بخشی از مقاله
چکیده:
مدیریت دانش کاربردی طی سالیان متوالی به عنوان یک منبع با ارزش در یک پروژه به حساب می آمد . با توجه به جایگاه ویژه مدیریت دانش در سازمان ها و شرکت های عمرانی و با توجه به این واقعیت که مدیریت دانش در گذر زمان و به شکل تدریجی کامل می شود ، سازمان ها و شرکت های عمرانی بسیاری به اهمیت و استفاده موثر آن برای موفق بودن سازمان و شرکت خود پی برده اند .
مقدمه :
ما در دنیایی زندگی می کنیم که تغییرات سریع به شدت جهانی می شوند . واژه هایی مثل اقتصاد دانشی ، سازمان های دانشی و دانشگران ، برای ما روز بروز مانوس تر می شوند . به عنوان مثال ، فناوری اطلاعات در کنار چالش های خاص خود فرصت هایی را نیز در اختیار سازمان ها و شرکت های عمرانی قرار داده است . هدف نهایی مدیریت دانش در سازمان ها و شرکت های عمرانی ، افزایش سود آوری است که در شرکت های عمرانی از دستیابی به دانش درونی یا بیرونی در راستای سود آوری بیشتر استفاده می شود . و به عبارتی هدف دستیابی به منافع صاحبان سهام است .
مدیریت دانش کاربردی به عنوان ابزار مهم و بسیار مورد استفاده در سازمان ها و شرکت های عمرانی برای افزایش کارایی شناخته شده است ، کارایی و نوآوری عموماً، به عنوان اصول پذیرفته شده مدیریت دانش در حال توسعه است . این به این دلیل است کهمعمولاً سازمان ها ، شیوه هایی از مدیریت دانش را به کار می برند که به خوبی ایجاد شده باشند مدیریت دانش و سرمایه های
فکری جزء مهم ترین دارایی های سازمان ها و شرکت های عمرانی محسوب میشوند و موفقیت سازمان هاعمدتاً ریشه در قابلیت های فکری آنها دارد . دیدگاه دانش محور، سازمان ها و شرکت های عمرانی را به عنوان مخازن دانش و شایستگی مجسم می کند.
مدیریت دانش معنایی بسیار پیچیده تر از مفهوم مجرد واژه های دانش و مدیریت دارد . در نتیجه توجه به دانش و مدیریت نمودن آن به عنوان یک ابزار کارآمد مدیریت پروژه همواره مورد توجه اندیشمندان و محققان بوده است . به نحوی که اهمیت آن را می توان با توجه به فراوانی مطالعات انجام شده در این حوزه ها درک نمود . امروزه به کارگیری مدیریت دانش به یک ضرورت انکار ناپذیر در موفقیت پایدار سازمان ها و شرکت های عمرانی تبدیل شده است . به طوری که سازمانها و شرکت های عمرانی برای رقابت و حفظ بقا بدون مدیریت دانش تقریبا منفعل هستند.
مدیریت دانش چیست ؟
از نظر امین و همکارانش - 2001 - تمرکز مدیریت دانش ، بر بهبود توانایی سازمانی می باشد . موفقیت در زمینه مدیریت دانش نیازمند ایجاد یک محیط جدید کاری می باشد که دانش و تجربه بتوانند براحتی تسهیم شوند . برای تحقق این مقصود ، باید فناوری و فرایند را مدنظر قرار داد . رفتارهای سازمانی باید چنان همراستا شوند که اطلاعات و دانش ، ادغام شده و به افراد مناسب برسد تا بتوانند با بهره وری بیشتر عمل کنند . اول از همه مدیریت دانش باید افراد را به اطلاعات مرتبط کند ، این ارتباط شامل فرایندها و تشویق هایی است که برای افراد نیاز است تا نه تنها به هم اعتماد کنند و از اطلاعات موجود استفاده کنند ، بلکه تجارب و اطلاعاتشان را به پایگاه اطلاعاتی جهانی توزیع کنند . دوم اینکه ، افراد باید به افراد مرتبط شوند . آنها باید قادر به یافتن همدیگر بوده و براحتی کمک مورد نیاز را جستجو کرده و دریافت کنند و سپس آن تجارب را منتشر کنند . این امر به افراد این احساس را می دهد که آنها همه روزه در تحقق اهداف سازمان شریکند . افزایش بهره وری ، تسریع در یادگیری ، اتخاذ تصمیمات بهتر و سریعتر ، افزایش توانایی برای توسعه ،تقویت نوآوری و ایجاد انگیزه برای کارکنان .
