بخشی از مقاله
چکیده
یکی از اهداف کاربردی دانش زبانشناسی، پرورش مدیریتی زبان ارتباطات در توسعه نوآوری و کارآفرینی است. چنین نگرشی مبتنی بر کسب شناختی جامع از زبان ارتباط و کتابت برای توسعه ی کاربردی علم و فن آوری، صنعت و اقتصاد ملی است. هدف پژوهش حاضر، معرفی، آنالیز و تبیین مفهومی مدیریت کاربردی دانش پسامدرن زبانشناسی به عنوان ابزاری عملگرا در بهینهسازی کارآفرینی و اقتصاد در نظامی شایسته سالار است.
این پژوهش به طرق قیاسی و استقرایی به تجزیه و تحلیل این نظریه میپردازد که زبانشناسی پسامدرن، اصل راهبردی مدیرپروری بر اساس اصول کارآفرینی است، که اهمیت آن نیازمند بازنگریهای آموزشی در اقتصادهای دانشبنیان میباشد. بسط مهارت های ارتباطی و نوشتاری، از مبانی کاربردی مدیرپروری در کارآفرینی و کارآفرینپروری پسامدرن است.
پیشرفت و توسعه مداوم علم و هنر زبانشناسی، نیازمند کاربرد علومی چون زیستشناسی، انسانشناسی، روانشناسی، جامعهشناسی، عصبشناسی، مدل سازی و فنی و مهندسی میباشد. لذا خلاقیت در کارآفرینی مدیرپرور، مستلزم تبلور مهارتآموزی در علوم چندگانه است. آموزش و تبیین مدیریت کاربردی دانش پسامدرن زبانشناسی در مراکز آموزشی و پرورشی، پیش دانشگاهی و دانشگاهی به عنوان دانشی زایا و ضروری، توسعه خواهد یافت. بدینسان، دانشپژوهان قادر به کسب شناخت بنیادین از مفاهیم کاربردی زبان ارتباطات و نقش آنها در توسعه مهارتهای مدیریتی خواهند بود.
بهبود تعلیم و تعلم بنیان مدیریت کاربردی دانش و فنون زبانشناسی پسامدرن، با نهادینهسازی صنایع دانشبنیان و بهبود روابط علمی-صنعتی در سطوح ملی و بینالمللی، پایههای اقتصاد دانشبنیان کشور را مستحکم خواهد نمود. بنابراین، مدیریت کاربردی دانش زبانشناسی پسامدرن، تأمین کننده زیرساختهای توسعه ی اقتصادی پایدار است.
مقدمه و روششناسی پژوهش
زبانشناسی مدیریتی و بین رشتهای، دانشی پسامدرن و کلید تولید و نشر بهینهی دانش و رشد اقتصاد دانشبنیان است. زبان شناسی بین رشته ای نشان گر ارتباط کاربردی و مدیریتی دانش زبان شناسی با مطالعات تئوریکی زبان در حل چالش های ارتباطی بشر در محیط های متفاوت است .
ارتباط نزدیک زبان شناسی با کیفیت آموزش زبان، مبتنی بر آموزش تمرینی زبان و کاربرد آن در تسهیل شئون حیات است. هدف اصلی زبان شناسی مدیریتی و بین رشته ای، ایجاد مفاهیم و مدل های مشخص زبان ارتباطات در محیطهای آموزشی گوناگون و زندگی واقعی است. زبان شناسی پسامدرن به منظور تولید دانش نوین "آموزش ارتباطات علمی" تکامل می یابد. تضادی بین تئوری و کاربرد، موجود نیست. روشها در کاربرد باید همان گونه مفید باشند که در تئوری قدرتمند و معتبر هستند.
