد نحوه اتصال رم با مادربرد توضيحاتي داده ام . اما نكاتي را باز هم ياداور ميشوم : SIMM single in-line memory module اين برد از حافظه از 30 پين براي اتصال با ابعاد 9*2 سانتيمتر دارد در اكثر كامپيوتر ها SIMM ها را بايد بصورت جفت نصب كنيد علاوه بران ميزان حافظه نيز در اين جفت بايد يكي باشد اين بان دليل است كه پهناي باند ارتباطي باس مادربرد شما بيش

از يك SIMM ميباشد . يعني براي انكه شما از 16 مگابايت رم بهره مند شويد بايد دو رم 8 مگابايتي نصب كنيد . كه هر SIMM بفرض ميتواند 8 بيت ديتا منتقل كند . در حاليكه باس سيستم ميتواند 16 مگابايت منتقل كند . SIMM هاي اخير در ابعاد 11*2.5 سانتيمتر هستند كه از 72 پين براي اتصال استفاده ميكنند كه اين پينها براي افزايش پهناي باند است كه تا بيش از 256 مگابايت رم هم ميتوان برانها نصب كرد . اما همانطور كه ميدانيد SIMM ها قديمي شده و تكنولوژي جديد بنام Dual in-line Memory Module (DIMM) وجود دارد . كه داراي 164 يا 184 پين هستند با ابعاد تقريبا 14*2.5 سانتيمتر DIMM ها ميتوانند از 8 مگابايت تا 1 گيگابايت گنجايش براي رم داشته باشند و ديگر نيازي به اينكه بصورت جفت قرار بگيرند ندارند . نوع ديگري هم وجود دارد كه در مقاله مربوطه در مورد Rambus in-line Memory Module (RIMM) توضيح داده ام

انواع رم هاي متداول
SRAM Static RAM داراي چندين ترانزيستور به تعداد 8 تا 6 براي هر سلول حافظه اما بدون خازن در هر سلول كه بهتر است براي كش استفاده شود DRAM DynamicRAM داراي سلول هاي حافظه با ترانزيستور و خازن كه نياز به refresh شدن دارد . Fast page mode Dynamic RAM FPM DRAM نوع اوليه DRAM بود ماكسيموم سرعت انتقال داده ها در كش از نوع لايه دو به 176 Mتمامي اعمال پردازش روي بيت اول انجام شود و سپس سراغ بيت بعدي برود بلكه همان وقتي كه ادرس بيت اول را شناسايي كرد بدنبال بيت بعدي ميرود تقريبا 5% سرعت بيشتري نسبت به FPM RAM دارد حداكثر سرعت براي كش لايه دو مقدار 264 MBps ميباشد . SD RAM Synchronous dynamic random access memory 5% سرعت بيشتري نسبت به E

DO DRAM دارد و معمولتر از نسخه اخير است حداكثر سرعت ارتباط با كش لايه 2 به 528 MBps ميرسد DDR SDRAM Double Rate SDRAM

همان SDRAM منتهي با پهناي باند بيشتر حداكثر سرعت ارتباط با كش لايه 2 مقدار 1064 MBps ميباشد البته براي باس 133 RDRAM Rambus DRAM سرعتي فوق العاده اي دارد اما قيمت زيادي هم دارد . CMOS RAM مقدار كمي از حافظه كه در كامپيوتر شما براي شناسايي ديگر اجزا به كار ميرود اين حافظه به يك باتري كوچك نيازمند است همان باطري كه وقتي در كيس را باز ميكنيد و انرا ميبينيد . VRAM video RAM حافظه اي كه روي كارت گرافيك يا ويدئويي شما نصب شده است
کارت گرافيک يا VGA:
اين قطعه رابطي است بين برد اصلي کامپيوتر و مانيتور که وظيفه اصلي آن آماده سازي اطلاعات براي نمايش توسط مانيتور است. کارت گرافيک بر روي برد اصلي کامپيوتر نصب مي گردد و فيشي دارد که سيم کابل مانيتور به آن متصل مي گردد. بعضي از کارتهاي گرافيکي امکانات خروجي TV دارند که قابل نصب به TV يا ويدئو مي باشند. چهار جزء کليدي براي تمام سيستمها مادربورد- پردازنده- رم و کارت گرافيک هستند. با وجود تمام مطلوبيتي که کارتهاي گرافيکي امروزي دارند اما آنها هنوز داراي کاستيهايي هنگام کار با پردازنده هاي بسيار قوي و رم هستند. کارتهاي گرافيک MX بسيار عالي اند هم در کارآيي و هم در ارزان بودن و هم در بسته بندي و هم در نرم افزار. خريد يک پردازنده خوب همراه با يک کارت گرافيک پايين تر از حد پردازنده، پول دور ريختن است. رقابت کارتهاي گرافيکي ATI و NVIDIA يک رقابت شديد بين دو کارت گرافيک عالي NVIDIA و ATI و

