بخشی از مقاله
مقدمه
مطالعات نشان داده اند که سیستم ایمنی بدن از عوامل موثر در پیدایش و رشد سرطان می باشد. ایمنی ذاتی، با توجه به نظریه پایش سیستم ایمنی مسئول شناسایی زود هنگام و حذف سلولهای بدخیم است.اما در بیماران مبتلا به سرطان مصرف برخی داروهای مختلف شیمی درمانی و هورمونی باعث تضعیف سیستم ایمنی می شود. مشاهده شده که در بیماران مبتلا به سرطان سینه نیز ضعف سیستم ایمنی با بروز و یا پیشرفت سرطان سینه همراه بوده است. سازوکارها و تأثیرات مفید تمرینات بدنی بر فرایند سرطان سینه بسیار پیچیده است. تمرینات بدنی احتمالا میتواند با تعدیل واکنشهای ایمنی و التهابی در تعدیل خطر پیشرفت سرطان سینه نقش داشته باشد. برخی محققان گزارش کردند تمرینات استقامتی چگالی ماکروفاژها و نوتروفیلهای داخل توموری که در تولید سایتوکاین- های رگزا نقش دارند را بهویژه در مراحل اولیه رشد تومور کاهش میدهد و منجر به کاهش حجم تومور میشود. عموماً پذیرفته شده است که استرس ناشی از ورزش حاد و مزمن میتواند باعث تغییر سیستم ایمنی بدن ما شود. این پاسخها را میتوان با مشاهده تغییر در تعداد و الگوی زمانی گردش واسطه ایمنی بدن مشاهده نمود، که عبارتند از اندازهگیری تعداد کل گلبولهای سفیدخون و غلظت و درصد زیر مجموعههای سلولی گلبولهای سفید.مشاهده شده که فعالیت های ورزشی حاد با شدت زیاد یا متوسط تاثیری بر تعداد نوتروفیل ها ندارد اما ورزش های مزمن با شدت متوسط تعداد نوتروفیلها را بهبود میبخشد. نسبت نوتروفیل به لنفوسیت به عنوان یک شاخص مناسب برای وضعیت التهاب است که نقش مهمی در رشد تومور و متاستاز سرطان دارد که بین نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و درجه و مرحله سرطان ارتباط وجود دارد.از روشهای تمرینی که در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است، تمرینات پیلاتس میباشد،از فواید احتمالی تمرین پیلاتس، تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش حجم تومور می باشد. با توجه به اینکه مشاهده شده تمرینات پیلاتس بر ویژگیهای متابولیکی مانند چربیها، هورمونها و شاخصهای التهابی و آسیب عضلانی موثر است و تاثیرپذیری سیستم ایمنی از این تغییرات، احتمال دارد که تمرینات پیلاتس در بیماری سرطان که با تغییرات التهابی- ایمنی همراه میباشد نیز تاثیر متفاوتی داشته باشد.
-2 روش شناسی
روش مطالعه در این تحقیق از نوع کارآزمایی تصادفی بالینی - آزمایشی - است که در دو گروه تمرین و کنترل به صورت پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق را کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به بیمارستان مطهری شیراز تشکیل می دادند. با توجه به اهداف و نوع مطالعه و با توجه به جدول مورگان از بین 24 نفرمراجعین به بیمارستان مطهری شیراز 22 آزمودنی های واجد شرایط انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی و 8 نفره کنترل تقسیم شدند. سه روز قبل از شروع تمرین و دو روزبعد از پایان تمرینات از هر دو گروه نمونه خونی از ورید بازویی دست چپ گرفته شد. سپس گروه تمرین به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته در عصر روزهای فرد به مدت زمان 60 دقیقه که توسط مربی اجرا میشد شرکت کردند.