زبان شناسی کاربردی بین رشته ای بخش هایی از مطالعات زبانی را در بر میگیرد که بر کاربرد زبان در شئونات زندگی روزمره متمرکزاند. یکی از اهداف کلیدی این پژوهش، معرفی و توسعه مفاهیم پسامدرن مدیریت کاربردی دانش زبان شناسی بین رشته ای در بهینه سازی آموزش، پژوهش و نشر جهانی علم و فنآوری و در نتیجه تبلور کارآفرینی و رشد پویای اقتصاد دانشبنیان ملی است.
توسعه مدیریتی زبان ارتباطات در نظام های اقتصادی دانش بنیان، یکی از رسالت های اساسی زبان شناسی پسامدرن است. چنین نگرشی مبتنی بر کسب شناختی جامع از زبان ارتباط و کتابت برای توسعهی شایستهسالاری در علم، صنعت و اقتصاد است. پژوهش حاضر به تشریح و تجزیه و تحلیل مفهومی و کاربردی دانش پسامدرن زبانشناسی به عنوان ابزاری مدیریتی و روانشناختی در بهینه سازی مهارت آموزی، کارآفرینی و مدیرپروری در نظام های علمی و صنعتی دانش بنیان می پردازد.
این تحقیق به طرق قیاسی و استقرایی به تجزیه و تحلیل این نظریه می پردازد که مدیریت کاربردی دانش زبان شناسی، اصل راه بردی مدیرپروری بر اساس اصول علمی و اقتصادی است که اهمیت آن نیازمند بازنگری های آموزشی می باشد. توسعه و بسط مهارت های ارتباطی و نوشتاری، از مبانی کاربردی شایسته سالاری و مدیرپروری در اقتصادهای پویا و پسامدرن است.
مفهوم سازی مدیریت کاربردی دانش زبانشناسی
امروزه خلأ کاربردی دانش زبان شناسی پسامدرن و بینرشتهای در آموزش، هدفمندسازی، تسهیل و اعتلای شئون حیات بشر، به طور قابل توجهی مشهود است. به طور سنتی، مفاهیمی همچون اکتساب زبان اول و دوم، رشتههای وابسته به اکتساب زبان دوم، ارتباط حرفه ای، بی نظمی ارتباطی، ارتباط زبان و رسانه، ارتباط زبان و قانون، طرح و امنیت زبانی، ترجمه و تفسیر، سبک شناسی و معانی، تجزیه و تحلیل گفتمان، و مکالمه در محدوده ی زبان شناسی کاربردی جای می گیرند
زبان شناسی بین رشته ای پسامدرن، پل ارتباطی بین علوم چندگانه برای بهینه سازی آموزش و نشر تولیدات علم و فنآوری است. در عصر سنتیتر دانش نیز، خاطرنشان شده است که زبان شناسی باید در آموزش به کار رود. آموزش نیز در کیفیت مهارتآموزی و اقتصاد خلاصه میشود. این مهم با پیشرفت فزاینده ی علم و فن آوری اهمیت بیش تری می یابد. کیفیت آموزش زبان با کیفیت یادگیری در ارتباط است. از آنجا که اهمیت کاربرد زبانشناسی در شئون روزمرهی زندگی بشر تخصصیتر شده است، لزوم انجام مطالعات میانرشتهای، مبرهنتر از گذشته است .[6-9] لذا، مدیریت زبان شناسی آموزش، به نوعی دانشی زیربنایی در تولید و نشر بهینهی علوم و رشد فزایندهی مهارتآموزی، کارآفرینپروری و اقتصاد است
زبانشناسی بیش از آنکه دانش ریشهیابی و ادبیاتی لغات و اصطلاحات باشد، هستهی بهرهوری ارتباطات پربازده علمی ملی و بین الملی در کارآفرینی و توسعه ی اقتصادی است. همچنین، زبان شناسی بینرشتهای، نشیدا کاملاً کاربردی است که محدود به فرضیات غیرعملگرا نمیشود.