جود دارد مانند رقابت بين پردازنده هاي AMD و پنتيوم. کارت گرافيک NVIDIA GeForce4 Ti 4200 128MB 4x AGP حداقل کارت گرافيکي است که براي يک سيستم گرافيکي سطح بالا لازم مي باشد که داراي قيمت پاييني مي باشد. بعضي از کارتهاي گرافيکي داراي توضيحي مانند مدل DirectX 8.1 يا مدل DirectX 9.0 يا مدل تمام DirectXها مي باشند. اين يک فاکتور براي خريدن کارت گرافيک سطح بالا نيست. همه کارتهاي گرافيکي تمام حالتهاي DirectX را ساپورت مي کننکارتهاي گرافيکي سطح بالا به اندازه کافي براي انجام وظيفه قوي هستند. حالت ديگري که

موجب اختلاف قائل شدن بين کارتهاي گرافيکي سطح بالا از يکديگر مي شود اينست که آيا آنها از لحاظ سخت افزاري AA را ساپورت مي کنند يا نه. اما اين يک فاکتور براي خريدن کارت گرافيک خوب نيست. AA پردازشي است که به موجب آن لبه هاي ناهموار و دندانه دار کمي نرم تر و صافتر مي

شوند و تا حدي کار و تاثير دقيق و ماهرانه اي است. بيشتر کارتهاي گرافيکي سطح بالا AGP 8x را ساپورت مي کنند. براي گرفتن بيشترين بازدهي AGP 8x، مادربورد نيز لازم است که AGP 8x را

ساپورت کند. يک ترکيب AGP 8x، %5 تا %10 بهبود در اجرا و نمايش را نسبت به همان کامپيوتر با AGP 4x مي دهد. مدل هاي Geforce FX NVIDIA از لحاظ فيزيکي بسيار بزرگند به طوريکه آنها دو اسلات کارت را اشغال مي کنند، اسلات AGP و اسلات PCI مجاورش را. براي گرفتن بيشترين بازدهي از کارت گرافيکي سطح بالا بايد پردازنده سطح بالا و حافظه سريع داشت و گرنه پردازنده

قادر نخواهد بود تا کارت گرافيک را با لود کردن مشغول نگهدارد. بايد حداقل از حافظه PC2700 و يک پردازنده Athlon XP 2100+ استفاده کرد تا بيشترين بازدهي را از کارت گرافيک سطح بالا گرفت.
كارت صدا يا Sound Card :
براي اينكه كامپيوتر بتواند صدا را نيز پخش نمايد به قطعه ديگري به نام كارت صوتي نياز داريم. كارت صوتي نيز همانند كارت گرافيكي بر روي برد اصلي نصب مي‌شود و در پشت آن چند فيش براي ميكروفون و بلندگو قرار دارد. كارت صدا وظيفه آماده ‌سازي سيگنالها براي پخش و دريافت سيگنالهاي ورودي از ميكروفون و آماده‌ سازي آنها براي ذخيره در كامپيوتر را بر عهده دارد. اين قطعه اطلاعات کامپيوتري صفر و يک را به اطلاعات صوتي تبديل مي کند و انوع رايج آن در حال حاضر ي شد، اما همراه با اغلب مادربوردهاي امروزي خريدن کارت صدا ضروري نيست چون آنها داراي ساپورت Build-in براي صدا با کيفيت خوب هستند، اما در صورت لزوم مي توان کارت صدا به طور جداگانه بر روي اين مادربوردها نيز نصب کرد. از بهترين کارت صداها، Creative Sound Blaster Audigy مي باشد که با انواع mp3 و Gamer قابل دسترسي است که هر دو داراي يک نوع سخ