-3 نتایج یا یافته ها
به منظور پاسخ به این سوالات از آزمون، از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. که تمرینات پیلاتس به عنوان متغیر مستقل و متغیرهای پیش آزمون، به عنوان متغیر همپراش و متغیرهای پس آزمون به عنوان متغیر وابسته وارد تحلیل شدند. بر اساس جدول 3 با کنترل تأثیر پیش آزمون با توجه به سطح معنی داری بین گروهی، تمرینات پیلاتس بر نوتروفیل - P= 0/19 - ، لنفوسیت - - P= 0/84 و نسبت نوتروفیل به لنفوسیتها تأثیر معنیدار ندارد . - P=0/23 -
-4 بحث و نتیجه گیری
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات پیلاتس بر میزان نوتروفیل و لنفوسیت و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت بیماران مبتلا به سرطان سینه تأثیر معنیدار ایجاد نمیکند.فبرو گزارش داد که ورزش هوازی که به طور منظم انجام میشود، عملکرد سیستم ایمنی را با فعالسازی لنفوسیتها و سلول های NK بهبود میبخشد. یکی از تغییرات چشمگیر و ثابتی که در جریان ورزش دیده میشود لکوسیتوز - افزایش گلبولهای سفید در گردش - میباشد. تعداد گلبولهای سفید در گردش ممکن است تا چهار برابر زمان استراحت افزایش پیدا کرده، پس از توقف ورزش در حد بالا باقی مانده و بعد از اتمام بعضی تمرینها به مدت چندین ساعت بالا باقی بماند. به طور کلی به نظر میرسد مقدار لکوسیتوز با شدت و مدت تمرین نسبت مستقیم دارد و با میزان آمادگی فرد نسبت معکوس دارد. البته ممکن است مدت تمرین مهمترین عامل باشد. علاوه بر این، لکوسیتوز ممکن است تحت تاثیر عواملی که پاسخهای هورمونی بدن را نسبت به ورزش تنظیم میکنند، نیز قرار گیرد. از جمله این موارد آزاد شدن کورتیکوستروئیدها میباشد که موید نقش مرکزی اینگونه هورمونها در چگونگی توزیع سلولهای ایمنی به دنبال ورزش میباشد. افزایش در تعداد گلبولهای سفید در حین و بلافاصله پس از تمرین غالبا به علت افزایش تعداد نوتروفیلها و به میزان کمتری لنفوسیتها میباشد. علاوه بر این، افزایش میزان کورتیزول میتواند یکی از عوامل ایجاد کننده لکوسیتوز باشد. همچنین تعداد لنفوسیتها با افزایش میزان کار به طور پیشروندهای بالا میرود - لنفوسیتوز - و میزان آن بستگی به نوع و شدت ورزش دارد. مطالعات نشان میدهند بالا بودن لکوسیتها و لنفوسیتها در طول تمرین به عنوان بخشی از پاسخ التهابی از تمرین مطرح میباشد. با وجود تحقیقات زیاد درباره اثرات ورزش بر سیستم ایمنی، توافق کلی وجود ندارد که این خود مربوط به تفاوت در انواع فعالیتهای ورزشی، شدت و مدت تمرینات، تفاوتهای فردی و تجربه ورزشی افراد و اندازهگیریهای متفاوت عوامل سیستم ایمنی میباشد اما بهنظر میرسد به دلیل کمشدت بودن تمرینات پیلاتس، این تمرینات بر سیستم هورمونی و در نتیجه ایمنی تاثیری نداشته است اما به دلیل اینکه برنامه تمرینی بر روی نمونههای انسانی انجام شد لازم بود همه جوانب ایمنی در نظر گرفته شود اما به هر حال این مسئله ضرورت انجام تحقیقات بیشتری در این زمینه آشکار میسازد. کم بودن تعداد آزمودنیها نیز میتواند بر نتایج تحقیق موثر باشد.
-5 نتیجه گیری
با توجه به نتایج کلی تحقیق به نظر میرسد که هشت هفته تمرین ورزشی پیلاتس تاثیر معنیداری بر شاخصهای ایمنی - نوتروفیل و لنفوسیت - و التهابی - نسبت نوتروفیل به لنفسیت - ندارد و در نتیجه موجب تضعیف یا تقویت سیستم ایمنی و التهابی نمیشود. که دلیل احتمالی آن کم شدت بودن این نوع برنامه تمرین و در نتیجه عدم تاثیر آن بر شاخصهای فیزیولوژیکی موثر مانند هورمونها میباشد که لازم است در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار گیرد.