آیین نامه مدیریت دانش
وجود ادبیات مشترک درباره این طرح و وظایف و حقوق تعریف شده در آن از جمله الزاماتی است که وجود یک آیین نامه را با اهداف زیر توجیه می نماید:
الف. تعریف و ایجاد نهادهای متولی و مسئول اجرای طرح جامع مدیریت دانش؛
È. تعریف نقش ها و وظایف نهادهای متولی طرح جامع مدیریت دانش؛
. تعاریف ملاک های ارزشگذاری و فرایند اجرای ارزشگذاری در طرح جامع مدیریت دانش؛
Ê. نظام حقوق و مزایای نهادهای مجری و مسئول طرح جامع مدیریت دانش؛
Ë. تبیین نظام فرهنگی و ترویجی مدیریت دانش؛
Ì. تبیین ساختار فناوری مدیریت دانش
اهداف مدیریت دانش
. ایجاد ساختار راهبری مدیریت دانش؛
. مدیریت دانش به عنوان یک فعالیت اصلی؛
. ایجاد نرم افزاری برای انتقال دانش؛
. ایجاد چارچوبی برای اندازه گیری دانشها و دست آوردهای اجرای فرآیندها؛
. ایجاد انجمن های خبرگی ؛
عقیده
دانش سازمانی و انواع آن
هر سازمانی دارای دانش است که به وسیله این دانش به ارائه خدمات و محصولات می پردازد. این دانش سازمانی است که سازمان را در بازار رقابتی نگه می دارد و بقای آن را تضمین می کند. از آن جایی که هر سازمان متشکل از مجموعه افراد است، پس دانش سازمانی از دانش های شخصی شکل می گیرد. دانش می تواند متصل به افراد باشد که »دانش شخصی« نامیده می شود. همچنین دانش می تواند در فرآیندها، قوانین، سیستم های کاری و ... یافت شود که با نام »دانش گروهی« شناخته می شود.
دانش در هر سازمان می تواند به شکل های زیر موجود باشد:
دانش محصول: شامل دانش خود محصول و نحوه تولید آن می باشد. دانش خود محصول به معنی رفع مشکلات ناشی از استفاده از محصول می باشد و دانش نحوه تولید به معنی بهترین و مقرون به صرفه ترین روش تولید محصول می باشد. این نوع دانش، ساخت یافته و درون سازمانی می باشد.
دانش متخصصان: دانش افراد فعال در سازمان که باعث شکل گیری محصولات و خدمات آن سازمان می شود. بیشترین فعالیت سازمان ها در مدیریت دانش، استخراج، مستند سازی و قابل استفاده مجدد نمودن این نوع دانش می باشد.
دانش رهبری: شامل تمام قوانین و فرایندها و ابزارهای مدیریت کارکنان برای رسیدن به اهداف سازمانی است. این نوع دانش یک دانش درونی است که معمولا توسط افراد سطح اول هر سازمان تعیین می گردند.
دانش محیطی: این نوع دانش شامل برداشت هایی است که از یک محیط می توان داشت. این نوع دانش به سختی به شکلی خارجی مشاهده می شود و عموما دانش درونی است.
دانش اجتماعی: تصویری که از یک سازمان و یا مجموعه در اذهان شکل می گیرد، دانش اجتماعی است.
از دیدگاه دیگر، در سازمان ها دو نوع دانش وجود دارد که به عنوان دانش صریح یا آشکار و ضمنی یا پنهان شناخته میشوند. تحقیقات بسیاری نشان میدهد که تنها 20 دانش آشکار و صریح و 80 مابقی پنهان و ضمنی است دانش آشکار، دانشی است که