ت افزار هستند اما شامل بسته هاي نرم افزاري جداگانه اي مي باشند. قبل از Audigy، کارت صداي Creative Labs Sound Blaster Live! 5.1 بهترين نوع کارت صدا بود و هنوز هم در انواع mp3 و X-Gamer قابل دسترسي است. بر خلاف کارت گرافيک Live!، Audigy به دو اسلات PCI براي شکل کاملش نياز دارد اما اسلات PCI دومي در واقع فقط براي فراهم کردن يک کانکتور براي Joystick

استفاده مي شود و در صورت عدم نياز به آن مي توان فقط از يک اسلات PCI استفاده کرد. Audigy همچنين داراي ساپورت FireWire مي باشد.
کارت فکس مودم (Fax-Modem):
فکس مودم کارتي است که در اسلاتهاي مادربورد نصب شده و براي برقراري ارتباط بين کامپيوترها استفاده شده و کامپيوترها را مجهز به امکانات ارسال و دريافت فکسهاي معمولي با کيفيت بالا و حتي رنگي مي کند علاوه بر اين جهت دريافت و ارسال اطلاعات کامپيوتري مانند فايل صدا و فايل اطلاعاتي و غيره توسط خطوط مخابراتي به کار مي رود. انواع مودم هايي که از خطوط تلفن استفاده مي کنند عبارتند از: مودم Dial-up، مودم ISDN و مودم DSL. يک شبکه تلفن سنتي بر اساس سيگنالهاي آنالوگ عمل مي کند در حاليکه کامپيوترها با سيگنالهاي ديجيتالي کار مي کنند، بنابراين وسيله اي لازم است تا سيگنالهاي ديجيتالي کامپيوترها را به سيگنال آنالوگ و سازگار با خطوط تلفن تبديل نمايد(Modulation). اين وسيله همچنين بايد سيگنال هاي آنالوگ خطوط تلفن را به سيگنال ديجيتالي تبديل کند(demodulation). يک چنين وسيله اي به نام مودم مشهور است. اين نام از دو کلمه Modulation/Demodulation گرفته شده است. يک مودم همچنين DCE(Data Circuit Terminating Equipment) ناميده مي شود که براي اتصال يک کامپيوتر يا ترمينال داده به يک شبکه مورد استفاده قرار مي گيرد. به طور منطقي يک کامپيوتر شخصي (PC) را DTE(Data Terminal Equipment) نيز مي نامند. سه نوع مودم وجود دارد: مودم داخلي(internal modem) که يک برد الکترونيکي است و در گذرگاههاي ISA يا PCI بر روي مادربورد قرار مي گيرد و توسط يک کانکتور Rj-11 به خطوط تلفن متصل مي شود. نوع ديگري از مودم ها، مودم خارجي(external modem) ناميده مي شود که برد الکترونيکي آن درون جعبه مخصوصي قرار داشته و در خارج از کامپيوتر قرار مي گيرد که توسط کانکتور DB-9 به يکي از پورتهاي سريال کامپيوتر متصل مي شود. نوع سوم که در کامپيوترهاي Laptop به کار مي رود شامل يک کارت است که در شيار PCMCIA قرار مي گيرد و اين کارت در واقع دربرگيرنده کل برد الکترونيکي مودم است. سرعت انتقال داده ها در مودم ها با پارامترهاي زير بيان مي شود: آهنگ باود(Baud Rate) و آهنگ ارسال داده ها (Data Rate). آهنگ ارسال داده ها عبارتست از تعداد بيتهايي که يک مودم مي تواند در يک ثانيه ارسال نمايد و آهنگ باود عبارتست از تعداد تغييرات سيگنال که در يک ثانيه اتفاق مي افتد. هنگام خريد يک مودم بايد مطمئن شد که آيا استانداردهاي V.92 و V.44 را ساپورت مي کند يا نه. اين استانداردها تعدادي از بهبود و پيشرفتها را تضمين مي کنند از قبيل ساپورت انتقال سريع داده ها.
Hard Disk:
اين قطعه بانك اطلاعات كامپيوتر است و همه اطلاعاتي كه قرار است براي مدتي طولاني نگهداري شوند، اغلب در اين قطعه نگهداري مي‌شوند. هارد از طريق يك كابل داده به برد اصلي متصل مي‌گردد و يك كابل برق نيز از منبع تغذيه به آن متصل مي‌شود. دو مارك عمده هارد Quantum و Maxtor است. هارد ابعادي به اندازه 12 * 8 cm دارد. استفاده از يک هارد ديسک با ظرفيت

