بخشی از مقاله
چکیده: اغلب روشهای رتبهبندی تنها قادر به رتبهبندی واحدهای کارای راسی میباشند. در این مقاله با استفاده از محدودیتهای وزنی روشی جدید برای رتبه بندی تمام واحدهای کارا - راسی و غیر راسی - در تحلیل پوششی دادهها اریه شده است. محدودیتهای وزنی مذکور به گونهای است که وزنهای بهینه واحدهای کارا را محدود میکند. به این معنی که هر واحد کارا فقط میتواند وزنهایی را اختیار کند که سایر واحدها با آن وزنها درصد مشخصی از کارایی خود را حفظ کنند. این درصد توسط مدیر داده میشود. البته در صورتی که درصد تعیین شده توسط مدیر مدل ارایه شده را نشدنی کند میتوان درصدی قابل قبول و شدنی یافت.
.1 مقدمه
یکی از معایب DEA وجود چندین واحد کارا در بین واحدهای تصمیمگیرنده است. سوالی که در این مورد عنوان میشود این است که در بین این چند واحد کارا کدامیک از عملکرد بهتری برخوردار است و اینکه چگونه میتوان بین آنها تمایز قایل شد . به همین دلیل موضوع مهمی تحت عنوان رتبهبندی در DEA مطرح شد. چارنز و همکاران در سال 1985 برای اولین بار روشی برای رتبهبندی واحدهای کارا پیشنهاد دادند. در روش ایشان معیار رتبهبندی واحدهای کارا تعداد دفعاتی بود که هریک از آنها به عنوان مرجع واحدهای دیگر قرار میگرفت.
اما به دو دلیل مورد استقبال قرار نگرفت. اول اینکه روشی برای یافتن تمامی واحدهای مرجع یک واحد تصمیمگیرنده وجود نداشت و دوم اینکه مثالی وجود داشت که با استفاده از روش مذکور به واحدی با عملکرد بالا رتبهای پایین تعلق میگرفت. پس از آن سکستون و همکارانش [16] روش کارایی متقاطع را برای رتبهبندی مطرح کردند. همچنین محققانی چون اندرسن وپیترسون [4]؛دویل وگریین 9]،[8 ؛استوارت[18] ؛توفاللیس[19] ؛سیفورد و زو21]،[15 ؛سینیوانی[17] ؛محرابیان [14] ؛آلدر[1] ؛کوپر[7] ؛امیر تیموری [3] ؛جهانشاهلو [10, 11, 12, 13] ؛علی رضایی [2] ؛ چن6]،[5 و تن [20]در این زمینه به تحقیق پرداختند.
در این مقاله آنچه که برای رتبه بندی واحدها در نظر گرفته میشود آن است که در ارزیابی هرDMU ، DMU های دیگر باید درصد مشخصی از کارایی خود را حفظ کنند. به عبارت دیگر، DMUo تنها می تواند وزن هایی را اختیار کند که سایر DMU ها با آن وزنها درصد قابل قبولی از کارایی خود را حفظ کنند. در هر حال ممکن است چنین امری سبب نشدنی بودن مساله گردد. بنابراین ابتدا باید درصدی مناسب و شدنی انتخاب شده و سپس واحدها مورد ارزیابی قرار گیرند. در بخش دوم این مقاله مقدمات مورد نیاز از تحلیل پوششی داده ها و در بخش سوم روشی برای رتبه بندی تمامی واحدهای کارا بر مبنای حفظ درصدی معلوم از کارایی سایر واحدها ارایه میشود.
