بخشی از مقاله
چکیده:
امروزه، دانش به عنوان یک منبع مهم استراتژیک از سوی تمام سازمانها و موسسات، چه خصوصی یا عمومی، سرویسگرا یا تولیدگرا شناخته شده است. مدیریت دانش برای موفقیت دولت در برنامه دولت الکترونیکی، حیاتی است . مهمترین چالش خدمات آنلاین در دولت الکترونیکی، ارائه خدمات با کیفیت متناسب با نیازهای مردم است. راهبردهای عملیاتی مدیریت دانش میتواند در رسیدن به این هدف کمک کند. بنابراین، درک این نکته مهم است که چگونه دولت میتواند با موفقیت برنامههای مدیریت دانش را پیادهسازی کند که بتواند رضایت و انتظارات شهروندان را برآورده کند. این مقاله با استفاده از تحلیل SWOT، راهبردهای عملیاتی نمودن مدیریت دانش در دولت الکترونیکی ایران را شناسایی نموده است.
واژههای کلیدی: مدیریت دانش، دولت الکترونیکی، تحلیل SWOT، راهبرد
مقدمه:
امروزه یکی از منابع رشد سازمانها دانش و اطلاعات است که جایگزین سرمایه، انرژی و امثال آن شده است. واضح است که مدیریت صحیح دانش تولید شده، رویکرد کلیدی در حل مشکلات تجاری نظیر رقابتپذیری، کاهش سهم بازار، تناقض بهرهوری، برتری سازمانی، اطلاعات اضافی و نیاز برای خلاقیت در مواجهه با شرکتهای متعدد در شرایط سخت و پرتلاطم گشته است. مدیریت دانش، مدیریت صریح و سیستماتیک دانش است و فرآیندهای مرتبط با آن عبارتند از "ایجاد"، "انتقال" و "دسترسی." به عبارتی مدیریت دانش عبارتست از اداره دانش ملموس و کشف دانش ناملموس. - آلن، - 2014دولت الکترونیکی به استفاده سازمانهای دولتی از فناوری اطلاعات - از جمله شبکههای گسترده، اینترنت و تلفن همراه - اطلاق میشود که توانایی تغییر روابط با شهروندان، کسب وکارها، و سایر شاخههای دولت را دارد. - بانک جهانی، - 2011
اکثر دولتها سیستمهای دولتالکترونیکی را راهاندازی میکنند یا گسترش میدهند، و در نتیجه، به دنبال قابلیت های جدید برای مدیریت تعاملات مبتنی بر وب با "مشتریان" خود هستند. کاربرد اصلی این گونه سیستم دولت الکترونیکی در جهت ساده کردن ارائه خدمات به شهروندان، حذف لایههای مدیریت دولت، امکان پیدا کردن آسان اطلاعات و گرفتن خدمات از دولت برای شهروندان، کسبوکارها، سطوح دیگر دولت و کارکنان دولت، کاهش هزینه ها از طریق یکپارچه سازی و حذف سیستمهای مازاد، فعال کردن دستیابی به سایر عناصر دستور کار مدیریت دولت و کارآمدکردن اداره امور دولت برای تضمین واکنش سریع به نیازهای شهروندان است، در این راستا دولتها از هر اقدامی جهت توسعه دولت الکترونیکی خود کوتاهی نمیکنند. یکی از اقدامات مناسب برای توسعه دولت الکترونیکی، مدیریت دانش است.
البته تصور بر این است که مدیریت دانش بصورت یکپارچهای با فناوری در هم تنیده شده است. درحالی که اگر مدیران از یک رویکرد استراتژیک برای استقرار مدیریت دانش پیروی نکنند، تاکید بر کاربردهای فناوری میتواند باعث نادیده گرفتن عوامل بحرانی موفقیت واقعی مدیریت دانش شود. تا همین اواخر فناوری ها، توانمندساز مدیریت دانش بحساب میآمدند. اما امروزه توجه، بیشتر روی فناوری های مربوط به اداره دولت و الگوی خدمات متمرکز شده است. با وجود پیشرفتهای چشمگیر رایانه و سرمایهگذاری قابل توجه توسط دولت در فناوری اطلاعات، بسیاری از دولتها به دنبال پاسخ به سوالات سادهای از جمله موارد زیر هستند: 'چگونه دانش را به طور موثر جذب، ذخیره، انتقال و انتشار دهیم؟' و 'چگونه میتوان اطمینان حاصل شود که دانش برای به اشتراک گذاری با دانشکاران1 در دسترس است؟'.
بنابراین، برای سازمانهای دولتی ضروری است که به منظور پاسخ موثر به این نوع از سوالات، به وضوح تفاوت مشخص بین دانش و اطلاعات از دیدگاه استراتژیک را درک کنند. این تفاوت استراتژیک تنها یک موضوع معناشناسی نیست، بلکه دلالت ضمنی مهمی برای مدیریت و زنده ماندن در جامعه در حال ظهور است که در آن فراوانی بیش از حد اطلاعات تبدیل بههنجار شده است.بر این اساس، تمرکز کردن روی انسان، نوآوری، خلاقیت و دانش مورد نیاز برای تجدید دانش آرشیوشده و برای ایجاد دانش جدید و کاربردهای دانش نوآورانه در مدیریت و خدمات دولت جدید منطقی است. مدیریت دانش نیاز دولت به مسائل مهم انطباق سازمانی، بقا و کارایی در برابر رشد ناپیوسته تغییرات محیطی را برآورده میکند. اساسا، مدیریت