زبان شناسی بین رشته ای کارآفرینی، مطالعه ی ویژگی های ارتباطی زبان بشر برای تولید و نشر بهینه تر علم و فن آوری و رشد اقتصاد کارآفرین پرور است. پیش تر، زبان شناسی تاریخی و توصیفی بوده اما در عصر جدید، کاربردی می باشد. از نظر زبان شناسی نوین، همه زبان های دنیا با هم برابر و در خور مطالعه هستند
زبان شناسی بینرشتهای کارآفرینی و اقتصادمحور، عمل هدایت شده و انعطاف پذیری است که قادر به استفاده ی تأثیرگذار توسط نخبگان و کارشناسانی است که به آن تسلط ارتباطی مکفی دارند. زبان شناسی کاربردی بر عکس زبان شناسی نظری که زبان را به شکل انتزاعی بررسی می کند، چالش های واقعی مرتبط با زبان و راه حل های آن را بررسی کرده، و شیوه های نوگرای ارتباطی را مورد تأکید قرار می دهد. لذا، زبان شناسی کاربردی و اقتصادساز، بستری بینرشتهای است که کانون همگرای حوزه های روانشناسی، مردمشناسی، جامعه شناسی، باستان شناسی، فلسفه و آموزش میشود.
به طور سنتی و در دهه ی 1960، حوزه مطالعات زبان شناسی کاربردی به ارزیابی زبان، سیاست گذاری زبان، و یادگیری زبان دوم و فرعی گسترش یافه است .
در اوایل دهه 1970، زبان شناسی کاربردی به حوزهای بنیادین تبدیل شد. در دههی 1990، زبان شناسی کاربردی گسترش چشم گیری یافت و مطالعات انتقادی و چندزبانگی را نیز در بر گرفت. به طور تاریخی، زبان شناسی کاربردی، حوزه های متنوعی را همچون تحلیل گفتمان، آموزش زبان، دوزبانگی، چندزبانگی، برنامهریزی زبان، زبانشناسی قضائی، کاربردشناسی، ارتباط بینزبانی، جنسیت، روش تدریس، تغییرات زبان و حتی انتقال اطلاعات در رسانه را در بر میگیرد اما هیچ گاه تعالی زبان شناسی به دانشی بین رشته ای برای مدیریت بهینه اقتصاد کارآفرین پرور در سطوح مختلف به ویژه در حوزه ی آموزش علم، بحث و نقد نشده است. حال آنکه، ریشه های ارتباطی و آموزشی زبان شناسی با اقتصاد کارآفرین پرور و رشد اقتصادی بلندمدت جامعه درآمیخته است.
در گذشته، زبان شناسی با یادگیری و آموزش زبان اول و دوم، پیوندی عمیق داشته است. اما امروزه حوزه مطالعاتی آن گسترده تر و کاربردی تر شده است. به عنوان مثال، در اتحادیه ی اروپا، یکی از حوزههای مورد توجه زبانشناسی کاربردی، سیاستگذاری زبانی در این اتحادیه ی چندزبانه است. برگزاری همایش ها و هم اندیشی های متعدد در حوزه ی زبان شناسی کاربردی نشان از رشد قابل ملاحظه ی کاربرد این حوزه در شئون مختلف حیات مردمان جهان دارد. چنین کاربردی، ماهیت عمدهی نوشتاری و گفتاری زبانشناسی در بهبود اقتصاد کارآفرین پرور و کلان را روشن میکند
زبانشناسی کارآفرینپروری
امروزه در مطالعات میان رشته ای مربوط به زبان، سه موضوع مناقشه آمیز وجود دارد - 1 : ارتباط میان زبان اول و زبان دوم، - 2 یادگیری با آموزش و یادگیری طبیعی، و - 3 رعایت قواعد زبان و جنبههای ارتباطی آنها.
چند اصل نظری مهم در مطالعات میان رشته ای زبان شناسی مورد تفکر عمیق اندیشمندان می باشد.