بيشتر از 137.4 گيگابايت مي تواند بيشتر از درايوهاي کوچکتر مشکل ساز باشد. اين هارد درايوها احتياج به استاندارد آدرس دهي 48 بيتي جديدتري که به وسيله درايورهاي چيپ ست مادربورد،BIOS، و بوسيله سيستم عامل ساپورت مي شود دارد. در انتخاب يک هاردديسک بايد به سطح ايجاد نويز و توليد حرارت نيز توجه کرد. بيشتر هارد درايوهاي امروزي از استاندارد ATA(Advanced Technology Attachment) استفاده مي کنند. همچنين به عنوان IDE(Integrated Digital Environment) شناخته شده هستند. اين يک رابط پارالل است که

سرعت انتقال ماکزيممي بالغ بر 133 مگابايت در ثانيه را ساپورت مي کند که اين بيشتر از حدي است که کامپيوترهاي امروزي مي توانند استفاده کنند. هارددرايوهاي SATA (Serial ATA) هم به عرصه ظهور رسيده اند و روزي چيزي عادي خواهند بود. يک هارد درايو که از SATA استفاده مي کند سرعت انتقال بالغ بر 150 مگابايت بر ثانيه را ساپورت مي کند. هارددرايوهاي ATA نمي توانند با سرعت انتقال بيشتر از 133 مگابايت در ثانيه ساخته شوند اما هارددرايوهاي SATA روزي به

سرعت انتقال 300 و حتي 600 مگابايت در ثانيه خواهند رسيد. گزارشهاي اوليه از مشکلات فراوان استفاده از SATA در قالبهاي RAID حکايت مي کند. اما ساير مزاياي SATA به نظر مطلوب مي رسد ولي نه زياد: 1- SATA از کابلهاي کوچکتر براي اتصال هارد درايو به مادربورد استفاده مي کند نسبت به کابلهاي bulkier ribbon که هارددرايوهاي IDE آنرا استفاده مي کنند. اين موضوع مهم است چرا که کابل ريبون IDE به اندازه اي بزرگ است که به راحتي جريان هوا را در داخل کيس

مسدود مي کند و تأثير فن هاي کيس را تقليل مي دهد. اما مي توان کابلهاي ريبون IDE را خارج از مسير جريان هوا در داخل کيس عبورداد. 2- کابل SATA مي تواند تا 39.4 اينچ باشد در حاليکه کابلهاي IDE از 18 اينچ تجاوز نمي کنند. اما فقط يک کامپيوتر بلند به کابل بالاي 18 اينچ احتياج دارد. 3- يک کابل SATA احتمال تداخل الکتريکي کمتري که روي اتصال بين هارددرايو و مادربورد واقع مي شود