اول، کاربرد زبان مبتنی بر قواعد محدود دستوری است.
دوم، بر اساس قواعد محدود دستوری، می توان به طور نامحدودی ساختارهای نوشتاری و جمله ساخت.
سوم، با توجه به اصول فوق، پژوهشگران متبحر در مطالعات میان رشته ای، همه ی آنچه را که می توانند بگویند، ادا نمیکنند تا دامنهی تحقیق را محدود نسازند.
مطالعه زبان دوم حوزه بسیار مهمی در مطالعه زبان شناسی کاربردی است. ارتباطی تنگاتنگ بین زبانشناسی کاربردی و کیفیت آموزش زبان وجود دارد. لذا حصول اطمینان از دوزبانه بودن - حداقل یک زبان بینالمللی - اهل علم از اولین گامهای پیشرفت در آموزش علم و رشد کارآفرینی و اقتصاد است.
زبانشناسی کاربردی مهارت آموزی، محدودیت ها و چالش های خاصی دارد که مرتبط با پیچیدگیهای ارتباطی آن است. زبانشناسی توصیفی با چالش های دنیای واقعی در یادگیری و کاربرد زبان مرتبط است. زبان شناس روی واقعیت زبان ارتباطات به گونهای که مردم در زندگی تجربه می کنند، تفکر می کند. همچنین، زبان شناسی کاربردی و مهارت آموز، فعالیتی مکمل است که در جهت جبران محدودیت های فرمالیسم عمل می کند .تلاش فراوانی شده است که ارتباط بین زبان شناسی و کیفیت آموزش زبان تعیین و تبسیط شود.
از دههی 1960 دو طرز تفکر در مورد زبانشناسی وجود داشته است. برخی زبانشناسان معتقدند که زبانشناسی پایهی استراتژیهای یادگیری است. آنچه که در زمینه ی آموزش زبان لازم است، تنها زبانشناسی کاربردی نبوده، بلکه همچنین روانشناسی کاربردی است.
مهم تر، توسعه ی زبان در ارتباط متقابل با آموزش زبان است. بنابر برخی پیشنهادات، تنها زبان شناسان با کفایت و مجرب، و نه معلمان بی تجربه، می توانند به مهارت جویان، زبان ارتباطات آموزش دهند. لذا باید تسلط و مهارت کافی در روش تدریس ارتباطی-اجتماعی را دارا باشند. این نظریه کاملاً هم راستا با فرضیه ی مطالعه ی حاضر در توسعه و نهادینه سازی دانشی مدیریتی و پسامدرن یا زبانشناسی بینرشتهای در جهت اهداف اقتصادی دانشبنیان و تبلور کارآفرینپروری در سامانههای آموزشی جامعه است.
تعاملات آموزشی و رفتار مدیریتی مبتنی بر زبانشناسی میانرشتهای
آموزش و مدیریت آموزشی به فعالیت های از پیش طرح ریزی شده ای گفته می شود که با هدف ایجاد یادگیری کارا بین آموزش گر و آموزش بین به صورت کنش و واکنش متقابل یا رابطه ی دوجانبه انجام می شود. هدف اصلی آموزش، پرورش و تربیت آموزش گران باکیفیتتر از گذشته است .
زبانشناسی بینرشته ای، یکی از مبانی ایجاد و تقویت انگیزهی یادگیری قلمداد میشود. کیفیت آموزش بستگی به نحوه ی ارتباط کلامی، نوشتاری، شنیداری و دیداری آموزش گر با آموزش بین دارد
پرواضح است که تعلیم و تعلم دربرگیرنده ی فعالیتی تعاملی، منظم و هدف مند بین آموزش گر و آموزش بین به منظور تسهیل و تعالی امر یادگیری است .بنابراین، ارزش یابی زبان شناختی آموزش علم و فن آوری، مستلزم آگاهی به زبان نوشتاری، گفتاری، شنیداری، و رفتاری است.
